Ikalawang Konsilyo ng Constantinople: Pagkakaiba sa mga binago
Atn20112222 (usapan | ambag) No edit summary |
Atn20112222 (usapan | ambag) No edit summary |
||
| Linya 1: | Linya 1: | ||
{{Ecumenical council|council_name=Ikalawang Konseho ng Constantinople|council_date=553 CE |accepted_by=[[Romano Katoliko]], [[Lumang Katoliko]], [[Silangang Ortodokso]]|previous=[[Konseho ng Chalcedon]]|next=[[Ikatlong Konseho ng Constantinople]]|convoked_by=Emperador [[Justinian I]]|presided_by=[[Patriarka Eutychius ng Constantinople]]|attendance=152 (kabilang ang 7 mula sa Aprika, 9 mula Illyricum, wala mula sa Italya)|topics=[[Nestorianismo]] <br>[[Origenismo]]|documents=14 mga kanon ng [[Kristolohiya]] at laban sa Tatlong mga Kabanata. 15 kanon na kumokondena sa katuruan ni [[Origen]] at [[Evagrius]].}} |
{{Ecumenical council|council_name=Ikalawang Konseho ng Constantinople|council_date=553 CE |accepted_by=[[Romano Katoliko]], [[Lumang Katoliko]], [[Silangang Ortodokso]]|previous=[[Konseho ng Chalcedon]]|next=[[Ikatlong Konseho ng Constantinople]]|convoked_by=Emperador [[Justinian I]]|presided_by=[[Patriarka Eutychius ng Constantinople]]|attendance=152 (kabilang ang 7 mula sa Aprika, 9 mula Illyricum, wala mula sa Italya)|topics=[[Nestorianismo]] <br>[[Origenismo]]|documents=14 mga kanon ng [[Kristolohiya]] at laban sa Tatlong mga Kabanata. 15 kanon na kumokondena sa katuruan ni [[Origen]] at [[Evagrius]].}} |
||
Ang '''Ikalawang Konseho ng Constantinople''' ang konseho na kinikilalang '''Ikalimang Konsehong Ekumenikal''' ng parehong Kanluran at Silangang [[Kristiyanismo]]. Ito ay kinikilala ng [[Silangang Ortodokso]], [[Simbahang Katoliko Romano]] at [[Lumang Katoliko]]. Ang mga opinyong Protestante ay iba iba. Ang mga tradisyonal na [[Protestante]] gaya ng [[Calvinismo]] at [[Lutherano]] ay kumikilala sa unang apat na mga konseho<ref>''See, e.g.'' Lutheran-Orthodox Joint Commission, Seventh Meeting, The Ecumenical Councils, Common Statement, 1993, ''available at'' http://www.helsinki.fi/~risaarin/lutortjointtext.html#ecum ("We agree on the doctrine of God, the Holy Trinity, as formulated by the Ecumenical Councils of Nicaea and Constantinople and on the doctrine of the person of Christ as formulated by the first four Ecumenical Councils.").</ref> samantalang ang [[Simbahang Mataas]] na [[Anglikano]] ay tumatanggap sa lahat ng [[Unang Pitong Konsehong Ekumenikal|pitong konsehong ekumenikal]]. Ang konsehong ito ay tinipon ni [[Emperador na Byzantine]] na si [[Justinian I]] sa ilalim ng pagkapangulo ng [[Patriarka Eutychius ng Constantinople]] at idinaos mula Mayo 5 hanggang Hunyo 2, 553 CE. Ang mga kalahok ng konsehong ito |
Ang '''Ikalawang Konseho ng Constantinople''' ang konseho na kinikilalang '''Ikalimang Konsehong Ekumenikal''' ng parehong Kanluran at Silangang [[Kristiyanismo]]. Ito ay kinikilala ng [[Silangang Ortodokso]], [[Simbahang Katoliko Romano]] at [[Lumang Katoliko]]. Ang mga opinyong Protestante ay iba iba. Ang mga tradisyonal na [[Protestante]] gaya ng [[Calvinismo]] at [[Lutherano]] ay kumikilala sa unang apat na mga konseho<ref>''See, e.g.'' Lutheran-Orthodox Joint Commission, Seventh Meeting, The Ecumenical Councils, Common Statement, 1993, ''available at'' http://www.helsinki.fi/~risaarin/lutortjointtext.html#ecum ("We agree on the doctrine of God, the Holy Trinity, as formulated by the Ecumenical Councils of Nicaea and Constantinople and on the doctrine of the person of Christ as formulated by the first four Ecumenical Councils.").</ref> samantalang ang [[Simbahang Mataas]] na [[Anglikano]] ay tumatanggap sa lahat ng [[Unang Pitong Konsehong Ekumenikal|pitong konsehong ekumenikal]]. Ang konsehong ito ay tinipon ni [[Emperador na Byzantine]] na si [[Justinian I]] sa ilalim ng pagkapangulo ng [[Patriarka Eutychius ng Constantinople]] at idinaos mula Mayo 5 hanggang Hunyo 2, 553 CE. Ang mga kalahok ng konsehong ito karamihang mga [[Silangang Ortodokso|obispong Byzantine]](Silangang Kristiyanismo). Ang 16 mga obispo ng Kanluraning Kristiyanismo ay dumalo dito kabilang ang mula sa [[Praetorian prefecture of Illyricum|Illyricum]]. Ang pangunahing naisakatuparan ng konsehong ito ang pagkumpirma ng pagkokondenang inisyu ng utos noong 551 ng Emperador na Byzantine na si [[Justinian]] laban sa [[Taltong mga Kabanata]] at [[Schismong Tatlong mga Kabanata]]. Ang "Tatlong mga Kabanata" ang una, ang parehong pagkatao at mga kasulatan ni [[Theodore ng Mopsuestia]] (namatay noong 428 CE), ikalawa, ang mga pag-atake kay [[Cyril ng Alexandria]] at [[Unang Konseho ng Efeso]] na isinulat ni [[Theodoret ng Cyrrhus]] (namatay noong ca. 466E), at ikatlo, ang pag-atake kay Cyril at Efeso ni [[Ibas ng Edessa]] (namatay noong 457).<ref name="first seven"/> Ang layunin ng pagkondena ay gawing maliwanag na ang [[Kristiyanismong Byzantine|Imperyal]] na simbahang [[Chalcedonian]](na kumikilala ng [[pagkakaisang hypostatiko]] ng Kristo bilang dalawang kalikasan na isang diyos at tao na nagkakaisa sa isang persona na walang kalituhan at dibisyon) ay matibay na sumasalungat sa lahat ng mga humimok o tumulong kay [[Nestorius]] na eponimosong [[heresiarko]] ng [[Nestorianismo]] na proposisyong ang Kristo at Hesus ay dalawang magkahiwalay na mga person na maluwanag na pinagsanib na medyo tulad ng [[adoptionismo]] at ang [[Marya (ina ni Hesus)|Birheng Marya]] ay hindi matatawag na [[Ina ng Diyos]]([[Theotokos]}) ngunit isa lamang ina ng Kristo(Christotokos) na unang kinondena sa mas naunang [[Unang Konseho ng Efeso]] noong 431 CE.<ref name="first seven"/> Umasa si emperador Justinian na ang konsehong ito ay mag-aambag sa muling pagkakaisas sa pagitan ng mga [[Chalcedonian]] at [[monopisita]] sa mga silanganing probinsiya ng Imperyo. Ang ilang mga pagtatangka sa muling pagkakasunod sa pagitan ng mga partidong monopisita at ortodokso ay ginawa ng maraming mga emperador sa loob ng 400 taon kasunod ng [[Konseho ng Efeso]] ngunit wala sa mga ito ay nagtagumpa. Ang pagkokondena ng Tatlong mga Kabanata ay nagsanhi ng karagdagang mga pagkakabahagi at paglitaw ng mga [[heresiya]] sa proseso gaya ng schismo ng Ikatlong mga Kabanata at ang [[monoenerhismo]] at [[monotelitismo]] na mga respektibong proposisyon na ang Kristo ay may isa lamang katungkulan, operasyon o enerhiya(Ito ay sinadyang pinormula sa paraang malabo at hinayag na opisyal sa pagitan ng 610 CE at 622 CE ni [[Emperador Heraclius]] sa ilalim ng pagpapayo ni Patriarka [[Sergius I ng Constantinople]]) at si Kristo ay may isa lamang kalooban(na hinayag ni Emperador Heraclius noong 638 CE).<ref name="first seven">{{cite book|last=Davis, [[Society of Jesus|SJ]]|first=Leo Donald|title=The First Seven Ecumenical Councils (325-787): Their History and Theology (Theology and Life Series 21)|year=1990|publisher=Michael Glazier/Liturgical Press|location=Collegeville, MN|isbn=978-0814656167|pages=342}}</ref> |
||
==Mga sanggunian== |
==Mga sanggunian== |
||
Pagbabago noong 22:15, 12 Disyembre 2012
| Ikalawang Konseho ng Constantinople | |
|---|---|
| Petsa | 553 CE |
| Tinanggap ng | Romano Katoliko, Lumang Katoliko, Silangang Ortodokso |
| Nakaraang konseho | Konseho ng Chalcedon |
| Sumunod na konseho | Ikatlong Konseho ng Constantinople |
| Tinipon ni | Emperador Justinian I |
| Pinangasiwaan ni | Patriarka Eutychius ng Constantinople |
| Mga dumalo | 152 (kabilang ang 7 mula sa Aprika, 9 mula Illyricum, wala mula sa Italya) |
| Mga Paksa ng talakayan | Nestorianismo Origenismo |
| Mga dokumento at salaysay | 14 mga kanon ng Kristolohiya at laban sa Tatlong mga Kabanata. 15 kanon na kumokondena sa katuruan ni Origen at Evagrius. |
| Talaang kronolohikal ng mga konsehong ekumenikal | |
Ang Ikalawang Konseho ng Constantinople ang konseho na kinikilalang Ikalimang Konsehong Ekumenikal ng parehong Kanluran at Silangang Kristiyanismo. Ito ay kinikilala ng Silangang Ortodokso, Simbahang Katoliko Romano at Lumang Katoliko. Ang mga opinyong Protestante ay iba iba. Ang mga tradisyonal na Protestante gaya ng Calvinismo at Lutherano ay kumikilala sa unang apat na mga konseho[1] samantalang ang Simbahang Mataas na Anglikano ay tumatanggap sa lahat ng pitong konsehong ekumenikal. Ang konsehong ito ay tinipon ni Emperador na Byzantine na si Justinian I sa ilalim ng pagkapangulo ng Patriarka Eutychius ng Constantinople at idinaos mula Mayo 5 hanggang Hunyo 2, 553 CE. Ang mga kalahok ng konsehong ito karamihang mga obispong Byzantine(Silangang Kristiyanismo). Ang 16 mga obispo ng Kanluraning Kristiyanismo ay dumalo dito kabilang ang mula sa Illyricum. Ang pangunahing naisakatuparan ng konsehong ito ang pagkumpirma ng pagkokondenang inisyu ng utos noong 551 ng Emperador na Byzantine na si Justinian laban sa Taltong mga Kabanata at Schismong Tatlong mga Kabanata. Ang "Tatlong mga Kabanata" ang una, ang parehong pagkatao at mga kasulatan ni Theodore ng Mopsuestia (namatay noong 428 CE), ikalawa, ang mga pag-atake kay Cyril ng Alexandria at Unang Konseho ng Efeso na isinulat ni Theodoret ng Cyrrhus (namatay noong ca. 466E), at ikatlo, ang pag-atake kay Cyril at Efeso ni Ibas ng Edessa (namatay noong 457).[2] Ang layunin ng pagkondena ay gawing maliwanag na ang Imperyal na simbahang Chalcedonian(na kumikilala ng pagkakaisang hypostatiko ng Kristo bilang dalawang kalikasan na isang diyos at tao na nagkakaisa sa isang persona na walang kalituhan at dibisyon) ay matibay na sumasalungat sa lahat ng mga humimok o tumulong kay Nestorius na eponimosong heresiarko ng Nestorianismo na proposisyong ang Kristo at Hesus ay dalawang magkahiwalay na mga person na maluwanag na pinagsanib na medyo tulad ng adoptionismo at ang Birheng Marya ay hindi matatawag na Ina ng Diyos([[Theotokos]}) ngunit isa lamang ina ng Kristo(Christotokos) na unang kinondena sa mas naunang Unang Konseho ng Efeso noong 431 CE.[2] Umasa si emperador Justinian na ang konsehong ito ay mag-aambag sa muling pagkakaisas sa pagitan ng mga Chalcedonian at monopisita sa mga silanganing probinsiya ng Imperyo. Ang ilang mga pagtatangka sa muling pagkakasunod sa pagitan ng mga partidong monopisita at ortodokso ay ginawa ng maraming mga emperador sa loob ng 400 taon kasunod ng Konseho ng Efeso ngunit wala sa mga ito ay nagtagumpa. Ang pagkokondena ng Tatlong mga Kabanata ay nagsanhi ng karagdagang mga pagkakabahagi at paglitaw ng mga heresiya sa proseso gaya ng schismo ng Ikatlong mga Kabanata at ang monoenerhismo at monotelitismo na mga respektibong proposisyon na ang Kristo ay may isa lamang katungkulan, operasyon o enerhiya(Ito ay sinadyang pinormula sa paraang malabo at hinayag na opisyal sa pagitan ng 610 CE at 622 CE ni Emperador Heraclius sa ilalim ng pagpapayo ni Patriarka Sergius I ng Constantinople) at si Kristo ay may isa lamang kalooban(na hinayag ni Emperador Heraclius noong 638 CE).[2]
Mga sanggunian
- ↑ See, e.g. Lutheran-Orthodox Joint Commission, Seventh Meeting, The Ecumenical Councils, Common Statement, 1993, available at http://www.helsinki.fi/~risaarin/lutortjointtext.html#ecum ("We agree on the doctrine of God, the Holy Trinity, as formulated by the Ecumenical Councils of Nicaea and Constantinople and on the doctrine of the person of Christ as formulated by the first four Ecumenical Councils.").
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Davis, SJ, Leo Donald (1990). The First Seven Ecumenical Councils (325-787): Their History and Theology (Theology and Life Series 21). Collegeville, MN: Michael Glazier/Liturgical Press. p. 342. ISBN 978-0814656167.