Juan Ciceron, Tagahalal ng Brandeburgo

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Si Juan II (Agosto 2, 1455 - Enero 9, 1499) ay Tagahalal ng Brandeburgo mula 1486 hanggang sa kanyang kamatayan, ang ikaapat sa Pamilya Hohenzollern. Pagkatapos ng kanyang kamatayan natanggap niya ang cognomen na Cicero, pagkatapos ng Romanong mananalumpati na may parehong pangalan, ngunit ang kahusayan sa pagsasalita at interes ng tagahalal sa sining ay pinagtatalunan.[1]

Buhay[baguhin | baguhin ang wikitext]

Si Juan Ciceron ay ang panganay na anak ni Tagahalal Alberto III Aquiles ng Brandeburgo kasama ang kaniyang unang asawa na si Margarita ng Baden. Habang namamahala noon ang kaniyang ama bilang Margrabe ng Brandeburgo-Ansbach (mula 1457 din bilang Margrabe ng Brandeburgo-Kulmbach), ipinanganak siya sa tirahan ng mga Hohenzollern ng Ansbach sa Franconia, kung saan ginugol niya ang kanyang pagkabata hanggang noong 1466 natanggap niya ang tawag sa Brandeburgo bilang inaakalang tagapagmana ng kaniyang tiyuhin na si Tagahalal Federico II. Sumama siya sa kanya sa Digmaan ng Pagkakasunod ng Stettin kasama ang mga mga duke ng Pomerania, hanggang sa nagbitiw si Federico noong 1470 at hinalinhan ng ama ni Juan, na noong 1473 ay hinirang siyang rehente ng mga lupain ng Brandeburgo. Matapos ang pakikibaka ng Pomerania ay kinailangan din niyang harapin ang salungatan sa mana noong 1476 pagkamatay ng Piasta na duke na si Enrique XI ng Głogów, asawa ng kaniyang kapatid sa ama na si Barbara.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Herbert Eulenberg. The Hohenzollerns. Translated by M.M. Bozman. The Century Co. New York, 1929.