Paghahating Silangan-Kanluran: Pagkakaiba sa mga binago

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Content deleted Content added
m r2.7.1) (robot dinagdag: af:Oosterse Skisma
m r2.7.1) (robot dinagdag: ka:დიდი სქიზმა
Linya 43: Linya 43:
[[it:Grande Scisma]]
[[it:Grande Scisma]]
[[ja:東西教会の分裂]]
[[ja:東西教会の分裂]]
[[ka:დიდი სქიზმა]]
[[ko:동서 교회의 분열]]
[[ko:동서 교회의 분열]]
[[lv:Lielā Shizma]]
[[lv:Lielā Shizma]]

Pagbabago noong 16:00, 18 Pebrero 2012

Ang Ikalawang Konsehong Ekumenikal na ang mga pagdaragdag nito sa orihinal na Kredo ng Niseno ang naglatag sa puso ng isa sa mga teolohikal na pagtatalo na nakakabit sa Paghahati ng Silangan-Kanluran. (Ilustrasyon, 879-882 AD, mula sa manuskripto, Mga Homiliya ni Gregory Nazianzus, Bibliothèque nationale de France)

Ang Paghahati ng Silangan-Kanluran o ang Dakilang Paghahati, na hinati ang gitanang Kristiyanismo sa Silangan (Griyego) at Kanluran (Latin), na kikilanin bilang Simbahang Silangang Ortodokso at ang Simbahang Romano Katoliko, sa ayos na nabanggit. Matagal nang may samaan ng loob ang relasyon sa pagitan ng Silangan at Kanluran sa pamamagitan ng pagkakaibang pampolitika at pansimbahan at pagtatalo sa teolohiya.[1] Pinaigting ang pagtatalo nina Papa Leo IX at Patriyarka ng Konstantinopla na si Michael Cerularius sa pamamagitan ng pagpipigil ng Griyego at Latin sa kani-kaniyang mga dominyo. Noong 1054, naglakbay ang Romanong legado patungo kay Cerularius upang itanggi ang titulong Patriyarkang Ekumenikal at pilitin ang pag-angkin ng Simbahan sa Roma bilang ang ulo at ina ng mga simbahan.[1] Tumanggi si Cerularius. Tiniwalag sa Iglesiya (excommunicated) si Cerularius ng pinuno ng pangkat na Latin, si Kardinal Humbert, samantalang tiniwalag din ni Cerularius si Kardinal Humbert at ang ibang mga legado.[1]

Mga sanggunian

  1. 1.0 1.1 1.2 Cross, F. L., ed., pat. (2005). The Oxford Dictionary of the Christian Church. New York: Oxford University Press. {{cite book}}: |editor= has generic name (tulong)CS1 maint: multiple names: mga patnugot (link)