Ugnayang Hapon-Pilipinas
  | |
 | |
Ang Uganayang Pilipinas-Hapon tumagal mula sa ika-17 siglo hanggang sa kasalukuyang panahon. Pinapahirapan nila Ang mga Pinoy lalong lalo na nung panahon nila
Unang ugnayang Hapones at Pilipinas[baguhin | baguhin ang wikitext]
Ang ugnayan sa pagitan ng bansang Hapon (bansa) at Pilipinas ay maaaring nagsimula pa noong panahong Muromachi ng kasaysayang Hapones, kung kailangan ang mga mangangalakal at negosyanteng Hapones ay nanirahan sa Luzon. Sa lugar ng Dilao sa Maynila, nagkaroon ng isang Nihonmachi o pamayanan na may 3,000 na Hapones sa taong bandang 1600. Ang pangalan ng lugar ay maaring nagmula sa salitang Tagalog na "dilaw" na isang paglalarawan sa kanilang karaniwang pisikal na anyo. Nakatatag ang mga Hapones ng isang enclave sa Dilao ng maagang panahon o mga taong 1593 kung kailan ang kanilang pamayanan ay bumubuo ng mga 300 hanggang 400 na katao. Noong 1603, sa panahon ng Himagsikang Sangley, ang pamayanan ay bumubuo ng mga 1,500 na Hapones. Noong 1606, ang populasyon ay nasa 3,000.
Noong 1593, ay mga awtoridad na Espanyol sa Maynila ay nagpadala ng mga misyonerong Pransiskano sa kapuluan ng Hapon. Ang Prasiskanong prayle na si Luis Sotelo ay sangkot dito na may supporta sa enclave ng Dila sa mga taong 1600 hanggang 1608.
Sa unang bahagi ng ika-17 na siglo, isang malaking opisyal na pagngangalakal ang nangyari sa pagitan ng Hapon at Pilipinas sa pamamagitan ng sistemang Barkong red seal. Tatlungpung opisyal na pasaporteng "Barkong red seal" ay naibigay sa dalawang kapuluan sa pagitan ng 1604 hanggang 1616.[1]
Ang mga Hapones ay namuno ng isang nabigong himagsikan sa Dilao laban sa mga Espanyol noong 1606-1607, ngunit ang kanilang bilang ay tumaas muli hanggang sa pagbabawal ng Kristiyanismo ni Tokugawa Ieyasu sa kapuluang Hapon noong 1614, kung kailan 300 na Kristiyanong Hapones sa ilalim ni Takayama Ukon ay tumungo sa Pilipinas at nanirahan. Umalis ang pangkat ni Takayama Ukon noong Nobiyembre, 1614 mula sa kanyang bayan ng Nagasaki. Nagkarating sila sa Maynila noong Disyembre 21, at malugod na tinanggap ng mga Heswitang Espanyol at mga lokal na Pilipino. Inalok ng pamumunong Espanyol sa Pilipinas na tulungan silang ipatalsik ang pamahalaang Hapones upang ipagtanggol ang mga Kristiyanong Hapones. Hindi tinanggap ni Justo ang alok na sumali dito at namatay sa sakit matapos lamang ng 40 na araw. Ang pangkat ni Takayama ang pinagmulan ng ilang mga 200,000 na Hapones na nanirahan sa Pilipinas sa modernong panahon.
Ilang mga panghimagsikan ang nangyari katulad ng pagsasabwatang Sabwatan ng Tondo ng mga negosyanteng Hapones at Kristiyano, ngunit ang pagsasabwatan ay naibuwag. Nagbanta si Toyotomi Hideyoshi sa mga Espanyol at idinemanda ang pagalis nila sa Pilipinas kung hindi nilang nais harapin ang isang malakihang pagsakop ng mga Hapones, ngunit di ito natuloy dahil ito ay ginawa ni Toyotomi malapit sa kanyang paghina at kamatayan. Sinundan siya ni Tokugawa.
Sa gitna ng ika-17 na siglo, inangkop ng Hapon ang polisiyang sakoku na nagdulot sa pagputol sa ugnayan ng dalawang bansa hanggang sa pagbubukas ng Hapon noong 1854. Sa ika-16 hanggang ika-17 na siglo, libo-libong mga mangangalakal na Hapones ay lumipat sa Pilipinas upang manirahan at naging bahagi ng lokal na lipunan.[2]
Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]
- ↑ * Boxer, C.R., The Christian Century in Japan, 2001 Carcanet, Manchester, ISBN 1-85754-035-2 p.264
- ↑ [1]
Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.