Balon ni Sinyushka

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

"Ang Balon ni Sinyushka" (Ruso: Синюшкин колодец, tr. Sinjushkin kolodets; literal Ang "Balon ng Tubig ni Sinyushka"), na kilala rin bilang "Ang Bukal ng Asul na Cone" at "Ang Asul na Baba ng Latian", ay isang kuwentong-pambayan (ang tinatawag na skaz) ng rehiyon ng Ural ng Siberia na kinolekta at muling muling ginawa ni Pavel Bazhov Ito ay unang inilathala sa Moscow Almanac noong 1939 (pp. 256–266).[1] Kalaunan ay isinama ito sa koleksyon ng Ang Kahong Malakita. Ang "Balin ni Sinyushka" ay isa sa mga pinakatanyag na kwento sa koleksiyon at sikat pa rin sa kasalukuyan.[2][3] Ang kuwento ay isinalin mula sa Ruso sa Ingles ni Alan Moray Williams noong 1944, at ni Eve Manning noong dekada 1950.

Isa ito sa mga kuwento tungkol sa mga pioneer ng pagmimina.[4] Ang kuwento ay sinabi mula sa punto-de-bista ng haka-hakang Matandang Lalaking Slyshko (Ruso: Дед Слышко, tr. Ded Slyshko; alternatibong pagsasalin: Lolo Slyshko[5]).[6]

May asul na ulap sa itaas ng balon ng Sinyushka.[7] Ang kaniyang pangunahing tungkulin ay upang panatilihin ang mga kayamanan ng bundok mula sa mga sakim at hindi karapat-dapat.[8] Naniniwala si Nataliya Shvabauer na ang tauhang ito ay hindi umiiral sa orihinal na tradisyon ng katutubong Ural, ngunit hinubog ito ng may-akda ayon sa "mitolohiyang canon".[8]

Paglalathala[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang kuwento ay hindi kasama sa unang edisyon ng Ang Kahong Malakita. Dahil sa inspirasyon ng tagumpay nito, ipinagpatuloy ni Bazhov ang paggawa sa kaniyang mga kwento. Ang mga kuwentong "Balon ni Sinyushka", "Pilak na Kuko", at ang "Demidov Caftans" ay natapos bago pa man mailathala ang unang edisyon.[9]

Ang mga kuwento ni Bazhov ay batay sa tradisyong pasalita ng mga minero at naghahanap ng ginto.[10] Nang tanungin tungkol sa pinagmulan, sinipi ni Bazhov ang anekdota ng Ural tungkol sa isang lalaki na naglalakad pauwi na lasing, at nagpasyang uminom ng tubig mula sa balon. Ang batang babae ay lumitaw mula sa balon, at "ang iba ay bastos".[11] Sinabi ni Bazhov na narinig niya ang tungkol sa karakter na malapit sa minahan ng Zuzelsky.[12]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. "Sinjushkin kolodets" (sa Ruso). FantLab. Nakuha noong 22 November 2015.
  2. "Sinjushkin kolodets" (sa Ruso). FantLab. Nakuha noong 22 November 2015.
  3. "Bazhov Pavel Petrovitch". The Russian Academy of Sciences Electronic Library IRLI (sa Ruso). The Russian Literature Institute of the Pushkin House, RAS. pp. 151–152. Nakuha noong 25 November 2015.
  4. Bazhov 1952, p. 234.
  5. Balina, Marina; Goscilo, Helena; Lipovetsky, Mark (25 October 2005). Politicizing Magic: An Anthology of Russian and Soviet Fairy Tales. The Northwestern University Press. p. 115. ISBN 9780810120327.
  6. Batin, Mikhail (1983). "История создания сказа "Малахитовая шкатулка"" [The Malachite Box publication history] (sa Ruso). The official website of the Polevskoy Town District. Nakuha noong 30 November 2015.[patay na link]
  7. Bazhov 1952, p. 233.
  8. 8.0 8.1 Shvabauer 2009, p. 119.
  9. Batin, Mikhail (1983). "История создания сказа "Малахитовая шкатулка"" [The Malachite Box publication history] (sa Ruso). The official website of the Polevskoy Town District. Nakuha noong 30 November 2015.[patay na link]
  10. Yermakova, G (1976). "Заметки о киноискусстве На передовых рубежах" [The Notes about Cinema At the Outer Frontiers]. Zvezda (11): 204–205. ... сказы Бажова основаны на устных преданиях горнорабочих и старателей, воссоздающих реальную атмосферу того времени.
  11. Zherdev, Denis (2003). "Binarnost kak element pojetiki bazhovskikh skazov" Бинарность как элемент поэтики бажовских сказов [Binarity as the Poetic Element in Bazhov's Skazy] (PDF). Izvestiya of the Ural State University (sa Ruso). The Ural State University (28): 46–57.
  12. Vorontsov, Olgerd (director) (1968). Сказы уральских гор [Tales of the Ural Mountains] (mp4) (Motion picture) (sa Ruso). Sverdlovsk Film Studio: Russian Archive of Documentary Films and Newsreels. Naganap noong 49:21. Nakuha noong 8 December 2015.