David Woodard

baguhin ang mga link
Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
David Woodard
Woodard noong 2020
Kapanganakan (1964-04-06) 6 Abril 1964 (edad 60)
Santa Barbara, California, EUA
TrabahoKonduktor ng musika, manunulat
(Mga) asawaSonja Vectomov
(Mga) anakMelia Ethel Woodard
John Floyd Woodard

Si David Woodard ( /ˈwʊdərd/; ipinanganak noong 6 Abril 1964) ay isang Amerikanong manunulat at konduktor. Noong dekada 1990 nilikha ang salitang prequiem, isang pinagsamang salita ng pagpigil at misa sa patay, upang ilarawan ang kanyang mga Budistang gawi ng paglikha ng pagbubuo ng dedikadong musika upang maibigay sa panahon o bahagyang bago ang pagkamatay ng paksa nito.[1][2]

Ang mga serbisyo ng pag-alaala sa Los Angeles kung saan nagsilbi si Woodard bilang konduktor o direktor ng musika ay kasama ang isang 2001 na seremonya ng sibiko na ginanap sa ngayon ay wala nang nakabitin tren na Angels Flight upang parangalan ang kasawian ni Leon Praport at ng kanyang nasugatang balo na si Lola.[3][4]:125 Nagsagawa siya ng mga misa sa patay na hayop, kabilang ang para sa California Brown Pelican sa ibabaw ng isang baybayin ng dalampasigan kung saan namatay ang mga hayop.[5]

Si Woodard ay kilala sa kanyang mga replika ng Makina ng Pangarap, isang mahinang lampara na nakaaapekto sa utak, na ipinakita sa museo ng sining sa buong mundo. Sa Alemanya at Nepal kilala siya sa kanyang mga kontribusyon sa pampanitikang pahayagan na Der Freund, kabilang ang mga sulatin sa karma ng mga hayop, kamalayan ng halaman at ang paninirahan ng Paragwayan sa Nueva Germania.[6]

Edukasyon[baguhin | baguhin ang wikitext]

Si Woodard ay nag-aral sa Ang Bagong Paaralan para Panlipunang Pananaliksik at Unibersidad ng California, Santa Barbara.

Nueva Germania[baguhin | baguhin ang wikitext]

Noong 2003 si Woodard ay nahalal bilang konsehal sa Juniper Hills (Probinsiya ng Los Angeles), California. Sa ganitong kapasidad nagpanukala siya ng relasyon sa kapatid na lungsod sa Nueva Germania, Paraguay. Upang isulong ang kanyang plano, naglakbay si Woodard patungo sa dating paraiso ng di kumakain ng karne / peminista at nakipagkita sa pamunuan ng munisipyo nito. Kasunod ng unang pagbisita, pinili niyang huwag ipagpatuloy ang relasyon ngunit nakatagpo siya sa komunidad ng isang bagay na pag-aaral para sa susulatin niya sa hinaharap. Ang partikular na nagbigay interes sa kanya ay ang mga ideya ng proto-transhumanist ng ispekulatibong tagaplano na si Richard Wagner at Elisabeth Förster-Nietzsche, na kasama ang kanyang asawa na si Bernhard Förster ay itinatag at nanirahan sa kolonya sa pagitan ng 1886 at 1889.

Woodard at Burroughs kasama ang Makina ng Pangarap, mga 1997[7]:98–101

Mula 2004 hanggang 2006, pinangunahan ni Woodard ang maraming ekspedisyon sa Nueva Germania, at nakuha ang suporta ng noo'y Bise Presidente ng U.S. na si Dick Cheney.[8] Noong 2011, ipinagkaloob kay Woodard ang pahintulot ng Suwisong nobelista na si Christian Kracht na ilathala ang malaking personal na sulat, na higit sa lahat ay tungkol sa Nueva Germania,[9]:113–138 sa dalawang serye sa ilalim ng paglilimbag ng Unibersidad ng Hanover na Wehrhahn Verlag.[10]:180–189 Sa palitan ng sulat, sinabi ni Frankfurter Allgemeine Zeitung, "na inalis ni [Woodard at Kracht] ang hangganan sa pagitan ng buhay at sining."[11] Ipinahayag ni Der Spiegel na ang unang serye, na Five Years (Limang Taon), Vol. 1,[12] ay "ang espirituwal na paghahanda" para sa kasunod na nobela ni Kracht na Imperium.[13]

Ayon kay Andrew McCann, "sinamahan ni Kracht si Woodard sa paglalakbay sa kung ano ang natitira sa lugar, kung saan ang mga inapo ng mga orihinal na naninirahan ay nakatira [sa ilalim] ng lubhang mas mahirap na kalagayan. Tulad ng ibinunyag ng sulat, inobliga ni Kracht ang kagustuhan Woodard na palaguin ang kultural na katayuan ng komunidad, at bumuo ng isang pinaliit na teatro ng opera na Bayreuth sa lugar na dating pinaninirahan ng pamilya ni Elisabeth Förster-Nietzsche."[14][T 1] Sa mga nagdaang taon, ginawa itong mas magandang patutunguhan ng Nueva Germania, na may matutulugan at almusal at isang pansamantalang museo ng kasaysayan.

Makina ng Pangarap[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mula 1989 hanggang 2007 bumuo si Woodard ng mga replika ng Makina ng Pangarap,[15][16] isang stroboscopic na pagkakagawa na ginawa ni Brion Gysin at Ian Sommerville sangkot ang isang silindro na may lagayan, na gawa sa tanso o papel, at umiikot sa isang de-koryenteng lampara—kapag inobserbahan ng may nakasarang mata ang makina ay maaaring lumikha ng mental na iregularidad na maihahambing sa pagkalulong sa droga o pananaginip.[17][T 2]

Pagkatapos magbigay ng kontribusyon sa Makina ng Pangarap sa 1996 LACMA na daanan ng paningin na Ports of Entry (Daungan ng Pasukan)[18][19] ni William S. Burroughs, kinaibigan ni Woodard ang may-akda at pinakitaan siya ng isang "modelo ng Bohemian" (papel) Makina ng Pangarap para sa kanyang ika-83 at huling kaarawan.[20][21]:23 Isinubasta ni Sotheby ang dating makina sa isang pribadong kolektor noong 2002, at ang huli ay nananatili sa pinalawig na pautang mula sa estado ng Burroughs sa Muso ng Sining ni Spencer.[22]

Mga sanggunian at tala[baguhin | baguhin ang wikitext]

Tala[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ Ang Suwisong klasikal na mag-aaral ng kasulatan na si Thomas Schmidt ay inihalintulad ang tinig ng boses sa sulat ni Woodard sa isang numero sa panlikod na pigura sa nobela ni Thomas Pynchon.
  2. ↑ Kathang-isip Noong 1990 inimbento ni Woodard ang isang kathang-isip na makinang nakaaapekto sa isip, ang Feraliminal Lycanthropizer, kung saan ang mga epekto ay ipinahiwatig na kabaligtaran ng Makina ng Pangarap.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ Carpenter, S., "In Concert at a Killer's Death", Los Angeles Times, 9 Mayo 2001.
  2. ↑ Rapping, A., Larawan ni Woodard (Seattle: Getty Images, 2001).
  3. ↑ Reich, K., "Family to Sue City, Firms Over Angels Flight Death", Los Angeles Times, 16 Marso 2001.
  4. ↑ Dawson, J., Los Angeles' Angels Flight (Mount Pleasant, SC: Arcadia Publishing, 2008), p. 125.
  5. ↑ Manzer, T., "Pelican's Goodbye is a Sad Song", Press-Telegram, 2 Oktubre 1998.
  6. ↑ Carozzi, I., "La storia di Nueva Germania", Il Post, 13 Oktubre 2011.
  7. ↑ Chandarlapaty, R., "Woodard and Renewed Intellectual Possibilities", sa Seeing the Beat Generation (Jefferson, NC, EUA: McFarland & Company, 2019), pp. 98–101.
  8. ↑ Epstein, J., "Rebuilding a Home in the Jungle" Naka-arkibo 2016-10-09 sa Wayback Machine., San Francisco Chronicle, 13 Marso 2005.
  9. ↑ Schröter, J., "Interpretive Problems with Author, Self-Fashioning and Narrator", sa Birke, Köppe, eds., Author and Narrator (Berlin: De Gruyter, 2015), pp. 113–138.
  10. ↑ Woodard, "In Media Res", 032c, Tag-init 2011, pp. 180–189.
  11. ↑ Link, M., "Wie der Gin zum Tonic", Frankfurter Allgemeine Zeitung, 9 Nobyembre 2011.
  12. ↑ Kracht, C., & Woodard, Five Years (Hanover: Wehrhahn Verlag, 2011).
  13. ↑ Diez, G., "Die Methode Kracht", Der Spiegel, 13 Pebrero 2012.
  14. ↑ McCann, A. L., "Allegory and the German (Half) Century", Sydney Review of Books, 28 Agosto 2015.
  15. ↑ Allen, M., "Décor by Timothy Leary", The New York Times, 20 Enero 2005.
  16. ↑ Stirt, J. A., "Brion Gysin's Dreamachine—still legal, but not for long", bookofjoe, 28 Enero 2005.
  17. ↑ Woodard, tala ng programa, Program, Berlin, Nobyembre 2006.
  18. ↑ Knight, C., "The Art of Randomness", Los Angeles Times, 1 Agosto 1996.
  19. ↑ Bolles, D., "Dream Weaver", LA Weekly, 26 Hulyo—1 Agosto 1996.
  20. ↑ Embassy ng Estados Unidos sa Prague, "Literární večer s diskusí", Oktubre 2014.
  21. ↑ Woodard, "Burroughs und der Steinbock", Schweizer Monat, Marso 2014, p. 23.
  22. ↑ Muso ng Sining ni Spencer, Makina ng Pangarap, KU.

Mga kawing panlabas[baguhin | baguhin ang wikitext]

May koleksyon ng mga sipi ang Wikiquote sa Ingles tungkol sa paksa ng artikulong ito.
May kaugnay na midya tungkol sa David Woodard ang Wikimedia Commons.
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Woodard&oldid=2092264"