Pumunta sa nilalaman

Breakfast at Tiffany's (pelikula)

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Breakfast at Tiffany's
Logo ng pelikula
DirektorBlake Edwards
Prinodyus
IskripGeorge Axelrod
Ibinase saBreakfast at Tiffany's
ni Truman Capote
Itinatampok sina
MusikaHenry Mancini
Sinematograpiya
In-edit niHoward Smith
Produksiyon
Jurow-Shepherd
TagapamahagiParamount Pictures
Inilabas noong
  • 5 Oktubre 1961 (1961-10-05)
Haba
114 minutes[1]
BansaUnited States
Wika
  • English
  • Portuguese
Badyet$2.5 million
Kita$14 million

Ang Breakfast at Tiffany's ay isang Amerikanong pelikulang romantikong-komedya na idinirek ni Blake Edwards at isinulat ni George Axelrod, pawang maluwag na nakabatay sa nobela noong 1958 ng parehong pangalan ni Truman Capote. Ito ay pinangungunahan nina Audrey Hepburn at George Peppard, at ipinakilala sina Patricia Neal, Buddy Ebsen, Martin Balsam, at Mickey Rooney, ang pelikula ay unang inilabas noong 5 Oktubre 1961 ng Paramount Pictures.

Ang paglalarawan ni Hepburn ng Holly Golightly bilang ang walang-ngipin, sira-sira na sosyalista ay karaniwang itinuturing na pinaka-di-malilimutang at makikilalang papel ng artista. Kinikilala ito ni Hepburn bilang isa sa kanyang pinakamahihirap na tungkulin, yamang siya ay isang introvert na kinakailangan upang magpanggap ng isang extrovert.[2]

Maagang isang umaga, ang isang taxi ay hinila sa Tiffany & Co. sa Fifth Avenue sa New York City, mula sa kung saan ang elegante na pananamit na si Holly Golightly ay lumabas na nagdadala ng papel bag kasama ang kanyang almusal. Matapos pagtingin sa mga bintana ng shop habang kumakain ng kanyang tinapay at sipsip ng kanyang kape, umuuwi siya sa bahay. Sa labas ng kanyang apartment, pinalaya niya si Sid Arbuck, ang kanyang petsa mula sa nakapipinsalang gabi bago. Sa loob ng gusali ng apartment, hindi mahanap ni Holly ang mga susi nito kaya hinuhuli niya ang kanyang may-ari, Mr. Yunioshi, na hinahayaan siyang begrudgingly. Pagkaraan, siya ay nagising sa bagong kapitbahay na si Paul Varjak, na nag-ring ng kanyang doorbell upang makapasok sa gusali. Ang pares chat bilang siya dresses upang umalis para sa kanyang lingguhang pagbisita sa Sally Tomato, isang mobster incarcerated sa Sing Sing bilangguan. Ang abugado ng Tomato ay nagbabayad sa kanya ng $ 100 sa isang linggo (isang taunang "pasahod sa sahod" ng $43,600 ngayon) upang maihatid ang "ulat ng panahon".

Si Audrey Hepburn bilang Holly Golightly

Bilang siya ay umaalis para sa Sing Sing, Holly ay ipinakilala sa "dekorador" Paul, mayaman mas lumang babae Emily Eustace Failenson, kanino Paul palayaw "2E". Nang gabing iyon, lumabas si Holly sa pagtakas ng apoy upang makaligtaan ang napakaraming petsa. Sumisilip siya sa apartment ni Paul at nakita 2E nag-iiwan ng pera at halik Paul paalam. Pagkatapos niyang umalis, si Holly ay pumasok sa apartment ni Paul at natututo na siya ay isang manunulat na walang anumang na-publish mula sa isang libro ng vignettes limang taon bago. Ipinaliwanag ni Holly na sinusubukan niyang i-save ang pera upang suportahan ang kanyang kapatid na si Fred. Ang pares ay nakatulog, ngunit nagising kung may bangungot si Holly tungkol kay Fred. Nang tanungin siya ni Paul tungkol dito, hinagisan siya ni Holly para sa prying at umalis. Pagkaraan ay binili niya si Paul ng isang typewriter ribbon upang humingi ng tawad at iniimbitahan siya sa isang masiglang partido sa kanyang apartment. Doon, natutugunan ni Paul ang kanyang ahente sa Hollywood, si O. J. Berman, na naglalarawan ng pagbabagong-anyo ni Holly mula sa batang babae ng bansa sa isang socialite ng Manhattan. Ipinakilala rin siya kay José da Silva Pereira, isang mayayamang Brazilian na pulitiko, at Rusty Trawler, ang "ika-siyam na pinakamayamang tao sa Amerika sa ilalim ng 50".

Mga itinatampok

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Pre-production

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang salin ng nominado na Oscar ay isinulat ni George Axelrod, maluwag na batay sa nobela ng Truman Capote. Ginawa ang mga pagbabago upang magkasya ang daluyan ng sinehan at tumutugma sa pangitain ng filmmakers. Si Capote, na nagbebenta ng mga karapatan sa pelikula ng kanyang novella sa Paramount Studios, ay nais si Marilyn Monroe na gumanap sa papel bilang Holly Golightly, na lubos niyang inilarawan sa aklat. Binanggit ni Barry Paris ang sariling mga komento ni Capote sa pagpili ng artista: "Marilyn ay palaging ang aking unang pagpipilian upang i-play ang batang babae, Holly Golightly." Ang tagasulat ng senaryo na si Axelrod ay tinanggap upang "ayusin ang senaryo para sa Monroe". Nang ipaalam ni Lee Strasberg kay Monroe na ang paglalaro ng "lady of the evening" ay masama para sa kanyang imahe, inalis niya at ginanap sa The Misfits sa halip. Nang hulihin si Hepburn sa halip na Monroe, sinabi ng Capote: "Paramount double-crossed ako sa lahat ng paraan at nagsumite ng Audrey".[3] Si Shirley MacLaine ay inalok din sa bahagi ni Holly, ngunit ibinaling ito at ginanap sa Two Loves sa halip.[4]

Orihinal na mga producer na si Martin Jurow at Richard Shepherd ang pumili kay John Frankenheimer bilang direktor,[5] ngunit sinabi ni Hepburn: "Hindi ko narinig ang tungkol sa kanya" at napalitan siya sa kanyang kahilingan.

Punong larawan

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Si Hepburn sa pagsisimula ng pelikula.

Karamihan sa mga exteriors ay nakunan sa New York City, maliban sa mga eksena sa pagtakas ng apoy at ang tanawin ng alley sa pagtatapos sa ulan kung saan inilalagay ni Holly ang Cat sa labas ng taksi at pagkatapos ay hinahanap ni Paul at Holly ang Cat. Ang lahat ng mga interiors, maliban sa mga bahagi ng eksena sa loob ng Tiffany & Company, ay nakunan sa Paramount Studios lot sa Hollywood.[kailangan ng sanggunian]

Matagal nang kinailangan kong malaman kung ano ang tungkol sa Holly Golightly. Isang gabi pagkatapos ng hatinggabi ay sinusubukan ko pa rin. Hindi ako umiinom ng marami, ngunit ako ay humahati. At ito ay dumating sa akin. Isinulat ko "Moon River" sa kalahating oras.

Sa panahon ng pelikula, ang Hepburn ay kumanta ng pirma ng kanta ng pelikula, "Moon River" ng Henry Mancini at Johnny Mercer. Ang awit ay pinasadya sa limitadong vocal range ng Hepburn, batay sa mga awit na kanyang ginawa sa Funny Face noong 1957.[7] Sa Anibersaryo Edition DVD ng Breakfast sa Tiffany's, ayon sa co-producer na si Richard Shepherd sa kanyang audio commentary na matapos ang isang preview sa San Francisco, Martin Rankin, pinuno ng produksyon ng Paramount, nais ng "Moon River" na mapalitan ng musika ng isang tao tulad ng Gordon Jenkins (na ang album na Manhattan Tower ay naging medyo kamakailan lamang: "Marty [Jurow, co-producer] at pareho akong sinabi 'sa aming mga bangkay.'"[8] Ayon kay Mancini at Edwards, isang tagapamahala ng studio ang kinasusuklaman ang kanta at hinihiling na i-cut mula sa pelikula; Si Hepburn, na naroroon, ay tumugon sa mungkahi sa pamamagitan ng pagtindig at pagsasabing, "Sa aking bangkay!"[9]

Ayon sa magazine na 'Time', si Mancini ay "nagtatakda ng kanyang mga melodiya na may isang maigsing bass, nagpapalawak ng mga ito sa mga pagkakaiba-iba ng choral at string, nag-iiba ang mga ito sa matulin na tunog ng combo jazz. sobbed by a plaintive harmonica, paulit-ulit sa pamamagitan ng mga string, hummed at pagkatapos ay sung sa pamamagitan ng koro, sa wakas ay nalutas na muli ang silindro."[6]

Mga pagtanggap

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Kritikal na pagtanggap

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Nabanggit ng Time magazine na "sa unang kalahating oras o kaya, ang Holly ng Hollywood (Audrey Hepburn) ay hindi gaanong naiiba sa nobela ni Capote. Siya ay pinatirapa ang damo at nawala ang anak na ipinagbabawal niya, ngunit siya pa rin ang mapagpatawa na si Holly, ang babaeng babaeng babaeng mula sa Tulip, Texas, na sa 15 ay nagpapatakbo ng layo sa Hollywood upang mahanap ang ilan sa mga mas pinong bagay ng mga sapatos na tulad ng buhay." Itinuturo nito na "matapos na ang simula ng wala sa Capote, ang direktor na si Blake Edwards (High Time ay papunta sa isang out-of-character na dulo.[10] Halos kalahating siglo mamaya, tinalakay ng Time na ang pibotal epekto ng Hepburn ng pagguhit ni Golightly:[11]

Ang Breakfast at Tiffany's ay nagtakda ng Hepburn sa kanyang [19]60s Hollywood course. Si Holly Golightly, ang maliit na-bayan na babaeng Southern na naging Manhattan trickster, ay ang makulit na Amerikanong pinsan ni Eliza Doolittle, ang batang babae ng Cockney flower ay naging My Fair Lady. Si Holly ay isa ring prototype para sa mga kababaihang Hepburn sa Charade, Paris When It Sizzles, at How to Steal a Million: mga kooks sa capers. At naghanda siya ng mga madla para sa mga pag-aalala sa antas ng lupa na pinagdaanan ng mga character na Hepburn sa The Children's Hour, Two for the Road at Wait Until Dark.

Mga parangal at nominasyon

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Academy Awards

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Award[12] Person
Best Score of a Dramatic or Comedy Picture Henry Mancini
Best Original Song: "Moon River" Henry Mancini
Johnny Mercer
Nominated:
Best Actress in a Leading Role Audrey Hepburn
Best Art Direction Hal Pereira
Roland Anderson
Sam Comer
Ray Moyer
Best Adapted Screenplay George Axelrod

Iba pang mga parangal

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang soundtrack ay nagtatampok ng iskor na binubuo at isinagawa ng Henry Mancini, na may mga kanta ni Mancini at lyricist na si Johnny Mercer. Si Mancini at Mercer ay nanalo ng 1961 Oscar para sa Best Original Song para sa "Moon River". Nanalo si Mancini para sa Pinakamahusay na Orihinal na Kalidad. Mayroon ding mga unreleased na piraso ng marka mula sa Almusal sa Tiffany's sa pagkakaroon; Ang "Carousel Cue" ay mula sa isang elementffaced scene, habang ang "Outtake 1" ay mula sa isang tinanggal na tanawin kung saan binisita ni Holly at Fred si Tiffany at isang pagkakaiba-iba ng pangunahing tema.

Talaan ng mga kanta

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  • "Moon River"
  • "Something for Cat"
  • "Sally's Tomato"
  • "Mr. Yunioshi"
  • "The Big Blow Out"
  • "Hub Caps and Tail Lights"
  • "Breakfast at Tiffany's"
  • "Latin Golightly"
  • "Holly"
  • "Loose Caboose"
  • "The Big Heist"
  • "Moon River [Cha Cha]"

Noong 2013, inilabas ng Intrada ang kumpletong iskor sa orihinal na pagganap ng pelikula (tulad ng maraming mga soundtrack album ni Mancini at iba pa noong panahong iyon, ang album na inilabas sa tabi ng pelikula ay isang re-recording).

  1. Main Title (Moon River) (3:07)
  2. Paul Meets Cat (1:24)
  3. Sally's Tomato (4:57)
  4. The Big Blowout (1:05)
  5. Poor Fred (3:22)
  6. Moon River (Cha Cha) (2:32)
  7. Latin Golightly (3:05)
  8. Something For Cat (4:48)
  9. Loose Caboose – Part 1 (À La Cha Cha) (3:22)
  10. Loose Caboose – Part 2 (2:11)
  11. Moon River (Vocal By Audrey Hepburn) (2:03)
  12. Meet The Doc (With Organ Grinder) (1:37)
  13. An Exceptional Person (2:57)
  14. You're So Skinny (0:57)
  15. Turkey Eggs (2:43)
  16. Hub Caps And Tail Lights (2:19)
  17. Rats And Super Rats (2:27)
  18. The Hard Way (0:55)
  19. Rusty Trawler (0:26)
  20. Holly (1:56)
  21. A Lovely Place (1:33)
  22. Bermuda Nights (0:22)
  23. The Big Heist (4:02)
  24. After The Ball (1:14)
  25. Just Like Holly (1:41)
  26. Wait A Minute (0:44)
  27. Feathers (1:14)
  28. Let's Eat (1:39)
  29. Where's The Cat? And End Title (Moon River) (3:50)
  30. Moon River (Audrey Hepburn & Guitar) (1:38)
  31. Moon River (Piano And Guitar) (1:38)
  32. Moon River (Harmonica And Guitar) (1:36)
  33. Meet The Doc (Without Organ Grinder) (1:37)
  34. Piano Practice No. 1 (1:38)
  35. Piano Practice No. 2 (1:48)
  36. Piano Practice No. 3 (0:54)
  37. Moon River (New York Version) (2:01)
  38. Moon River (Whistling) (0:10)

Bersyong pangteatro

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Sa 1966, si David Merrick ay gumawa ng isang Broadway na musikal ng parehong pangalan na pinangungunahan ni Mary Tyler Moore bilang Holly Golightly at Richard Chamberlain bilang Paul. Isinasara ang gusot na produksyon pagkatapos ng apat na mga preview.

Noong 2004, isang bagong musical adaptation ng pelikula ang ginawa sa mundo debut sa The Muny sa St. Louis.[14]

Noong Mayo 2009, kinumpirma ng artistang si Anna Friel na lilipad siya sa isang West End na adaptation ng pelikula. Ang palabas ay binuksan noong Setyembre 2009 sa Haymarket Theatre.[15]

Ang isang bagong yugto adaption ginawa debut nito sa Marso 2013 sa Cort Theatre sa New York City. Ang papel na ginagampanan ni Holly Golightly ay gagampanan ni Emilia Clarke.[16]

Mga sanggunian

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Notes

  1. "Breakfast at Tiffany's (PG)". British Board of Film Classification. Enero 8, 2001. Nakuha noong Agosto 1, 2016.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  2. Spoto, Donald (2006). Enchantment: The Life of Audrey Hepburn. New York: Harmony Books. p. 204. ISBN 0-307-23758-3.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  3. Barry Paris (1996). Audrey Hepburn. Berkley Books.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  4. Foerster, Jonathan (9 Pebrero 2011). "Shirley MacLaine isn't getting old, she's just advanced". Naples Daily News. Nakuha noong 27 Hunyo 2017. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
  5. Honan, Corinna (Nobyembre 4, 2010). "Tantrums at Tiffany's: How a viper's nest of clashing egos nearly killed off one of the best-loved films ever made". Daily Mail. Nakuha noong Marso 12, 2018.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  6. 6.0 6.1 "Movies: Never Too Much Music". Time. Mayo 25, 1962. Inarkibo mula sa orihinal noong 2013-02-04. Nakuha noong 2010-10-03.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  7. Spoto, Donald. Enchantment: The Life of Audrey Hepburn. New York: Harmony Books, 2006. Page 204 – 205. ISBN 0-307-23758-3
  8. Shepherd, Richard. Breakfast at Tiffany's – Anniversary Edition/Centennial Edition audio commentary (DVD). Paramount. Naganap noong 25:20.
  9. Erwin, Ellen; Diamond, Jessica Z. (Oktubre 2006). The Audrey Hepburn Treasures. New York: Atria Books. p. 107. ISBN 978-0-7432-8986-3.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  10. "Cinema: Once Over Golightly". Time. October 20, 1961. Inarkibo mula sa orihinal noong Septiyembre 15, 2012. Nakuha noong October 3, 2010. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (tulong)
  11. Corliss, Richard (Enero 20, 2007). "Audrey Hepburn: Still the Fairest Lady". Time. Inarkibo mula sa orihinal noong 27 Enero 2007. Nakuha noong Oktubre 3, 2010.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  12. "NY Times: Breakfast at Tiffany's". NY Times. Inarkibo mula sa orihinal noong 2007-12-01. Nakuha noong 2008-12-24.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  13. "Empire: Features". Empireonline.com. Inarkibo mula sa orihinal noong 2013-07-09. Nakuha noong 2009-05-16.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  14. "Show Archives". The Muny. Inarkibo mula sa orihinal noong Mayo 28, 2008. Nakuha noong Mayo 16, 2009. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
  15. "Entertainment | West End Breakfast for Anna Friel". BBC News. 2009-05-15. Nakuha noong 2009-05-16.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  16. "Breakfast At Tiffany's—The Official Broadway Site". Nakuha noong 12 Abril 2013.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

Malayang pagbabasa

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  • Breakfast at Tiffany's, by George Axelrod. Published by Paramount Home Entertainment (UK), 1960. (film script)
  • Breakfast at Tiffany's: A Short Novel and Three Stories, by Truman Capote. Published by Random House, 1958.
  • Wasson, Sam. Fifth Avenue, 5 A.M.: Audrey Hepburn, Breakfast at Tiffany's, and the Dawn of the Modern Woman. ISBN 978-0061774164.

Mga kawing panlabas

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Padron:Blake Edwards Padron:Capote Padron:Breakfast at Tiffany's