Inferno (Divine Comedy)

Talaksan:Paintinginferno.jpg

pintang larawan ng Inferno ni Domenico di Michelino

Ang Inferno (salitang Italyano para sa "impiyerno") ay ang unang bahagi ng ika-14 dantaong tulang epiko ni Dante Alighieri na Divine Comedy. Ito ay sinusundan ng Purgatorio at Paradiso. Ito ay alegorikong pagsasalaysay ng paglalakbay ni Dante sa Impiyerno, sa pamamatnubay ng Romanong manunula na si Virgil. Sa tula, ang Impiyerno ay inilalarawan na may siyam ng bilog ng pagdurusa na matatagpuan sa loob ng Daigdig. Sa alegorya, kumakatawan ang Divine Comedy sa paglalakbay ng kaluluwa tungo sa Diyos, at ang Inferno ang naglalarawan sa pagkilala at pagtatakwil sa kasalanan.

Buod

Ang tula ay nag-uumpisa noong Huwebes Santo sa taóng 1300. Ang tagapagsalaysay, na si Dante mismo, ay tatlumpu't limang taóng gulang, at kung gayon ay "nangangalahati na sa landas ng búhay" (Ingles: "halfway along our life's path", Italyano: "Nel mezzo del cammin di nostra vita") – kalahati ng biblikal na haba ng búhay na pitumpu (Salmo 89:10, Vulgate; Salmo 90:10, KJV). Ang manunula (na si Dante) ay kasalukuyang naliligaw sa isang madilim na kagubatan (selva oscura) sa harap ng isang bundok, habang inaatake ng tatlong halimaw (isang leon, isang lonza [kadalasang sinasalin bílang "leopard" o "leopon"],^[3] at isang she-wolf) na hindi niya matakasan. Hindi niya mahanap ang "diretsong daan" (diritta via, maaari ding isalin na "tamang daan") tungong kaligtasan, may kamalayan siyang sinisira niya na ang sarili niya at nahuhulog sa isang "malalim na lugar" (basso loco) kung saan ang araw ay tahimik (l sol tace).

Sa wakas ay nailigtas siya ng manunulang Romanong si Virgil, na nagsasabing isinugo siya ni Beatrice, at ang dalawa ay tumuloy sa kanilang paglalakbay tungo sa Impiyerno (underworld). Sa Inferno, ang mga kaparusahan para sa mga kasalanan ay contrapasso, mga may sinasagisag na pagkakataon ng katarungang pantula; halimbawa, ang manghuhula ay kailangang maglakad nang diretso habang ang ulo ni ay nakatingin sa kabaligtarang direksiyon, na hindi makita kung ano ang nasa harapan, dahil sinubukan nilang makita ang hinaharap sa pamamagitan ng ipinagbabawal na paraan, ang panghuhula. Ang contrapasso ay "hindi basta isang uri ng dibinong paghihiganti, kundi katuparan ng kapalarang malayang pinili ng bawat kaluluwa noong siya ay nabubuhay pa."

Si Dante ay pumasok sa pasukán ng Impiyero, kung saan nakasulat ang "Lasciate ogne speranza, voi ch'intrate", na sa Tagalog ay "Iwanan ang lahat ng pag-asa, ikaw na papások dito." (Ingles: "Abandon all hope, ye who enter here.")

Ang Siyam na Bilog ng Impiyerno

Unang Bilog (Limbo)

Sa Limbo naninirahan ang mga di-nabinyagan at kahit mga birtuosong pagano, na bagama't hindi makasalanan, ay hindi tumanggap kay Kristo.

Nang itanong ni Dante kung mayroon na bang nakaalis mula sa Limbo, sinabi ni Virgil na minsan na niyang nakitang dumalaw sa Hesus noong kinuha niya sina Noe, Moises, Abraham, David at Rachel (tingnan ang Limbo ng mga Patriarka ) papunta sa kaniyang mapagpatawad na mga kamay at hinatid ito papunta sa langit bílang parte ng kaniyang Harrowing of Hell.

Ikalawang Bilog (Kahalayan)

Sa ikalawang bilog naman ng Impiyerno naroon ang mga nagumon ng kahalayan.

Ikatlong Bilog (Katakawan)

Ang "great worm" na si Cerberus ang nagbabantay sa mga matatakaw, na sa pilitang ipinahihiga sa nakapandidiring lusak na nagmumula sa walang-katapusan, mabaho, at nagyeyelong ulan (Si Virgil ay nakakadaan nang ligtas mula sa halimaw sa pamamagitan ng pagpupunô sa bibig nitó gámit ang lusak).

Ikaapat na Bilog (Kasakiman)

Ang mga nagmamahal nang sobra sa mga materyal na bagay nang higit sa naaangkop na tindi ay pinarurusahan sa ikaapat na bilog.

Ikalimang Bilog (Poot)

Sa mga latiang katubigan ng Ilog Styx, ang mga mapoot ay naglalaban sa ibabaw, at ang mga nalulungkot ay lumalaguklok sa ilalim ng tubig, "sa isang itim na kabalingusngosan kung saan walang kaligayahan sa Diyos o sa tao o sa sansinukob. (Ingles: into a black sulkiness which can find no joy in God or man or the universe.)".

Ikaanim na Bilog (Erehiya)

Sa ikaanim na bilog, ang mga erehe, tulad ng mga Epikureyo (na nagsasabing "ang kaluluwa ay namamatay kasáma ang katawan")^[23] ay nakakulong sa mga nagniningas na puntod.

Ikapitong Bilog (Karahasan)

Ang ikapitong bilog ang nananahan sa mga marahas. Ang pasukán nito ay binabantayan ng Minotaur at ito ay kumikilala sa pagdating ni Dante at Virgil sa pamamagitan ng pagkagat sa sarili.

Ikawalong Bilog (Pandaraya/Panlilinlang)

Ang ikawalong bilog ng ipiyerno ang nagpaparusa sa mga nagkasala ng sinadyang pandaraya o panlilinlang. Ang mga bilog na ito ay mararating lámang sa pamamagitan ng pagbabâ mula sa isang napakalaking talamapas. Nagawa ito nila Dante sa pamamagitan ng pagsakay sa likod ng Geryon, isang may pakpak na halimaw at tradisyunal na inilalarawang may tatlong ulo o tatlong pinag-isang katawan; ngunit inilalarawan ni Dante and Geryon na may tatlong sáma-sámang likás na uri: tao, halimaw, at reptilya.^[37] Ang Geryon ni Dante ay isang simbolo ng pandaraya o panlilinlang, dahil may mukha ito ng isang tapat na tao sa katawan ng isang makulay na wyvern, na may mabalahibong paa ng leon at matulis na nakalalasong buntot na malaalakdan. ^[38] (Canto XVII).

Ang mga mapanlinlang – ang mga may salà ng sinadya at nakaaalam na kasamaan – ay matatagpuan sa isang bilog na tinatawag na Malebolge (Ingles: Evil Pockets). Ang bilog na ito ay nahahati sa sampung Bolgie, o mga bambang ng bato na may mga tulay:

• Unang Bolgia - manunulsol (panderer) at seduktor (seducer)
• Ikalawang Bolgia - manghihibo (flatterer)
• Ikatlong Bolgia
• Ikaapat na Bolgia
• Ikalimang Bolgia
• Ikapitong Bolgia
• Ikawalong Bolgia
• Ikaanim na Bolgia
• Ikasampung Bolgia

Ikasiyam na Bilog (Kataksilan)

Ang ikasiyam at hulíng bilog ay pinalilibutan ng mga klasikal at Biblikal na higante, na maaaring kumakatawan sa kahambugan at iba pang kapintasang espiritwal na may ugnayan sa mga gawaing pantataksil.

Tingnan din

• Divine Comedy
• Purgatorio
• Paradiso