Dyipni: Pagkakaiba sa mga binago
No edit summary |
|||
| Linya 5: | Linya 5: | ||
== Kasaysayan == |
== Kasaysayan == |
||
Noong papaalis na ang mga Amerikanong sundalo sa Pilipinas pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, daan-daang mga sobrang mga jeep ang ipinagbili sa mga [[Mga Pilipino|Pilipino]]. Binago ng mga Pilipino ang itsura ng jeep, ginawa nila itong magkasya ang ilang mga pasahero, may mga metal na bubong para sa lilim, at inayusan ang sasakyan kasama ang mga buhay na mga kulay at mga palamuti sa harapan nito. |
Noong papaalis na ang mga Amerikanong sundalo sa Pilipinas pagkatapos ng [[Ikalawang Digmaang Pandaigdig]], daan-daang mga sobrang mga jeep ang ipinagbili sa mga [[Mga Pilipino|Pilipino]]. Binago ng mga Pilipino ang itsura ng jeep, ginawa nila itong magkasya ang ilang mga pasahero, may mga metal na bubong para sa lilim, at inayusan ang sasakyan kasama ang mga buhay na mga kulay at mga palamuti sa harapan nito. |
||
Mabilis na lumitaw ang dyipni bilang isang tanyag at malikhaing paraan upang matatag muli ang murang pampublikong transportasyon, na nawala sa panahon ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Sa pagkilala ng malawakang gamit ng mga sasakyang ito, nagsimula ang [[Politika sa Pilipinas|pamahalaan ng Pilipinas]] na magpataw ng mga limitasyon sa paggamit nito. May mga espesyalisadong mga [[lisensya ng drayber|lisensya]], mga regular na ruta, at nakatakdang pamasahe. |
Mabilis na lumitaw ang dyipni bilang isang tanyag at malikhaing paraan upang matatag muli ang murang pampublikong transportasyon, na nawala sa panahon ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Sa pagkilala ng malawakang gamit ng mga sasakyang ito, nagsimula ang [[Politika sa Pilipinas|pamahalaan ng Pilipinas]] na magpataw ng mga limitasyon sa paggamit nito. May mga espesyalisadong mga [[lisensya ng drayber|lisensya]], mga regular na ruta, at nakatakdang pamasahe. |
||
Pagbabago noong 19:32, 11 Marso 2008
Ang dyipni ay ang karaniwang uri ng transportasyon sa Pilipinas lalo na sa Kalakhang Maynila. Hinango ang mga ito mula sa mga tirang jeep ng Militar ng Estados Unidos noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig at kilala sa makulay nitong dekorasyon at masikip na upuan.
Kasaysayan
Noong papaalis na ang mga Amerikanong sundalo sa Pilipinas pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, daan-daang mga sobrang mga jeep ang ipinagbili sa mga Pilipino. Binago ng mga Pilipino ang itsura ng jeep, ginawa nila itong magkasya ang ilang mga pasahero, may mga metal na bubong para sa lilim, at inayusan ang sasakyan kasama ang mga buhay na mga kulay at mga palamuti sa harapan nito.
Mabilis na lumitaw ang dyipni bilang isang tanyag at malikhaing paraan upang matatag muli ang murang pampublikong transportasyon, na nawala sa panahon ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Sa pagkilala ng malawakang gamit ng mga sasakyang ito, nagsimula ang pamahalaan ng Pilipinas na magpataw ng mga limitasyon sa paggamit nito. May mga espesyalisadong mga lisensya, mga regular na ruta, at nakatakdang pamasahe.
Ang mga karaniwang dyipni ay may mga malalaking bintana sa gilid at walang pintuan sa me bandang likuran. May mga dyipni rin na me aircon, lalo na sa lungsod ng Makati.
Makabagong gamit
Bagaman ang mga orihinal ng mga dyipni ay mga binagong mga jeep na pang-militar, ginagawa na ngayon ang mga makabagong dyipni ng mga paggawaan sa loob ng Pilipinas. Sa gitnang pulo ng Cebu, ginagawa ang karamihan sa mga jeepney sa paggamit ng panglawang-gamit (second hand) na mga trak sa bansang Hapon, orihinal na binalak upang magdala ng mga kargamento imbis na mga pasahero.