Cao Cao

Cao Cao
Kapanganakan	155 CE (Xiangqian Town, Minhou County, Fuzhou, Fujian, Republikang Bayan ng Tsina)
Kamatayan	220 (Huliyano) Luoyang (Henan, Republikang Bayan ng Tsina)
Trabaho	politiko, makatà, manunulat
Anak	Cao Zhang, Cao Pi, Cao Zhi, Cao Xiong, Cao Ang, Cao Shuo, Cao Chong, Cao Ju, Cao Yu, Cao Lin, Cao Gun, Cao Xuan, Cao Jun, Cao Ju, Cao Gan, Cao Zishang, Cao Biao, Cao Ziqin, Cao Zicheng, Cao Zizheng, Cao Zijing, Cao Jun, Cao Ziji, Cao Hui, Cao Mao, Cao Xian, Empress Cao Jie, Cao Hua, Princess Anyang, Princess Jinxiang, Princess Qinghe
Magulang	Cao Song
Pamilya	Cao De

Si Cao Cao (155-220 CE) ay isang kilalang heneral noong huling bahagi ng dinastiyang Han sa Tsina. Sa una, siya ay isang kumander ng isang maliit na garison ngunit nakakuha ng katanyagan sa pamamagitan ng pagsupil sa Rebelyong Dilaw na Pugong (Yellow Turban Rebellion), na nagpapahina sa dinastiyang Han. Nang maganap ang kaguluhan, nahati ang bansa sa tatlong kaharian. Kinuha ni Cao Cao ang kontrol sa hilagang rehiyon malapit sa kabisera, Luoyang, at inilipat ang kabisera sa Xuxian (ngayon ay Xuchang, Henan). Sa pamamagitan ng paggamit ng awtoridad ng emperador, pinamunuan niya ang iba pang mga heneral at kalaunan ay itinatag ang kaharian ng Wei.

Nilalayon ni Cao Cao na ibalik ang dating kaluwalhatian ng dinastiyang Han, ngunit ang kanyang walang awa na taktika, pagmamanipula ng korte ng imperyal, at pagkakasangkot sa mga kuwestiyonableng pakana sa pulitika ay humantong sa magkahalong reputasyon. Lalo itong nadungisan ng kanyang paglalarawan bilang isang kontrabida sa epikong Romansa ng Tatlong Kaharian noong ika-14 na siglo.

Bilang karagdagan sa pagkilala bilang isang mahusay na lider sa politika at militar, si Cao Cao ay kilala rin para sa kanyang mga tula na katangian ng estilo ng Jian'an ng tula sa Tsino. Ang mga opinyon sa kanya ay nanatiling nahahati mula pa noong dinastiyang Jin (266–420) na sumunod kaagad pagkatapos ng panahon ng Tatlong Kaharian.