Ortodoksiyang Oriental

Bahagi ng isang serye tungkol sa
Kristiyanismong Silanganin
Portada ng Kristiyanismong Silanganin
Kasaysayan
Kasaysayan ng Silangang Ortodokso Imperyong Bisantino Konsehong Ekumenikal Kristiyanisasyon ng Bulgaria Kristiyanisasyon ng Kievan Rus' Paghahati ng Silangan-Kanluran Mga rehiyong espesipiko: Canada · Ehiptong Koptiko · Ukraine
Mga tradisyon
Silangang Ortodokso Ortodoksong Oriental Simbahang Apostolikong Armenyano Eritreanong Ortodoksong Tewahedong Simbahan Etiopianong Ortodoksong Simbahang Tewahedo Koptikong Ortodoksong Simbahan ng Alexandria Simbahan ng Silangan Mga Simbahang Silangang Katoliko Kristiyanismong Siryako
Liturhiya at pagsamba
Tanda ng krus Liturhiyang pangdiyos Ikonograpiya Asetisismo Omophorion
Teolohiya
Hesychasm · Ikono Apophaticismo Sugnay na Filioque Miaphysitismo Monophysitismo Dyophysitismo Nestorianismo Theosis · Theoria Phronema · Philokalia Praxis · Theotokos Hipostasis · Ousia Esensiya vs. Mga Enerhiya Metousiosis

Ang Ortodoksiyang Oriental ang pananampalataya ng mga Simbahang Silangang Kristiyanismo na kumikilala lamang sa tatlong mga konsehong ekumenikal: ang Unang Konseho ng Nicaea, ang Unang Konseho ng Constantinople, at ang Unang Konseho ng Efeso. Kanilang itinakwil ang mga depinisyong dogmatiko ng Konseho ng Chalcedon noong 451 CE. Kaya ang mga Simbahang Ortodoksong Oriental ay tinatawag na Mga Simbahang Lumang Oriental o mga Simbahang Hindi-Chalcedonian na kilala sa Kanlurang Kristiyanismo at karamihan ng Silangang Ortodoksiya bilang mga Simbahang Monopisito bagaman ang mga mismong Oriental Ortodokso ay tumatakwil sa deskripsiyong ito bilang hindi tumpak na nagtatakwil ng mga katuruan ng parehong sina Nestoryo at Eutyches. These churches are in full communion with each other but not with the Eastern Orthodox Churches. Slow dialogue towards restoring communion began in the mid-20th century.