Inferno (Divine Comedy): Pagkakaiba sa mga binago
nagsalin |
nagsalin |
||
Linya 4: | Linya 4: | ||
== Pangkalahatang-ideya == |
== Pangkalahatang-ideya == |
||
Ang tula ay nag-uumpisa noong [[Huwebes Santo]] sa taóng 1300. Ang tagapagsalaysay, na si Dante mismo, ay tatlumpu't limang taóng gulang, at kung gayon ay "nangangalahati na sa landas ng búhay" (Ingles: ''"halfway along our life's path"'', Italyano: ''"Nel mezzo del cammin di nostra vita"'') – kalahati ng biblikal na haba ng búhay na pitumpu ([[:en:Psalms|Salmo]] 89:10, Vulgate; Salmo 90:10, KJV). Ang manunula (na si Dante) ay kasalukuyang naliligaw sa isang madilim na kagubatan (''selva oscura'') sa harap ng isang bundok, habang inaatake ng tatlong halimaw (isang [[:en:Lion|leon]], isang ''lonza'' [kadalasang sinasalin bílang "[[:en:Leopard|leopard]]" o "[[:en:Leopon|leopon]]"],<sup>[[:en:Inferno_(Dante)#cite_note-3|[3]]]</sup> at isang [[:en:Gray_wolf|she-wolf]]) na hindi niya matakasan. Hindi niya mahanap ang "diretsong daan" (''diritta via'', maaari ding isalin na "tamang daan") tungong kaligtasan, may kamalayan siyang sinisira niya na ang sarili niya at nahuhulog sa isang "malalim na lugar" (''basso loco'') kung saan ang araw ay tahimik (''l sol tace''). |
Ang tula ay nag-uumpisa noong [[Huwebes Santo]] sa taóng 1300. Ang tagapagsalaysay, na si Dante mismo, ay tatlumpu't limang taóng gulang, at kung gayon ay "nangangalahati na sa landas ng búhay" (Ingles: ''"halfway along our life's path"'', Italyano: ''"Nel mezzo del cammin di nostra vita"'') – kalahati ng biblikal na haba ng búhay na pitumpu ([[:en:Psalms|Salmo]] 89:10, Vulgate; Salmo 90:10, KJV). Ang manunula (na si Dante) ay kasalukuyang naliligaw sa isang madilim na kagubatan (''selva oscura'') sa harap ng isang bundok, habang inaatake ng tatlong halimaw (isang [[:en:Lion|leon]], isang ''lonza'' [kadalasang sinasalin bílang "[[:en:Leopard|leopard]]" o "[[:en:Leopon|leopon]]"],<sup>[[:en:Inferno_(Dante)#cite_note-3|[3]]]</sup> at isang [[:en:Gray_wolf|she-wolf]]) na hindi niya matakasan. Hindi niya mahanap ang "diretsong daan" (''diritta via'', maaari ding isalin na "tamang daan") tungong kaligtasan, may kamalayan siyang sinisira niya na ang sarili niya at nahuhulog sa isang "malalim na lugar" (''basso loco'') kung saan ang araw ay tahimik (''l sol tace''). |
||
Sa wakas ay nailigtas siya ng manunulang Romanong si Virgil, na nagsasabing isinugo siya ni [[:en:Beatrice_Portinari|Beatrice]], at ang dalawa ay tumuloy sa kanilang paglalakbay tungo sa [[:en:Underworld|impiyerno (''underworld'')]]. |
Sa wakas ay nailigtas siya ng manunulang Romanong si Virgil, na nagsasabing isinugo siya ni [[:en:Beatrice_Portinari|Beatrice]], at ang dalawa ay tumuloy sa kanilang paglalakbay tungo sa [[:en:Underworld|impiyerno (''underworld'')]]. Sa Inferno, ang mga kaparusahan para sa mga kasalanan ay ''[[:en:Contrapasso|contrapasso]]'', mga may sinasagisag na pagkakataon ng [[:en:Poetic_justice|katarungang pantula]]; halimbawa, ang [[:en:Fortune-teller|manghuhula]] ay kailangang maglakad nang diretso habang ang ulo ni ay nakatingin sa kabaligtarang direksiyon, na hindi makita kung ano ang nasa harapan, dahil sinubukan nilang makita ang hinaharap sa pamamagitan ng ipinagbabawal na paraan, ang panghuhula. Ang ''contrapasso'' "functions not merely as a form of [[:en:Divine_retribution|divine revenge]], kundi katuparan ng kapalarang [[:en:Free_will|malayang pinili]] ng bawat kaluluwa noong siya ay nabubuhay pa. |
||
== Siyam na bilog ng Impiyerno == |
== Siyam na bilog ng Impiyerno == |
Pagbabago noong 11:13, 12 Abril 2016
Ang Inferno (salitang Italyano para sa "impiyerno") ay ang unang bahagi ng ika-14 dantaong tulang epiko ni Dante Alighieri na Divine Comedy. Ito ay sinusundan ng Purgatorio at Paradiso. Ito ay alegorikong pagsasalaysay ng paglalakbay ni Dante sa impiyerno, sa pamamatnubay ng Romanong manunula na si Virgil. Sa tula, ang impiyerno ay inilalarawan na may siyam ng bilog ng pagdurusa na matatagpuan sa loob ng Daigdig. Sa alegorya, kumakatawan ang Divine Comedy sa paglalakbay ng kaluluwa tungo sa Diyos, at ang Inferno ang naglalarawan sa pagkilala at pagtatakwil sa kasalanan.
Pangkalahatang-ideya
Ang tula ay nag-uumpisa noong Huwebes Santo sa taóng 1300. Ang tagapagsalaysay, na si Dante mismo, ay tatlumpu't limang taóng gulang, at kung gayon ay "nangangalahati na sa landas ng búhay" (Ingles: "halfway along our life's path", Italyano: "Nel mezzo del cammin di nostra vita") – kalahati ng biblikal na haba ng búhay na pitumpu (Salmo 89:10, Vulgate; Salmo 90:10, KJV). Ang manunula (na si Dante) ay kasalukuyang naliligaw sa isang madilim na kagubatan (selva oscura) sa harap ng isang bundok, habang inaatake ng tatlong halimaw (isang leon, isang lonza [kadalasang sinasalin bílang "leopard" o "leopon"],[3] at isang she-wolf) na hindi niya matakasan. Hindi niya mahanap ang "diretsong daan" (diritta via, maaari ding isalin na "tamang daan") tungong kaligtasan, may kamalayan siyang sinisira niya na ang sarili niya at nahuhulog sa isang "malalim na lugar" (basso loco) kung saan ang araw ay tahimik (l sol tace). Sa wakas ay nailigtas siya ng manunulang Romanong si Virgil, na nagsasabing isinugo siya ni Beatrice, at ang dalawa ay tumuloy sa kanilang paglalakbay tungo sa impiyerno (underworld). Sa Inferno, ang mga kaparusahan para sa mga kasalanan ay contrapasso, mga may sinasagisag na pagkakataon ng katarungang pantula; halimbawa, ang manghuhula ay kailangang maglakad nang diretso habang ang ulo ni ay nakatingin sa kabaligtarang direksiyon, na hindi makita kung ano ang nasa harapan, dahil sinubukan nilang makita ang hinaharap sa pamamagitan ng ipinagbabawal na paraan, ang panghuhula. Ang contrapasso "functions not merely as a form of divine revenge, kundi katuparan ng kapalarang malayang pinili ng bawat kaluluwa noong siya ay nabubuhay pa.