Mencius

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Si Mencius (Tsino: ; pinyin: Mèng; Wade–Giles: Meng Tzu; Zhuyin Fuhao: ㄇㄥˋ ㄗˇ; pinaka tinatanggap na mga petsa: 372 – 289 BCE; iba pang posibleng mga petsa: 385 – 303/302 BCE), na nakikilala rin bilang Mencio, Ji Mèngkē (姓孟軻), Meng Zi (Mèng Zǐ, Mèngzǐ), o Meng Ke (nangangahulugang "Gurong Meng"), ay isang Intsik na pilosopo na itinuturing bilang isa sa pinaka bantog na Kumpusyano pagkaraan ng mismong si Confucius.[1]

si Mencius ang pinakadakilang mag aaral ni confucius.

naniniwala siyang ang lahat ng tao ay likas na mabuti.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Shun, Kwong Loi. "Mencius". The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Nakuha noong 19 Setyembre 2012.