Fresco: Pagkakaiba sa mga binago

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Content deleted Content added
Tagasalinero (usapan | ambag)
m Kaunting pagsasaayos
Tatak: 2017 source edit
Tagasalinero (usapan | ambag)
→‎Teknolohiya: Inihalintulad sa enwiki (Hindi pa tapos ang pagsasalinwika).
Linya 3: Linya 3:
[[Talaksan:Creación_de_Adán_(Miguel_Ángel).jpg|thumb|350x350px|''[[The Creation of Adam|Ang Paglalang kay Adan]]'', isang pintang fresco ni [[Michelangelo]], isang Italyanong manlilikha]]
[[Talaksan:Creación_de_Adán_(Miguel_Ángel).jpg|thumb|350x350px|''[[The Creation of Adam|Ang Paglalang kay Adan]]'', isang pintang fresco ni [[Michelangelo]], isang Italyanong manlilikha]]


Ang '''fresco''' ay isang paraan ng [[Mural|pagpipinta sa miyural]] na isinasagawa sa kakapahid lang na ("basang") [[Lime plaster|palitadang apog]]. [[Tubig]] ang ginagamit na behikulo para magsama-sama ang tuyong malapulbos na pangkulay at palitada, at sa pagtuyo ng palitada, nagiging mahalagang bahagi ng pader ang pinta. Ang salitang ''fresco'' ({{lang-it|affresco}}) ay nagmumula sa Italyanong pandiwa ''fresco'' na nangangahulugang "presko", at sa gayon ay maisasalungat sa sining ng [[Fresco-secco|fresco-secco o secco]] sa pagpipinta ng miyural, na ipinapahid sa tuyong palitada, upang madagdagan ang pagpipintang fresco. Ginagamit na ang sining ng fresco mula pa noong sinaunang panahon at may malapit na kaugnayan sa [[Italian Renaissance painting|pagpipinta sa Italyanong Renasimiyento]].<ref>{{cite book|title=Conservation of Wall Paintings|author1=Mora, Paolo|author2=Mora, Laura|author3=Philippot, Paul|publisher=[[Butterworth–Heinemann|Butterworths]]|year=1984|isbn=0-408-10812-6|pages=34–54}}</ref><ref>{{cite book|title=The GroveEncyclopedia of Materials and Techniques in Art|editor=Ward, Gerald W. R.|publisher=[[Oxford University Press]]|year=2008|isbn=978-0-19-531391-8|pages=223–5}}</ref>
Ang '''fresco''' ay isang paraan ng [[Mural|pagpipinta sa miyural]] na isinasagawa sa kakapahid lang na ("basang") [[Lime plaster|emplastong apog]]. [[Tubig]] ang ginagamit na behikulo para magsama-sama ang tuyong malapulbos na pangkulay at emplasto, at sa pagtuyo ng emplasto, nagiging mahalagang bahagi ng pader ang pinta. Ang salitang ''fresco'' ({{lang-it|affresco}}) ay nagmumula sa Italyanong pandiwa ''fresco'' na nangangahulugang "presko", at sa gayon ay maisasalungat sa sining ng [[Fresco-secco|fresco-secco o secco]] sa pagpipinta ng miyural, na ipinapahid sa emplastong tuyo, upang madagdagan ang pagpipintang fresco. Ginagamit na ang sining ng fresco mula pa noong sinaunang panahon at may malapit na kaugnayan sa [[Italian Renaissance painting|pagpipinta sa Italyanong Renasimiyento]].<ref>{{cite book|title=Conservation of Wall Paintings|author1=Mora, Paolo|author2=Mora, Laura|author3=Philippot, Paul|publisher=[[Butterworth–Heinemann|Butterworths]]|year=1984|isbn=0-408-10812-6|pages=34–54}}</ref><ref>{{cite book|title=The GroveEncyclopedia of Materials and Techniques in Art|editor=Ward, Gerald W. R.|publisher=[[Oxford University Press]]|year=2008|isbn=978-0-19-531391-8|pages=223–5}}</ref>


==Teknolohiya==
[[File:Etruskischer Meister 002.jpg|thumb|[[Kabihasnang Etrusko|Etruskong fresco]]. Mga detalye ng dalawang mananayaw mula sa [[Tomb of the Triclinium|Libingan ng Triklinyo]] sa [[Necropolis of Monterozzi|Nekropolis ng Monterozzi]] 470 BK, [[Tarquinia]], [[Lazio]], Italya]]
Hinahalo ang ''[[buon fresco]]'' na [[pigment|pangkulay]] sa tubig na may katamtamang [[temperatura]] at ipinapahid sa isang manipis na suson ng basang, panibagong [[plaster|emplasto]] na tinatawagang [[intonaco]] (mula sa salitang Italyano para sa emplasto). Dahil sa kemikal na kayarian ng emplasto, hindi kailangan ang [[binder (material)|pampabuo]], dahil lulubog sa [[intonaco]] ang pangkulay na hinalo lang sa tubig, na kinakapitan mismo ng pangkulay. Hinihigop ng basang emplasto ang pangkulay; pagkatapos ng iilang oras, natutuyo ang emplasto dahil sa hangin: ito ang reaksyong kemikal na nagpapapirmi sa mga partikula ng pangkulay sa emplasto.
Narito ang mga kemikal na proseso:<ref>{{cite book |title=Conservation of Wall Paintings |author1=Mora, Paolo |author2=Mora, Laura |author3=Philippot, Paul |publisher=[[Butterworth–Heinemann|Butterworths]] |year=1984 |isbn=0-408-10812-6 |pages=47–54}}</ref>
* [[calcination|kalsinasyon]] ng [[Apog|batong-apog]] sa isang [[Apog|apugan]]: [[Calcium Carbonate|CaCO<sub>3</sub>]] → [[Calcium oxide|CaO]] + [[Carbon dioxide|CO<sub>2</sub>]]
* [[Slaking (geology)|''slaking'']] ng [[Calcium oxide|''quicklime'']]: [[Calcium oxide|CaO]] + [[Tubig|H<sub>2</sub>O]] → [[Calcium hydroxide|Ca(OH)<sub>2</sub>]]
* [[Calcium hydroxide|pagtutuyo]] ng [[lime plaster|emplastong apog]]: [[Calcium hydroxide|Ca(OH)<sub>2</sub>]] + [[Carbon dioxide|CO<sub>2</sub>]] → [[Calcium Carbonate|CaCO<sub>3</sub>]] + [[Water|H<sub>2</sub>O]]

[[File:Giovane-seduto.JPG|thumb|Isang [[Romanong sining|Romanong fresco]] ng isang binata mula sa Villa di Arianna, [[Stabiae]], Ika-1 siglo PK.]]
== Talasanggunian ==
== Talasanggunian ==
<references />
<references />

Pagbabago noong 09:00, 8 Agosto 2020


Ang Paglalang kay Adan, isang pintang fresco ni Michelangelo, isang Italyanong manlilikha

Ang fresco ay isang paraan ng pagpipinta sa miyural na isinasagawa sa kakapahid lang na ("basang") emplastong apog. Tubig ang ginagamit na behikulo para magsama-sama ang tuyong malapulbos na pangkulay at emplasto, at sa pagtuyo ng emplasto, nagiging mahalagang bahagi ng pader ang pinta. Ang salitang fresco (Italyano: affresco) ay nagmumula sa Italyanong pandiwa fresco na nangangahulugang "presko", at sa gayon ay maisasalungat sa sining ng fresco-secco o secco sa pagpipinta ng miyural, na ipinapahid sa emplastong tuyo, upang madagdagan ang pagpipintang fresco. Ginagamit na ang sining ng fresco mula pa noong sinaunang panahon at may malapit na kaugnayan sa pagpipinta sa Italyanong Renasimiyento.[1][2]

Teknolohiya

Etruskong fresco. Mga detalye ng dalawang mananayaw mula sa Libingan ng Triklinyo sa Nekropolis ng Monterozzi 470 BK, Tarquinia, Lazio, Italya

Hinahalo ang buon fresco na pangkulay sa tubig na may katamtamang temperatura at ipinapahid sa isang manipis na suson ng basang, panibagong emplasto na tinatawagang intonaco (mula sa salitang Italyano para sa emplasto). Dahil sa kemikal na kayarian ng emplasto, hindi kailangan ang pampabuo, dahil lulubog sa intonaco ang pangkulay na hinalo lang sa tubig, na kinakapitan mismo ng pangkulay. Hinihigop ng basang emplasto ang pangkulay; pagkatapos ng iilang oras, natutuyo ang emplasto dahil sa hangin: ito ang reaksyong kemikal na nagpapapirmi sa mga partikula ng pangkulay sa emplasto. Narito ang mga kemikal na proseso:[3]

Isang Romanong fresco ng isang binata mula sa Villa di Arianna, Stabiae, Ika-1 siglo PK.

Talasanggunian

  1. Mora, Paolo; Mora, Laura; Philippot, Paul (1984). Conservation of Wall Paintings. Butterworths. pp. 34–54. ISBN 0-408-10812-6.
  2. Ward, Gerald W. R., pat. (2008). The GroveEncyclopedia of Materials and Techniques in Art. Oxford University Press. pp. 223–5. ISBN 978-0-19-531391-8.
  3. Mora, Paolo; Mora, Laura; Philippot, Paul (1984). Conservation of Wall Paintings. Butterworths. pp. 47–54. ISBN 0-408-10812-6.