Batas Taripang Payne–Aldrich
Ang Batas Taripang Payne–Aldrich ng 1909 (kab. 6, 36 Estat. 11), na ipinangalan kina Representante Sereno E. Payne (R–NY) at Senador Nelson W. Aldrich (R–RI), ay nagsimula sa Kapulungan ng mga Kinatawan ng Estados Unidos bilang isang panukalang batas na nagtataas ng ilang mga taripa sa mga kalakal na pumapasok sa Estados Unidos.[1][2][3][4] Ikinagalit ang mataas na halaga ng taripa ng mga repormador na Republikano, at humantong sa isang malalim na pagkakahati sa Partidong Republikano .
Kasaysayan
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang proteksyonismo ay ang ideolohikal na semento na humahawak sa koalisyon ng Republikano. Ang mataas na taripa ay ginamit ng mga Republikano upang mangako ng mas mataas na benta sa negosyo, mas mataas na sahod sa mga manggagawang pang-industriya, at mas mataas na pangangailangan para sa mga produktong sakahan. Sinabi ng mga progresibong rebelde na isinulong nito ang monopolyo. Sinabi ng mga Demokrata na ito ay isang buwis sa maliit na tao. Ito ay may pinakamalaking suporta sa Hilagang-Silangan, at pinakamalaking pagsalungat sa Timog at Kanluran. Ang Gitnang-Kanluran ang lugar ng labanan.
Si Pangulong William Howard Taft ay hindi nagustuhan ni Theodore Roosevelt dahil hindi niya binawasan ang mga taripa na humantong sa pagtakbo ni Roosevelt para muli siyang ihalal. Dahil mayroong dalawang Republikano sa boto, humantong ito sa pagkakahati ng mga boto ng partido. Hindi nagtagal ay humantong iyon sa pagkahalal kay Woodrow Wilson. Gayunpaman, mabilis na pinalitan ng Senado ng Estados Unidos ang isang panukalang batas na isinulat ni Aldrich, na nanawagan para sa mas kaunting mga pagbabawas at mas maraming pagtaas sa mga taripa. Ito ang unang pagbabago sa mga batas ng taripa mula noong Batas Dingley ng 1897.[5] Nais ng mga Progresibong Republikano na babaan ang mga taripa subalit nanaig ang pinuno ng Konserbatibong si Senador Aldrich sa pamamagitan ng pagkapanalo sa ilang mga Demokrata (sa kabila ng panawagan ng platapormang pambansang Demokratiko para sa mas mababang mga taripa). Kinakatawan ng mga Demokrata na ito ang mga estado na may industriyang nahaharap sa pag-angkat ng mineral ng bakal, tabla, balat, uling, at iba pang mga aytem. Ipinagtanggol ni Senador Joseph Bailey ng Texas ang mga boto subalit tinuligsa sila ng mga Demokrata na sina William Jennings Bryan, Henry Watterson, at Josephus Daniels . Bilang tugon ang kawkus o pulong ng partido Demokrata ay nagpataw ng higit na disiplina bago ang makontrol ng mga Demokrata ang Kapulungan noong 1911.
Ang karagdagang probisyon ng panukalang batas ay naglaan para sa paglikha ng isang lupon ng taripa upang pag-aralan ang problema ng pagbabago ng taripa nang buo at upang mangolekta ng impormasyon sa paksa para sa paggamit ng Kongreso at ng Pangulo sa mga pagsasaalang-alang sa taripa sa hinaharap. Ang isa pang probisyon ay nagpapahintulot para sa malayang pakikipagkalakalan sa Pilipinas, na noo'y nasa ilalim ng kontrol ng Amerika. Opisyal na ipinasa ng Kongreso ang panukalang batas noong Abril 9, 1909.[6] Ang panukalang batas ay nagsasaad na ito ay "magkakabisa sa araw pagkatapos ng pagpasa nito." Opisyal na nilagdaan ni Pangulong Taft ang panukalang batas sa ganap na 5:05 ng hapon noong Agosto 5, 1909.
Epekto
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang Batas Payne ay nagkaroon ng agarang epekto na ikinadismiya ng mga tagapagtaguyod ng pagbabawas ng mga taripa.[7] Partikular, labis na ikinagalit ng mga Progresibo ang panukalang batas na nagsimulang bawiin ang suporta mula kay Pangulong Taft. Dahil dinagdagan nito ang tungkulin sa papel pang-imprenta na ginagamit ng mga tagapaglathala, malupit na pinuna ng industriya ng paglalathala ang Pangulo, na lalong nagpasama sa kanyang imahe. Bagaman, nakipagpulong at nakipag-usap si Taft sa Kongreso sa panahon ng mga deliberasyon nito sa panukalang batas, inatake ng mga kritiko na dapat niyang ipataw ang higit pa sa kanyang sariling mga rekomendasyon sa panukalang batas tulad ng mas mabagal na iskedyul. Gayunpaman, hindi tulad ng kanyang hinalinhan (Theodore Roosevelt), nadama ni Taft na hindi dapat diktahan ng pangulo ang paggawa ng batas at dapat na hayaang malaya ang Kongreso na kumilos ayon sa nararapat.[8] Nilagdaan ni Taft ang panukalang batas nang may sigasig noong Agosto 5, 1909, umaasa na ito ay magpapasigla sa ekonomiya at magpapahusay sa kanyang katayuan sa pulitika. Lalo niyang pinuri ang probisyon na nagbibigay ng kapangyarihan sa pangulo na magtaas ng singil sa mga bansang nagdidiskrimina sa mga produkto ng Amerika, at ang probisyon para sa malayang kalakalan sa Pilipinas.
Ang pagtalikod ng mga naghihimagsik na Republikano mula sa Gitnang Kanluran ay nagsimula sa pagkalas ng suporta ni Taft. Nagpahayag ito ng mga salungatan sa konserbasyon, pagtangkilik, at progresibong batas. Dahil dito, hinati ng debate sa taripa ang Partidong Republikano sa mga Progresibo at mga Lumang Guwardiya at pinangunahan ang magkahiwalay na partido na matalo sa eleksyong pang-kongreso ng 1910.
Buwis sa Kita ng Kumpanya
[baguhin | baguhin ang wikitext]Naipatupad din ng panukalang batas ang isang maliit na buwis sa kita sa pribilehiyo ng pagsasagawa ng negosyo bilang isang korporasyon, na pinagtibay sa desisyon ng Korte Suprema na Flint v. Stone Tracy Co. (kilala rin bilang kaso ng Corporation Tax o Buwis Pang-korporasyon).[9]
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ "Vote on Tariff Law Forced in the House" (PDF). The New York Times (sa wikang Ingles). Abril 2, 1910. Inarkibo (PDF) mula sa orihinal noong 2022-04-09. Nakuha noong 2008-02-06.
{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Willis, H. Parker (1909). "The Tariff of 1909". Journal of Political Economy (sa wikang Ingles). 17 (9): 589–619. doi:10.1086/251613. ISSN 0022-3808.
{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Willis, H. Parker (1910). "The Tariff of 1909". Journal of Political Economy (sa wikang Ingles). 18 (1): 1–33. doi:10.1086/251643. ISSN 0022-3808.
{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Willis, H. Parker (1910). "The Tariff of 1909: III". Journal of Political Economy (sa wikang Ingles). 18 (3): 173–196. doi:10.1086/251676. ISSN 0022-3808.
{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "Payne–Aldrich Tariff Act". The Columbia Encyclopedia (sa wikang Ingles) (ika-6 (na) edisyon). Columbia University Press. 2007. Inarkibo mula sa orihinal noong Agosto 23, 2000.
{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "Congress passes Payne-Aldrich Act". This Day in History 1909 (sa wikang Ingles). The History Channel. Inarkibo mula sa orihinal noong 2008-04-11. Nakuha noong 2008-02-06.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Paolo E. Coletta, The Presidency of William Howard Taft (1973) pp 45–76. (sa Ingles)
- ↑ Frank W. Taussig, The Tariff History of the United States (ika-8 ed. 1931), pp. 361–408. online (sa Ingles)
- ↑ John D. Buenker, The Income Tax and the Progressive Era (Routledge, 2018). (sa Ingles)
Karagdagang pagbabasa
[baguhin | baguhin ang wikitext]- Aldrich, Mark. "Tariffs and Trusts, Profiteers and Middlemen: Popular Explanations for the High Cost of Living, 1897–1920." History of Political Economy 45.4 (2013): 693–746. (sa Ingles)
- Barfield, Claude E. "'Our Share of the Booty': The Democratic Party Cannonism, and the Payne–Aldrich Tariff." Journal of American History (1970) 57#2 pp. 308–323. in JSTOR (sa Ingles)
- Brawley, Mark R. " 'And we would have the field': US Steel and American trade policy, 1908–1912." Business and Politics 19.3 (2017): 424–453. (sa Ingles)
- Coletta, Paolo Enrico. The Presidency of William Howard Taft (University Press of Kansas, 1973) pp 61–71. (sa Ingles)
- Detzer, David W. "Businessmen, Reformers and Tariff Revision: The Payne–Aldrich Tariff of 1909." Historian (1973) 35#2 pp. 196–204. (sa Ingles)
- Fisk, George. "The Payne–Aldrich Tariff," Political Science Quarterly (1910) 25#1 pp. 35–68; in JSTOR (sa Ingles)
- Gould, Lewis L. "Western Range Senators and the Payne–Aldrich Tariff." Pacific Northwest Quarterly (1973): 49–56. in JSTOR (sa Ingles)
- Gould, Lewis L. "New Perspectives on the Republican Party, 1877–1913," American Historical Review (1972) 77#4 pp. 1074–1082 in JSTOR (sa Ingles)
- Gould, Lewis L. The William Howard Taft Presidency (University Press of Kansas, 2009) 51–64. (sa Ingles)
- Mowry, George E. Theodore Roosevelt and the Progressive Movement (1946) pp. 36–65 online. (sa Ingles)
- Mowry, George E. The Era of Theodore Roosevelt, 1900–1912 (1958) pp. 242–247 basahin online (sa Ingles)
- Solvick, Stanley D. "William Howard Taft and the Payne–Aldrich Tariff." Mississippi Valley Historical Review (1963) pp. 424–442 in JSTOR. (sa Ingles)
- Taussig, Frank W. The Tariff History of the United States (ika-8 ed. 1931), pp. 361–408 online (sa Ingles)
- Wolman, Paul. Most Favored Nation: The Republican Revisionists and US Tariff Policy, 1897–1912 (U of North Carolina Press, 2000). (sa Ingles)