Fernando Amorsolo: Pagkakaiba sa mga binago

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Browse history interactively
← Nakaraang pagkakaibaSusunod na pagkakaiba →
Content deleted Content added
VisualWikitext
AnakngAraw (usapan | ambag)
166,389 edits
Linya 31: Linya 31:
Dumating ang unang tagumpay ni Amorsolo bilang pintor noong 1908, nang ang kaniyang larawang ''Levendo Periodico'' ay tumanggap ng ikalawang premyo sa Bazar Escolta, isang patimpalak na isinagawa ''Asociación Internacional de Artistas'' (Samahang Pandaigdigan ng mga Artista).<ref name=Anciano/> Sa pagitan ng 1909 at 1914, nag-aral si Amorsolo sa Paaralan ng Sining ng Liseo ng Maynila, kung saan tumanggap siya ng maraming mga parangal para sa kaniyang mga larawang iginuhit.<ref name=GlobalPinoy/>
Dumating ang unang tagumpay ni Amorsolo bilang pintor noong 1908, nang ang kaniyang larawang ''Levendo Periodico'' ay tumanggap ng ikalawang premyo sa Bazar Escolta, isang patimpalak na isinagawa ''Asociación Internacional de Artistas'' (Samahang Pandaigdigan ng mga Artista).<ref name=Anciano/> Sa pagitan ng 1909 at 1914, nag-aral si Amorsolo sa Paaralan ng Sining ng Liseo ng Maynila, kung saan tumanggap siya ng maraming mga parangal para sa kaniyang mga larawang iginuhit.<ref name=GlobalPinoy/>


Pagkaraang magtapos mula sa Liseo, nag-aral si Amorsolo sa Paaralang ng Pinong Sining ng [[Pamantasan ng Pilipinas]], kung saan nagtatrabaho si Dela Rosa.<ref name=GlobalPinoy/>
After graduating from the Liceo, he entered the [[University of the Philippines]]' School of Fine Arts, where Dela Rosa worked at the time.<ref name=GlobalPinoy/> During college, Fernando Amorsolo's primary influences were the [[Spaniard|Spanish]] court painter [[Diego Velazquez]], [[John Singer Sargent]], [[Anders Zorn]], [[Joaquín Sorolla y Bastida]], [[Claude Monet]], [[Pierre-Auguste Renoir]], and [[Ignacio Zuloaga]].<ref name=geringer/> Amorsolo's most notable work as a student at the Liceo was his painting of a young man and a young woman in a garden, which won him the first prize in the art school exhibition during his graduation year.<ref name=Anciano/> To make money during school, Amorsolo joined competitions and did illustrations for various Philippine publications,<ref name=Think2>[http://library.thinkquest.org/20213/data/amor2.htm Gift of the Filipino Artist, Fernando Amorsolo, Web Page 2, ThinkQuest.org (undated)], retrieved on: June 30, 2007</ref> including Severino Reyes’ first novel in [[Tagalog language|Tagalog]], ''Parusa ng Diyos'' (God’s Punishment), and Iñigo Ed. Regalado's ''Madaling Araw'' (Dawn).<ref name=Hasloo>[http://www.hasloo.com/pinoyreference-org/info/philencyclopedia_bio1037.htm Philippine On-line Encyclopedia Project, Hasloo.com (undated)], retrieved on: August 1, 2007</ref> He also illustrated for the religious ''Pasion'' books.<ref name=Hasloo/> Amorsolo graduated with medals from the University of the Philippines in 1914.<ref name=GlobalPinoy/>
Habang nag-aaral sa kolehiyo, ang mga pangunahing impluwensiya kay Fernando Amorsolo ay ang mga pintor na sina [[Diego Velazquez]], [[John Singer Sargent]], [[Anders Zorn]], [[Joaquín Sorolla y Bastida]], [[Claude Monet]], [[Pierre-Auguste Renoir]], at [[Ignacio Zuloaga]].<ref name=geringer/> Habang nag-aaral sa Liceo, itinuturing na ang isa sa pinakanatatanging gawa ni Amorsolo ay ang larawan ng isang binata at ng isang dalaga na nasa isang hardin, na ikinapanalo niya ng isang gantimpala nang magkaroon ng isang ekshibisyon ng sining sa paaralan bago siya magtapos at magkamit ng diploma.<ref name=Anciano/> Upang kumita ng salapi, sumali si Amorsolo sa mga paligsahan at gumawa rin siya ng mga guhit para mga palimbagan sa Pilipinas,<ref name=Think2>[http://library.thinkquest.org/20213/data/amor2.htm ''Gift of the Filipino Artist, Fernando Amorsolo'', Web Page 2, ThinkQuest.org (walang petsa)], kinuha noong: Hunyo 30, 2007</ref> kabilang ang isang larawan para sa pabalat ng pinakunang nobelang isinulat ni [[Severino Reyes]] sa [[wikang Tagalog]], ang ''Parusa ng Diyos''. Gumuhit din siya ng larawan para sa ''Madaling Araw'' ni Iñigo Ed. Regalado,<ref name=Hasloo>[http://www.hasloo.com/pinoyreference-org/info/philencyclopedia_bio1037.htm ''Philippine On-line Encyclopedia Project'', Hasloo.com (walang petsa)], kinuha noong: Agosto 1, 2007</ref> at para sa mga aklat ng ''Pasyon''.<ref name=Hasloo/> Nagtapos si Amorsolo mula Pamantasan ng Santo Tomas noong 1914, na nakatanggap ng mgaraming mga medalya.<ref name=GlobalPinoy/>


===Karera===
===Karera===

Pagbabago noong 23:35, 21 Pebrero 2008

Fernando Amorsolo
NasyonalidadPilipino
EdukasyonLiseo ng Maynila, Pamantasan ng Pilipinas, Akademya ng San Fernando
Kilala saPagpipinta
ParangalPambansang Artista ng Pilipinas, 1972

Si Fernando Cueto Amorsolo (Mayo 30, 1892 - Abril 26, 1972) ay isa mga pinakamahalagang artista ng sining sa Pilipinas.[1] Si Amorsolo ay isang pintor ng mga larawan ng mga tao at tanawin pambaryo ng Pilipinas. Kilala siya kaniyang pagiging malikhain at pagkadalubhasa sa paggamit ng liwanag. Ipinanganak sa Paco, Maynila, nakatapos siya ng pag-aaral mula sa Paaralang Pansining ng Liseo ng Maynila noong 1909.[2][3]

Talambuhay

Kabataan at edukasyon

Isinilang si Fernando Amorsolo noong Mayo 30, 1892 sa Paco, Maynila kina Pedro Amorsolo, a tenedor de libro, at Bonifacia Cueto.[4][3] Lumaki si Amorsolo sa Daet, Camarines Norte, kung saan nakapag-aral siya sa isang paaralang pampubliko at tinuruang bumasa at sumulat ng wikang Kastila sa bahay.[5] Pagkaraang mamamatay ng kaniyang ama, lumipat si Amorsolo at ang kaniyang pamilya sa Maynila upang manirahan kasama ni Don Fabian de la Rosa, ang pinsan ng kaniyang ina at isang pintor sa Pilipinas.[4] Sa gulang na 13, naging katulong si Amorsolo ni De la Rosa. Sa kalaunan, si De la Rosa ang magiging tagapagudyok at gabay ni Amorsolo sa karera at sining ng pagpipinta.[4] Nang mga panahong iyon, nanahi ang ina ni Amorsolo para kumita ng salapi, habang tumutulong naman si Amorsolo sa pamamagitan ng pagtitinda ng mga watercolor postcard na nagkakahalaga ng sampung sentimo bawat isa.[4] Isa ring pintor si Pablo, ang kapatid ni Amorsolo.[4]

Dumating ang unang tagumpay ni Amorsolo bilang pintor noong 1908, nang ang kaniyang larawang Levendo Periodico ay tumanggap ng ikalawang premyo sa Bazar Escolta, isang patimpalak na isinagawa Asociación Internacional de Artistas (Samahang Pandaigdigan ng mga Artista).[5] Sa pagitan ng 1909 at 1914, nag-aral si Amorsolo sa Paaralan ng Sining ng Liseo ng Maynila, kung saan tumanggap siya ng maraming mga parangal para sa kaniyang mga larawang iginuhit.[4]

Pagkaraang magtapos mula sa Liseo, nag-aral si Amorsolo sa Paaralang ng Pinong Sining ng Pamantasan ng Pilipinas, kung saan nagtatrabaho si Dela Rosa.[4] Habang nag-aaral sa kolehiyo, ang mga pangunahing impluwensiya kay Fernando Amorsolo ay ang mga pintor na sina Diego Velazquez, John Singer Sargent, Anders Zorn, Joaquín Sorolla y Bastida, Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir, at Ignacio Zuloaga.[6] Habang nag-aaral sa Liceo, itinuturing na ang isa sa pinakanatatanging gawa ni Amorsolo ay ang larawan ng isang binata at ng isang dalaga na nasa isang hardin, na ikinapanalo niya ng isang gantimpala nang magkaroon ng isang ekshibisyon ng sining sa paaralan bago siya magtapos at magkamit ng diploma.[5] Upang kumita ng salapi, sumali si Amorsolo sa mga paligsahan at gumawa rin siya ng mga guhit para mga palimbagan sa Pilipinas,[7] kabilang ang isang larawan para sa pabalat ng pinakunang nobelang isinulat ni Severino Reyes sa wikang Tagalog, ang Parusa ng Diyos. Gumuhit din siya ng larawan para sa Madaling Araw ni Iñigo Ed. Regalado,[8] at para sa mga aklat ng Pasyon.[8] Nagtapos si Amorsolo mula Pamantasan ng Santo Tomas noong 1914, na nakatanggap ng mgaraming mga medalya.[4]

Karera

Larawang iginuhit ni Amorsolo, na ginamit para sa isang poster o patalastas na humihikayat sa mga mamamayan para bumili ng mga liberty bond o katibayan ng kasunduan sa pag-iipon ng pananalaping may interes (1917).

After graduating from the University of the Philippines, Amorsolo worked as a draftsman for the Bureau of Public Works, as a chief artist at the Pacific Commercial Company, and as a part-time instructor at the University of the Philippines (where he would work for 38 years).[4] After three years as an instructor and commercial artist, Amorsolo was given a grant to study at the Academia de San Fernando in Madrid, Spain by Filipino businessman Enrique Zobel de Ayala.[4] During his seven months in Spain, Amorsolo sketched at museums and along the streets of Madrid, experimenting with the use of light and color.[3] Through De Ayala’s grant, Amorsolo was also able to visit New York, where he encountered postwar impressionism and cubism, which would be major influences on his work.

Amorsolo set up his own studio upon his return to Manila and painted prodigiously during the 1920s and the 1930s.[3] His first important painting the 1922 Rice Planting (1922), which appeared on posters and tourist brochures, becoming one of the most popular images of the Commonwealth era.[6] Beginning in the 1930s, Amorsolo's work was exhibited widely both in the Philippines and abroad.[6] His optimistic, pastoral images set the tone for Philippine painting before World War II.[9] Except for his darker World War II-era paintings, Amorsolo painted quiet and peaceful scenes throughout his career.[10]

Amorsolo was sought after by influential Filipinos including Luis Araneta, Antonio Araneta and Jorge Vargas.[11] Amorsolo also became the favorite Philippine artist of United States officials and visitors in the Philippines. Due to his popularity, Amorsolo had to resort to photographing his works and pasted and mounted them in an album. Prospective patrons could then choose from this catalogue of his works. Amorsolo did not create exact replicas of his trademark themes; he recreated the paintings by varying some elements.

His works later appeared on the cover and pages of children's textbooks, in novels, in commercial designs, in cartoons and illustrations for the Philippine publications such The Independent, Philippine Magazine, Telembang, Renacimiento Filipino, and Excelsior.[6] He was the director of the University of the Philippine’s College of Fine Arts from 1938 to 1952.

During the 1950s until his death in 1972, Amorsolo averaged to finishing 10 paintings a month.[12] However, during his later years, diabetes, cataracts, arthritis, headaches, dizziness and the death of two sons affected the execution of his works.[12] Amorsolo underwent a cataract operation when he was 70 years old, a surgery that did not impede him from drawing and painting.[5] Two months after being confined at the St. Luke’s Hospital in Manila,[11] Amorsolo died of heart failure on April 24, 1972 at the age of 79.[4]

Four days after his death, Amorsolo was conferred as the First Philippine National Artist in Painting at the Cultural Center of the Philippines by Ferdinand E. Marcos.[5]

Personal na buhay

Sa kaniyang kapanahunan, dalawang beses nakapag-asawa si Amorsolo at nagkaroon ng 14 na mga anak.[13] Noong 1916, ikinasal siya kay Salud Jorge, kung kanino siya nagkaroon ng anim na supling.[13] Nang mamatay si Jorge noong 1931, napangasawa ni Amorsolo si Maria del Carmen Zaragoza, at sila man ay nagkaroon nang walo pang mga anak.[13] Kabilang sa kaniyang mga anak na babae sina Sylvia Amorsolo Lazo at Luz Amorsolo.[11] Naging pintor din ang lima sa mga naging anak ni Amorsolo.[3] Malapit na kaibigan ni Amorsolo ang mang-uukit na si Guillermo Tolentino, ang lumikha ng bantayog para sa bayaning Pilipinong si Andres Bonifacio, na nasa Lungsod ng Caloocan.[14]

Mga estilo at pamamaraan

Mga Kababaihan at mga tanawin

Talaksan:FernandoAmorsoloSmilingPlainMaiden1a.jpg
A typical Filipina country woman as portrayed by Amorsolo. This painting also demonstrates his characteristic backlighting technique.

Amorsolo is best known for his idealized paintings of women from the countryside and his illuminated landscapes,[15] which often portrayed traditional Filipino customs, culture, fiestas and occupations. His pastoral works presented "an imagined sense of nationhood in counterpoint to American colonial rule" and were important to the formation of Filipino national identity.[1]

Amorsolo was educated in the classical tradition and aimed "to achieve his Philippine version of the Greek ideal for the human form."[16] In his paintings of Filipina women, Amorsolo rejected Western ideals of beauty in favor of Filipino ideals[17] and was fond of basing the faces of his subjects on members of his family.[11] The typical "Amorsolo women" were brown, fair-complexioned, young, beautiful, and slender-figured.[12] He said that the women he painted kailangang may

bilugang mukha, hindi yung bilog-haba na karaniwang ipinapakita sa atin ng mga larawan sa mga pahayagan at babasahin. Dapat na ang mga mata ay sadyang may buhay, hindi mapungay at antukin na katangian ng isang Mongolian. Dapat na pulpol ang ilong ngunit matatag at madiin ang pagkakaguhit. ... kaya ang kagandahan ng babaeng Pilipina ay sadyang hindi nararapat na may puting balat, o madilim ang pagkakayumanggi katulad ng sa karaniwang Malay, subalit dapat na may maliwanag na kulay ng balat o sariwang uri ng kulay na palagian nating nakikita kapag nakakatagpo tayo ng isang namumulang mukha ng nahihiyang batang babae.[17]

Amorsolo used natural light in his paintings and developed the backlighting technique, which became his artistic trademark and his greatest contribution to Philippine painting.[2][4][3] In a typical Amorsolo painting, figures are outlined against a characteristic glow, and intense light on one part of the canvas highlights nearby details.[3] Philippine sunlight was a constant feature of Amorsolo's work; he is believed to have painted only one rainy-day scene.[3]

Mga unang-hagod na guhit

Masipag kumatha si Amorsolo ng mga paunang larawang-guhit[17], na kadalasang ginagawa niya sa bahay, sa Liwasan ng Luneta, at sa mga kabukiran. [11] Iginuhit niya ang mga taong nasa paligid niya, mula sa mga magsasakang Pilipino hanggang sa mga taga-lungsod na nagbabata ng paghihirap sa ilalim ng mga lumusob na Hapones.[17] Makikita sa mga paunang larawang-guhit ni Amorsolo ang kaniyang gawi at kakayahan sa pagpinta ng mga larawang nakakikintal. Maaaninag ang kakayahan at gawing ito ni Amorsolo mula sa kaniyang mga larawang may pintura, kung saan ang mga wangis ng tao ay mga "mungkahi" lamang ng mga taong naipinta.[17]

Mga larawang pangkasaysayan at larawan ng mga tao

Puminta rin si amorso ng mga sunud-sunod na mga larawang na may mga paksa sa kasaysayan: bago dumating ang mg Kastila at mga kaganapan noong panahon ng mga Kastila. Nalimbag ang maraming mga kopya ng Making of the Philippine Flag (Ang Paggawa ng Bandila ng Pilipinas) ni Amorsolo. Nangailang ng maraming detalyadong paunang-hagod na guhit at pag-aaral ng kulay ang mga bahagi ng The First Baptism in the Philippines (Ang Unang Pagbibinyag sa Pilipinas). Masinop at maingat na pinagtugma-tugma ng pintor ang mga bahagi nito bago inilipat sa panghuling kanbas. Para sa kaniyang mga larawang may mga kaganapan bago dumating ang mga dayuhang Kastila at noong ika-16 dantaon sa Pilipinas, bumatay si Amorsolo sa mga isinulat ni Antonio Pigafetta, iba pang mga mababasa at may mga larawang sanggunian. Humingi siya ng tulong mula sa mga dalubhasa sa Pilipinas noong mga panahong iyon, mula sa mga katulad nina H. Pardo de Tavera at Epifanio de los Santos.[10]

Pininta rin ni Amorsolo ang larawan ni Heneral Emilio Aguinaldo, mga pangulo ng Pilipinas, at iba pang mga kilalang Pilipino.

Mga gawa sa kapanahunan ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig

Matapos ang simula ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, ang mga karaniwang paksa sa pagpipinta ni Amorsolo - ang buhay sa baryo - ay napalitan ng mga paglalarawan sa isang bansang nalugmok sa panahon ng digmaan.[18] Noong kapanahunan ng pamamalakad sa Pilipinas ng mga Hapones noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig, araw-araw na namalagi si Amorsolo sa kaniyang bahay na malapit sa kampo ng mga Hapon, kung saan gumuhit siya ng mga unang-hagod na guhit (sketch) mula sa bubungan o mga bintana ng kabahayan.[11]

Noong panahon ng digmaan, itinala ni Amorsolo - sa pamamagitan ng pagguhit - ang pagkawasak ng maraming mga mapagkakakilanlang mga pook sa Maynila[18], kasama ang pasakit, kasawian at kamatayang naranasan ng mga mamamayang Pilipino. Kabilang sa mga paksa niya ang mga "nagluluksang babae dahil sa pagkamatay ng kanilang mga asawa, ang prusisyon ng mga taong may tinutulak na mga kareta at may dalang mga buslo habang papaalis mula sa isang madilim at natutupok ng lungsod, na nabahiran ng pula ng apoy at dugo."[10] Madalas na nilalarawan ni Amorsolo ang mga buhay at pasakit ng mga kababaihang Pilipino noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig: kabilang sa kaniyang mga ipininta ang "mga inang tangan ang kanilang mga anak habang lumilikas sa mga nasusunog na mga" pook, "isang babaeng sinaksak ng isang sundalong Hapon habang tumatangis ang isang bata na nasa lupa", at "isang babaeng umiiyak sa ibabaw ng walang-buhay na katawan ng kaniyang anak na lalaki."[18] Kabilang sa iba pang mga larawang iginuhit ni Amorsolo noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig ang larawan ni Heneral Douglas MacArthur, maging mga larawan ng mga sundalong Hapon.[3] Noong 1948, ang mga larawan ginuhit ni Amorsolo noong panahon ng digmaan ay itinanghal sa Palasyo ng Panghulo sa Malakanyang.[3]

Isang kinatawan ng mga ipinintang larawan ni Amorsolo noong panahon ng digmaan ang Defense of a Filipina Woman's Honor (Pagtatanggol sa Karangalan ng Babaeng Pilipino [1945]). Sa larawang ito, ipinagtatanggol ng isang lalaki ang kaniyang asawa o anak na babae upang hindi magahasa o mapatay ng isang hindi nakikitang sundalong Hapon. Ayon kay John Silva, ipinapahayag ng larawan ang "pagtanggi sa paniniil".[18]

Pagsusuri

Ang mga gawa ni Amorsolo - na may mga paksang buhay-sa-kabukiran - ay itinuturing ng mga tagapagtangkilik ni Amorsolo bilang "tunay na paglalarawan ng kaluluwa ng mga Pilipino."[16]

Subalit, may mga tumutuya at nagsasabing nagpadala si Amorsolo sa takbo ng komersiyalismo, at gumagawa lamang siya ng mga larawang pang-alaala (mga souvenir) para sa mga sundalong Amerikano.[16] Noong 1948, isinulat ng manunuring si Francisco Arcellana na ang mga gawang larawan ni Amorsolo ay "walang masasabi" at hindi mahirap unawain sapagkat "walang namang dapat unawain."[16] Sinuri ng mga manunuri ang mga paglalarawan ni Amorsolo ng mga katauhan noong kapanahunan ng Magkasamang-Yaman ng Pilipinas, ang may malaking bilang na mga gawain ni Amorsolo noong nasa mga gitnang-gulang pa lamang siya, at ang may malaking bilang na mga larawang pangkasaysayan.[16] Kaugnay ng huli, sinabi ng mga manunuri na ang "ugaling pansining ay sadyang hindi bagay sa pagpapasibol ng damdaming lubhang makaaantig at nauukol para sa ganiyang mga gawa."[16]

Subalit, may isang manunuri ang nagsabi na bagaman ang karamihan sa mga may sampung libong mga gawa ni Amorsolo ay hindi karapatdapat para sa isang katulad ni Amorsolo at sa kaniyang likas na kakayahang pansining, ipinagdiinan ng manunuring ito na mas nararapat lamang na husgahan si Amorsolo batay sa mga pinakamakahulugang obra niya imbis na batay sa mga pinakapangit o walang sapat na halaga.[16] Tinuturing na ang mga maliliit na larawang tanawin ni Amorsolo, lalo na yung nalikha noong nagsisimula pa lamang siya sa larangan ng pagpinta, bilang pinakamahahalagang mga gawa ni Amorsolo.[16] Maituturing si Amorsolo bilang isang dalubhasa sa pagpinta ng mga tanawin sa Pilipinas, isang dalubhasang higit pa kina Juan Luna at Felix Resurreccion Hidalgo na gumawa rin ng mga larawang tanawin ng Pilipinas na may katulad na mga sukat.[16]

Pamana

Ang bilang ng mga ipininta at mga iginuhit na larawan ni Amorsolo ay pinaniniwalaang umabot sa higit sa 10,000 piraso. Isang mahalagan impluwensiya si Amorsolo sa pangkasalukuyang sining at mga artista ng sining sa Pilipinas, maging sa tinatawag na mga maka-Amorsolong pamamaraan ng pagpipinta.[16] Makikita ang impluho ni Amorsolo sa maraming mga larawang tanawin ng mga artistang Pilipino, kabilang ang mga naunang larawang tanawin ng pintor ng mga abstract na si Federico Aguilar Alcuaz.[16]

Noong 2003, itinatag ng mga anak ni Amorsolo ang Fernando C. Amorsolo Art Foundation, na nakatalaga para sa pagpapanatili ng pamana ni Fernando Amorsolo sa larangan ng sining sa pamamagitan ng pagpapamudmod ng estilo at pananaw ni Amorsolo, at sa pagpapanatili ng pamanang pambansa sa pamamagitan ng pagsagip at pagpapakilala ng mga gawa ni Amorsolo.[19]

Mga guhit ni Amorsolo sa larangan ng kalakalan

Sa isang subasta sa Wellesley, Massachusetts noong 2001, dalawang orihinal na mga larawang iginuhit ni Amorsolo noong dekada ng 1950 - The Cockfight (Ang Sabong) at Resting Under the Trees (Pamamahinga sa Ilalim ng mga Puno) - ay nabili ng isang kolektor mula sa New Jersey, Estados Unidos sa halagang $36,000 at $31,500, bawat isa.[20] Sa isang palabas pantelebisyon ng Antiques Roadshow noong 2002, isang tagapaghusga at tagapagbigay ng halaga sa mga antigo (mula sa Sotheby) ang nagsabi na ang isang larawang may tanawing pambaryo na ipininta ni Amorsolo noong 1945 ay makalilikom mula $30,000 at $50,000 sa subasta.[21] Sa isang subasta ng Christie noong 1996, ang halaga ng larawang The Marketplace (Ang Palengke) ni Amorsolo ay umabot sa $174,000.[22]

Mga pangunahing gawa

Kabilang sa mga pangunahing gawa ni Amorsolo ang mga sumusnod:[4][12]

  • 1920 – My Wife, Salud (Si Salud, Aking Asawa)
  • 1921 – Maiden in a Stream (Dalaga sa Batis) Koleksiyon ng GSIS
  • 1922 – Rice Planting (Pagtatanim ng Bigas)
  • 1928 – El Ciego, Koleksiyon ng Bangko Sentral ng Pilipinas
  • 1931 - The Conversion of the Filipinos (Pagbabagongloob ng mga Pilipino)
  • 1936 – Dalagang Bukid, Koleksiyon ng Club Filipino
  • 1939 - Afternoon Meal of the Workers ("Panghapong Oras sa Pagkain ng mga Magsasaka", kilala rin bilang Noonday Meal of the Rice Workers o "Tanghalian ng mga Magsasaka")
  • 1942 - The Rape of Manila (Ang Panggahasa sa Maynila)
  • 1942 - The Bombing of the Intendencia (Ang Pagbomba ng Intendensya)
  • 1943 – The Mestiza (Ang Mestisa), Koleksiyon ng Pambansang Museo ng Pilipinas
  • 1944 - The Explosion (Ang Pagsabog)
  • 1945 - Defense of a Filipina Woman’s Honor (Pagtatanggol sa Karangalan ng Babaeng Pilipina), langis sa kanbas (60.5 x 36 pulgada)
  • 1945 - The Burning of Manila (Ang Pagsunog sa Maynila)
  • 1946 – Planting Rice, Koleksiyon ng United Coconut Planters Bank
  • 1950 - Our Lady of Light (Ang Binibini/Ginang ng Liwanag)
  • 1958 – Sunday Morning Going To Town, Koleksiyon ng Museo ng Ayala
  • The First Baptism in the Philippines (Ang Unang Pagbibinyag sa Pilipinas) - Matas na Paaral ng Cebu
  • Princess Urduja (Prinsesa Urduha)
  • Sale of Panay (Ang Pagbibili ng Panay)
  • Early Sulu Wedding (Sinaunang Kasal sa Sulu)
  • Early Filipino State Wedding (Sinaunang Kasal ng Pilipino)
  • Traders (Mga Mangangalakal)
  • Sikatuna
  • The First Mass in the Philippines (Ang Unang Misa sa Pilipinas)
  • The Building of Intramuros (Ang Pagtatayo ng Intramuros)
  • Burning of the Idol (Ang Pagsusunog ng mga Anito)
  • Assassination of Governor Bustamante (Pagpaslang kay Gobernador Bustamante)
  • Making of the Philippine Flag (Paglikha ng Bandilang Pilipino)
  • La destruccion de Manila por los salvajes japoneses (The Destruction of Manila by the Savage Japanese o Ang Pagsira ng Maynila ng mga Masasamang Hapon)
  • Bataan
  • Corner of Hell (Sulok ng Impiyerno)
  • One Casualty (Isang Biktima)
  • El Violinista (The Violinist o Ang Biyolinista)

Mga gantimpala, parangal at pagkilala

  • 1908 – Ikalawang gantimpala, Bazar Escolta (Asocación Internacional de Artistas), para sa Levendo Periodico
  • 1922 – Unang gantimpala, Peryang Pangkumersiyal at Industriyal sa Karnabal ng Maynila
  • 1929 (1939?) – Unang gantimpala, Peryang Pansandaigdigan ng New York, para sa Afternoon Meal of Rice Workers (Noonday Meal of the Rice Workers o Panghapon Oras ng Pagkain/Tanghalian ng mga Magbubukid)
  • 1940 – Gantimpala para sa bukod-tanging alumnay ng Pamantasan ng Pilipinas
  • 1959 – Medalyang ginto, Komisyong Pambansa ng UNESCO
  • 1961 – Gantimpalang Rizal Pro Patria
  • 1961 – Pagkadalubhasa sa mga araling pantao (honorary doctorate in the Humanities), mula sa Far Eastern University
  • 1963 – Diploma ng parangal (diploma of merit) mula sa Pamantasan ng Pilipinas
  • 1963 – Gantimpalang Patnubay ng Sining at Kalinangan, mula sa Lungsod ng Maynila
  • 1963 – Gawad na Pamanang Pangkalinangan mula sa Republika (Republic Cultural Heritage Award)
  • 1972 – Gawad CCP para sa Sining, mula sa Sentrong Pangkalinangan ng Pilipinas (Cultural Center of the Philippines)[4]

Noong 1972, si Fernando Amorsolo ang naging pinakaunang Pilipino na ginawaran ng karangalan bilang Pambansang Artista ng Pilipinas para sa Pagpipinta. Tinawag siyang "Magiting na Matandang Tao sa Larangan ng Sining sa Pilipinas" (Grand Old Man of Philippine Art) noong araw ng pagbubukas ng sentrong pansining ng Manila Hilton, kung saan nagdaos ng eksihibit ng mga larawang ipininta ni Amorsolo noong Enero 23, 1969.

Mga pangunahing ekshibisyon

Sa labas ng Pilipinas, ginawa ang kaniyang mga eksibisyon sa Belgium, sa Exposición de Panama noong 1914, sa solong palabas sa Grand Central Gallery ng Lungsod ng New York noong 1925, at sa Museong Pambansa ng Herran noong Nobyembre 6, 1948. Noong itinanghal ang isang eksposisyon sa Paris noong 1931, ipinakita ni Amorsolo ang isa sa kaniyang mga natatanging mga larawan, The Conversion of the Filipinos (Pagbabagongloob ng mga Pilipino). Kasama sa pinasang gawa ni Amorsolo sa Exposición sa Panama ang isang larawan ni Woodrow Wildon, pangulo ng Estados Unidos at ang obrang La Muerte de Socrates (Ang Kamatayan ni Socrates). Sa Museong Pambansa ng Herran noong 1948, ang eksibisyon ni Amorsolo ay ginugulan ng pananalapi ng Art Association of the Philippines (Asosasyong Pansining ng Pilipinas). Noong 1950, nagkaroon uli ng isa pang ekshibisyon si Amorsol kung saan ipinakita niya sa madla ang dalawa pang larawang pangkasaysayan, ang Faith Among the Ruins (Pananampalataya sa Gitna ng mga Guho) at ang Baptism of Rajah Humabon (Pagbibinyag kay Raha Humabon), na ginawad sa Missionary Art Exhibit sa Roma. Noong 1979, ipinagdiwang ang pamana ni Fernando Amorsolo bilang pintor sa pamamagitan ng isang ekshibisyon ng kaniyang mga gawa sa Art Center of the Manila Hilton (Sentrong Pansining ng Manila Hilton).[5] Nagkaroon din ng isang ekshibisyon ng mga gawa ni Amorsolo sa Havana, Cuba noong 2007.[23]

Mga talasanggunian

  1. ↑ 1.0 1.1 Hallman, Tim. "Pioneers of Philippine Art: Luna, Amorsolo, Zobel. Asian Art Museum Presents First Exhibition of Filipino Art at Civic Center Home." AsianArt.org, Agosto 11, 2006, kinuha noong: Hulyo 2, 2007.
  2. ↑ 2.0 2.1 Fernando C. Amorsolo, About Culture and Arts, Cultural Profile, NCCA.gov.ph, 2002, kinuha noong: Hunyo 30, 2007
  3. ↑ 3.00 3.01 3.02 3.03 3.04 3.05 3.06 3.07 3.08 3.09 Fernando Amorsolo Biography, Encyclopedia of World Biography on Fernando Amorsolo, Thomson Gale, The Thomson Corporation at BookRags.com, 2006, kinuha noong: Hunyo 30, 2007
  4. ↑ 4.00 4.01 4.02 4.03 4.04 4.05 4.06 4.07 4.08 4.09 4.10 4.11 4.12 4.13 Fernando C. Amorsolo (1892-1972), National Artists, Cultural Heritage, GlobalPinoy.com, 2006, retrieved on: June 30, 2007
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 5.5 Anciano, Daniel M. Filipinos in History: Fernando Amorsolo, Geocities.com (walang petsa), kinuha noong: Hulyo 1, 2007
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 http://www.geringerart.com/p1.html
  7. ↑ Gift of the Filipino Artist, Fernando Amorsolo, Web Page 2, ThinkQuest.org (walang petsa), kinuha noong: Hunyo 30, 2007
  8. ↑ 8.0 8.1 Philippine On-line Encyclopedia Project, Hasloo.com (walang petsa), kinuha noong: Agosto 1, 2007
  9. ↑ Rodell, Paul. Culture and Customs of the Philippines, Greenwood Press (2001), ISBN 0313304157, p52.
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 Ocampo, Ambeth. Amorsolo's Brush with History, Lopez Memorial Museum, Eugenio Lopez Memorial Foundation, LopezMuseum.org.ph, 2003, kinuha noong: Hunyo 30, 2007
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 11.3 11.4 11.5 Amorsolo Lazo, Sylvia. Remembering Papa (Mga Alaala ni Tatay), Filipiniana Publications, Lopez Memorial Museum, Eugenio Lopez Memorial Foundation, LopezMuseum.org.ph, 2003, kinuha noong: Hunyo 30, 2007
  12. ↑ 12.0 12.1 12.2 12.3 Gift of the Filipino Artist, Fernando Amorsolo, Web Page 3, ThinkQuest.org (undated), retrieved on: June 30, 2007
  13. ↑ 13.0 13.1 13.2 Fernando Amorsolo: Biography, FernandoAmorsolo.com (walang petsa)
  14. ↑ Ocampo, Ambeth. Amorsolo's Brush with History, Lopez Memorial Museum, Eugenio Lopez Memorial Foundation, LopezMuseum.org.ph, 2003, pahina 3, kinuha noong: Agosto 1, 2007
  15. ↑ "Fernando Amorsolo (1892-1972)." AyalaMuseum.org, retrieved June 30, 2007.
  16. ↑ 16.00 16.01 16.02 16.03 16.04 16.05 16.06 16.07 16.08 16.09 16.10 Benesa, Leo. "An Amorsolo Festival" (na nagmula rin sa Philippine Sunday Express, Nobyembre 16, 1975). What is Philippine about Philippine Art? and Other Essays (Ano ba maka-Pilipinas sa Sining ng Pilipinas? At Iba Pang mga Sanaysay), Manila: Pambansang Komisyon para sa Kultura at mga Sining, 2000, pp. 24-27.
  17. ↑ 17.0 17.1 17.2 17.3 17.4 Paras-Perez, Rodriguez. Amorsolo Drawings (excerpt available online) (1992), ISBN 9491386742.
  18. ↑ 18.0 18.1 18.2 18.3 Silva, John. "The Historical Context of Amorsolo's Defense of a Filipina Woman's Honor." DefendThyHonor.com, kinuha noong: Hunyo 30, 2007.
  19. ↑ Fernando C. Amorsolo Art Foundation, Inc., FernandoAmorsolo.com (walang petsa), kinuha noong: Hulyo 2, 2007
  20. ↑ "Estate Sale Yields Fine Art, Furniture Gems in Wellesley, Mass." Antiques and the Arts online (Mga antigo at sining sa internet), Enero 16, 2001. Kinuha noong Hulyo 2, 2007
  21. ↑ "New Orleans, LA (2002)" (Antiques Roadshow program #619, Morial Convention Center, sumahimpapawid noong Nobyembre 11, 2002). PBS.org, kinuha noong: Hulyo 2, 2007
  22. ↑ Bacani, Cesar (ipinahayag ni Steven Poh/Kuala Lumpur, Keith Loveard/Jakarta at Susan Berfield/Hong Kong). "The Fine Art of the Sale: Sotheby's and Christie's are Targeting Southeast Asia," Asiaweek (Abril 26, 1996), kinuha noong: Hulyo 2, 2007.
  23. ↑ "Havana Inaugurates Philippine Modern Exhibit." Philippine Department of Foreign Affairs, Marso 2, 2007. Kinuha noong: Agosto 1, 2007.

Tingnan din

Mga talaugnayang panlabas

Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fernando_Amorsolo&oldid=175407"