Bontoc (tao)

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
(Idinirekta mula sa Mga Bontoc)
Bontoc
Isang lalaking Bontoc (c. 1903)
Kabuuang populasyon
57,922[1] (2010)
Mga rehiyong may malaking bilang nila
 Pilipinas (Cordillera Administrative Region)
Wika
Bontoc, Ilocano, Tagalog
Relihiyon
Kristiyanismo, indigenous folk religion
Kaugnay na mga pangkat-etniko
Mga Igorot

Ang Bontoc (o Bontok) etnolinguistic group ay matatagpuan sa gitna at silangang bahagi ng Mountain Province, sa Pilipinas. Bagama't ang ilang mga Bontok ng Natonin at Paracelis ay kinikilala ang kanilang mga sarili bilang Balangao, Gaddang o Kalinga, ang terminong "Bontok" o "Bontoc" ay ginagamit ng mga linggwist at antropologo upang makilala ang mga nagsasalita ng wikang Bontoc mula sa mga kalapit na grupong etnolinggwistiko.[2] Dati silang nagsasanay sa pangangaso sa ulo at may mga natatanging tato sa katawan.

Heograpiya[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang mga Bontoc ay nakatira sa isang bulubunduking teritoryo, partikular na malapit sa Chico River at sa mga sanga nito. Ang mga yamang mineral (ginto, tanso, limestone, dyipsum) ay matatagpuan sa mga lugar ng bundok. Ang ginto, partikular, ay tradisyonal na kinukuha mula sa munisipalidad ng Bontoc. Ang Chico River ay nagbibigay ng buhangin, graba, at puting luad, habang ang mga kagubatan ng Barlig at Sadanga sa loob ng lugar ay may mga rattan, bamboo at pine tree. Sila ang pangalawang pinakamalaking grupo sa Mountain Province.[2]

Organisasyong panlipunan[baguhin | baguhin ang wikitext]

Isang tradisyonal na bahay ng Bontoc, 1903. Bale bahay ng mga Igorot na may mga skeletal display.

Ang istrukturang panlipunan ng Bontoc ay dating nakasentro sa paligid ng mga purok ng mga nayon na naglalaman ng mga 14 hanggang 50 tahanan. Ayon sa kaugalian, ang mga kabataang lalaki at babae ay nakatira sa mga dormitoryo at kumakain kasama ang kanilang mga pamilya. Ito ay unti-unting nagbago sa pagdating ng Kristiyanismo. Ang mga Bontoc ay may tatlong iba't ibang mga istrakturang taal na pabahay: ang lugar na tirahan ng pamilya (katyufong), ang mga dormitoryo para sa mga babae (olog), at ang mga dormitoryo para sa mga lalaki (ato / ator). Ang iba't ibang istruktura ay kadalasang nauugnay sa mga pangangailangang pang-agrikultura, tulad ng mga kamalig ng bigas ( akhamang ) at pigpen ( khongo ). Ayon sa kaugalian, ang lahat ng mga istraktura ay may inatep, mga bubong ng damo ng kugon. Ang mga bahay ng mga Bontoc ay mayroon ding maraming kagamitan, kasangkapan, at armas: tulad ng mga kagamitan sa pagluluto; mga kagamitang pang-agrikultura tulad ng bolo, kutsara, at araro, bitag ng isda na kawayan o rattan.[2]

Ipinagmamalaki ng mga Bontoc ang kanilang ugnayang pagkakamag-anak at pagkakaisa bilang isang grupo ( sinpangili ) batay sa mga kaakibat, kasaysayang sama-sama laban sa mga nanghihimasok, at mga ritwal ng komunidad para sa agrikultura at mga bagay na nakakaapekto sa buong lalawigan, tulad ng mga natural na kalamidad. Ang mga grupo ng pagkakamag-anak ay may dalawang pangunahing tungkulin: pagkontrol sa ari-arian at pagsasaayos ng kasal. Gayunpaman, mahalaga din ang mga ito para sa pagtutulungan ng mga miyembro ng grupo.[2]

Sa pangkalahatan, mayroong tatlong uri ng lipunan sa lipunan ng mga Bontoc, ang kakachangyan (mayaman), ang wad-ay ngachanna (middle-class), at ang lawa (mahirap). Ang mayamang tagatangkilik (sponsor) ay nagpipistahan, at tumutulong sa mga nasa kagipitan, bilang pagpapakita ng kanilang kayamanan. Ang mahihirap ay karaniwang nagtatrabaho bilang manananim o bilang manggagawa para sa mayayaman. Ang mga taga-Bontoc ay may kasta na tinatawag na kadangyan na ang mga miyembro ay may espesyal na tungkulin sa pamumuno, kasal lamang sa loob ng parehong kasta, at nakasuot ng espesyal na pananamit.[2]

Wika[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang mga Bontoc ay nagsasalita ng wikang Bontoc at Ilokano.

Kultura[baguhin | baguhin ang wikitext]

Isang babaeng Bontoc na may kalansay ng ahas sa buhok. Ang mga kalansay ay nagsisilbing agimat laban sa kidlat.

Noong lumang panahon, ang mga Bontoc ay walang mga karaniwang libangan o laro ng pagkakataon na ginagawa sa ibang mga lugar sa bansa ngunit nagsasagawa ng isang pabilog na ritmikong sayaw na gumaganap ng ilang aspeto ng pangangaso, na laging sinasaliwan ng gang′-sa o tansong gong. Walang kumakanta o nagsasalita sa sayaw, ngunit ang mga kababaihan ay nakikibahagi, kadalasan sa labas ng pabilog. Isa itong seryoso ngunit kasiya-siyang kaganapan para sa lahat ng kinauukulan, kabilang ang mga bata. Ang mga kasalukuyang Bontoc ay isang mapayapang mamamayang agrikultural na, sa pamamagitan ng pagpili, ay pinanatili ang karamihan sa kanilang tradisyonal na kultura sa kabila ng madalas na pakikipag-ugnayan sa ibang mga grupo. Mahalaga rin ang musika sa buhay ng mga Bontoc, at kadalasang tinutugtog sa mga seremonya. Ang mga awit at chant ay sinasaliwan ng mga plawtang pang ilong ( kalaleng ), gong ( gangsa ), organ sa bibig ng kawayan ( affiliao ), at alpa ng Hudyo ( ab-a-fiw ). Gumagamit ang mayayamang pamilya ng mga alahas, na karaniwang gawa sa ginto, glass beads, agate beads ( appong ), o kabibi, upang ipakita ang kanilang katayuan.[2]

Ang mga lalaki ay nagsusuot ng bahag ( wanes ) at rattan cap ( suklong ). Ang mga babae ay nagsusuot ng palda ( tapis ).[2]

Ang mga taong Bontoc ay gumagamit ng mga sandata tulad ng battleax ( pin-nang/pinangas ), kutsilyo at sibat ( falfeg, fangkao, sinalawitan ), at mga kalasag.[2]

Ang ritwal na pasiking ng mga Bontoc ay tinatawag na takba, at kumakatawan sa isang pigura ng ninuno, at aktibong kalahok sa begnas na mga ritwal.

Isang tradisyunal na ritwal ng Bontoc habang nagpupuyat na may upuan ng kamatayan.

Mga tato[baguhin | baguhin ang wikitext]

Isang lalaking Bontoc na may tato

Sa mga taga-Bontoc, ang mga tato ay kilala bilang fatek.[3] Inilalarawan ng Bontoc ang tatlong uri ng mga tato : Ang chak-lag′, ang may tato sa dibdib ng kumukuha ng ulo; pong′-o, ang may tato na mga braso ng mga lalaki at babae; at fa′-tĕk, para sa lahat ng iba pang tato ng parehong kasarian. Ang mga kababaihan ay nagpapa tato sa mga braso lamang, na ginawa nila upang pagandahin pa ang kanilang kagandahan o upang ipahiwatig ang kanilang kahandaan para sa kasal. Ang mga braso ay ang pinaka nakikitang bahagi ng katawan sa mga tradisyonal na sayaw. Ito ay pinaniniwalaan na ang mga lalaki ay hindi liligawan ang mga babaeng walang tato..[4] Ipinahiwatig ng mga tato na ang lalaki ay isang mandirigma na nangunguha ng ulo panahon ng labanan.[3] Isang paraan ng pagpapa-tato na ginamit ay ang pamamaraang 'puncture/cut and smear'. Ang bu-ma-fa’-tek (taga tato) ay iguguhit muna ang pattern sa balat gamit ang tinta ng soot at tubig, at pagkatapos ay tutusukin ang balat ng cha-kay’-yum, at panghuli, ikalat ang soot sa bukas na balat at manu-manong ipasok ang tinta sa balat gamit ang kanilang mga kamay.[5]

Pagkain[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang bigas ay itinuturing na pangunahing ani ng mga Bontoc ngunit sa panahon ng tagtuyot mula Pebrero hanggang Marso kapag kakaunti ang ulan, kadalasang kumakain sila ng kamote, mais at dawa bilang alternatibo sa bigas. Nanghuhuli at nangalap din ang mga Bontoc ng mga isda, kuhol at alimango para kainin o ipagbibili. Noong mga unang araw, kadalasang nagdadala ng tabako at posporo ang mga lalaking Bontoc kapag nangangaso ng ligaw na usa at baboy-ramo. Sa kagubatan, nagtitipon din sila ng rattan, nakakain na mga prutas, beeswax at pulot, at mga ligaw na mga nakakain o ornamental na halaman.

Katutubong relihiyon[baguhin | baguhin ang wikitext]

Bago dumating ang Kristiyanismo ang sistema ng paniniwala ng mga Bontoc ay nakasentro sa isang hierarchy ng mga espiritu, ang pinakamataas ay ang pinakamataas na diyos na tinatawag na Intutungcho, na ang anak na lalaki, si Lumawig, ay bumaba mula sa langit ( chayya ), upang pakasalan ang isang Bontoc na babae. Tinuruan ni Lumawig ang mga Bontoc ng kanilang mga sining at kasanayan, kabilang ang patubig ng kanilang lupa. Naniniwala rin ang Bontoc sa mga anito, mga espiritu ng mga patay, na nasa lahat ng dako at dapat palaging aliwin. Kahit sino ay maaaring tumawag sa anito, ngunit ang isang tagakita ( insup-ok ) ay namamagitan kapag ang isang tao ay may sakit sa pamamagitan ng masasamang espiritu.[2]

Ang katutubong relihiyon ng Bontoc ay napanatili sa loob ng maraming siglo. Ang Bontoc ay naniniwala sa isang natatanging panteon ng mga diyos, kung saan ang pinakamataas na diyos ay ang kultural na bayani, si Lumawig, anak ni Kabunian. Maraming mga sagradong lugar na nauugnay sa Lumawig at iba't ibang mga diyos ng Bontoc. Sinasabi ng oral tradition na si Lumawig ay nagtanim ng limang dakilang aral sa mga taga-Bontoc, ito ay: (1) ang isang tao ay hindi dapat magnakaw; (2) hindi dapat magtsismis; (3) ang mga lalaki at babae ay hindi dapat mangalunya; (4) ang isa ay dapat na mapagtimpi sa pagkain at pag-inom ng mga inuming may alkohol; at (5) lahat ng tao ay dapat mamuhay ng simple at masipag.

Mga diyos ng Bontoc[baguhin | baguhin ang wikitext]

  • Intutungcho (Kabunian): ang pinakamataas na diyos na naninirahan sa itaas;[6] tinutukoy din bilang Kabunian;[7] ama ni Lumawig at dalawa pang anak[8]
  • Lumawig: tinutukoy din bilang ang pinakamataas na diyos at ang pangalawang anak ni Kabunian; isang epikong bayani na nagturo sa Bontoc ng kanilang limang pangunahing halaga para sa isang egalitarian na lipunan[8] Ang bayaning Bontoc na si Lumawig ay nagtatag ng kanilang ator, isang institusyong pampulitika na kinilala sa isang seremonyal na lugar na pinalamutian ng mga bungo sa pangangaso ng ulo. Ibinigay din ni Lumawig sa mga Bontoc ang kanilang mga kasanayan sa patubig, mga bawal, mga ritwal, at mga seremonya pagkatapos niyang bumaba mula sa langit ( chayya ) at pakasalan ang isang babaeng Bontoc. Ang bawat ator ay may konseho ng mga matatanda, na tinatawag na ingtugtukon, na dalubhasa sa mga pasadyang batas (adat). Ang mga desisyon ay ayon sa pinagkasunduan.[2]
  • Unang Anak ng Kabunian[8]
  • Pangatlong Anak ng Kabunian[8]
  • Chal-chal: ang diyos ng araw na ang ulo ng anak ay pinutol ni Kabigat;[9] tinulungan ang diyos na si Lumawig sa paghahanap ng mapapangasawa
  • Kabigat: ang diyosa ng buwan na pumutol sa ulo ng anak ni Chal-chal; ang kanyang aksyon ay ang pinagmulan ng headhunting[9]
  • Anak ni Chal-chal: pinutol ni Kabigat ang kanyang ulo; binuhay muli ni Chal-chal, na walang masamang hangarin laban kay Kabigat[9]
  • Ob-Obanan: isang diyos na ang puting buhok ay pinaninirahan ng mga insekto, langgam, alupihan, at lahat ng mga vermin na bumabagabag sa sangkatauhan; pinarusahan ang isang tao dahil sa kanyang kabastusan sa pamamagitan ng pagbibigay sa kanya ng isang basket na puno ng lahat ng mga insekto at reptilya sa mundo[10]
  • Chacha': ang diyos ng mga mandirigma[8]
  • Ked-Yem: ang diyos ng mga panday na pumutol ng ulo ng dalawang anak ni Chacha' dahil sinisira nila ang kanyang gawain; sa kalaunan ay hinamon ni Chacha', na kalaunan ay humantong sa isang pechen pact upang ihinto ang labanan[8]
  • Dalawang Anak ni Chacha': pinugutan ng ulo ni Ked-Yem, dahil sinisira nila ang kanyang gawain[8]

Iba pang mga pigura[baguhin | baguhin ang wikitext]

  • Fucan: younger of the two girls met by Lumawig in Lanao; married to Lumawig; later adopted the name Cayapon; died after dancing in a taboo way, which led to death being the norm among mortals[8]
  • Two Sons of Cayapon: the two children of Lumawig and Fucan; helped the people of Caneo, who afterwards killed by the two brothers[8]
  • Batanga: father of the two girls met by Lumawig in Lanao[8]

Tingnan din[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ National Statistics Office (2013). 2010 Census of Population and Housing, Report No. 2A: Demographic and Housing Characteristics (Non-Sample Variables), Philippines (PDF) (Ulat). Manila. Nakuha noong 7 October 2020.
  2. ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 Sumeg-ang, Arsenio (2005). "1 The Bontoks". Ethnography of the Major Ethnolinguistic Groups in the Cordillera. Quezon City: New Day Publishers. pp. 1–27. ISBN 971-10-1109-3.Sumeg-ang, Arsenio (2005). "1 The Bontoks".
  3. ↑ 3.0 3.1 Krutak, Lars (23 November 2012). "Return of the Headhunters: The Philippine Tattoo Revival". LarsKrutak.com. Nakuha noong 7 August 2021.
  4. ↑ Guillermo, Alice G.; Mapa-Arriola, Maria Sharon. "Tattoo Art". Cultural Center of the Philippines: Encyclopedia of Philippine Art Digital Edition. Nakuha noong 10 August 2021.
  5. ↑ Poon, Kelvin W. (2008). In Situ Chemical Analysis of Tattooing Inks and Pigments: Modern Organic and Traditional Pigments in Ancient Mummified Remains (Tisis). University of Western Australia.
  6. ↑ Bacwaden, Joy Christine O. (1997). "The Lumawig Bontoc Myths". Philippine Studies. 45 (1): 3–49. JSTOR 42634212. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2021-10-20. Nakuha noong 2021-11-18.
  7. ↑ Beyer, H. Otley (1913). "Origin Myths Among the Mountain Peoples of the Philippines" (PDF). Philippine Journal of Science. 8D (2): 85–117. Inarkibo mula sa ang orihinal (PDF) noong 2021-09-06. Nakuha noong 2021-11-18.
  8. ↑ 8.00 8.01 8.02 8.03 8.04 8.05 8.06 8.07 8.08 8.09 Cawed, Carmencita (1972). The Culture of the Bontoc Igorot. Manila: MCS Enterprises.
  9. ↑ 9.0 9.1 9.2 Jenks, Albert Ernest (1905). The Bontoc Igorot. Manila: Bureau of Public Printing – sa pamamagitan ng University of Michigan Library.Jenks, Albert Ernest (1905).
  10. ↑ Almendral, E. C. (1972). Talubin Folklore, Bontoc, Mountain Province. Baguio City: Lyceum of Baguio.
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bontoc_(tao)&oldid=2008279"