Wikang pasenyas ng mga Pilipino: Pagkakaiba sa mga binago

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Content deleted Content added
AnakngAraw (usapan | ambag)
dagdag
AnakngAraw (usapan | ambag)
may pinahilig
Linya 3: Linya 3:
|nativename= ''Filipino sign language'' (FSL), ''Philippine sign language''
|nativename= ''Filipino sign language'' (FSL), ''Philippine sign language''
|states=[[Pilipinas]]
|states=[[Pilipinas]]
|signers=100,000 (Pamantasang Gallaudet, 1986)<ref>[http://www.ethnologue.com/14/show_language.asp?code=PSP Ethnologue 14] – Mga wika sa Pilipinas</ref>
|signers=100,000 (Pamantasang Gallaudet, 1986)<ref>[http://www.ethnologue.com/14/show_language.asp?code=PSP ''Ethnologue 14''] – Mga wika sa Pilipinas</ref>
|family=Kaugnay ng [[American Sign Language|Wikang pasenyas ng mga Amerikano]]
|family=Kaugnay ng [[American Sign Language|Wikang pasenyas ng mga Amerikano]]
|iso2=sgn|iso3=psp}}
|iso2=sgn|iso3=psp}}

Pagbabago noong 03:44, 26 Marso 2008

Wikang pasenyas ng mga Pilipino
Filipino sign language (FSL), Philippine sign language
Katutubo saPilipinas
Mga natibong tagapagsalita
100,000 (Pamantasang Gallaudet, 1986)[1]
Mga kodigong pangwika
ISO 639-2sgn
ISO 639-3psp

Ang wikang pasenyas ng mga Pilipino o wika ng pagsenyas sa Pilipinas, tinatawag na Filipino sign language (FSL) at Philippine sign language sa Ingles ay isang uri ng manwal at biswal (namamasdan ng mata) na komunikasyon na ginagamit ng mga mamamayang bingi at pipi sa bansang Pilipinas. Isa itong pakikipagunayang ginagamitan ng mga hudyat at sagisag na isinasagawa ng mga kamay ng mga taong sanay dito, partikular na ang mga taong hindi nakapagsasalita at hindi nakaririnig, ngunit kabilang ang mga naglilingkod bilang mga tagapagpaunawang bihasa rin sa ganitong anyo ng pakikipagtalastasan.[2]

Kasaysayan

Impluho ng mga Amerikano

Sinasabing malaki ang impluwensiya ng mga senyas pangkamay na nagmula sa Estados Unidos sa wika ng pagsesenyas na ginagamit ng mga bingi sa Pilipinas. Itinatag ang Paaralan para sa mga Bingi sa Maynila (Manila School for the Deaf) – na kilala sa ngayon bilang Philippine School for the Deaf (Paaralan para sa mga Bingi sa Pilipinas) noong 1907. Itinatag ang paaralang ito ni Delight Rice, isang gurong Amerikano. Pinamahalaan ito ng mga prinsipal na mga Amerikano hanggang sa mga dekada ng 1940. Malaking impluwensiya din sa pamamaraan ng pagbibigay ng edukasyon sa mga hindi nakakarinig ang paglalagak ng mga boluntaryo mula sa U.S. Peace Corps sa iba’t ibang mga pook sa Pilipinas mula 1974 hanggang 1989. Kabilang rin sa mga impluwensiya mula sa Estados Unidos ang mga samahang pampananampalataya, mga tagapagturo at mga lathalain at panooring ginagamitan ng mga kumpas-kamay batay sa American Sign Language.[2]

Mga pinagmulang katutubo sa Pilipinas

Noong mga unang panahon ng mga dekada ng 1990, naging pinakapangunahing sa mga impluhong lokal at mga pananaliksik si Liza Martinez, isang nakaririnig na Pilipinang maalam sa wika ng pagsesenyas at dating miyembrong guro sa Pamantasang Gallaudet, isang unibersidad para sa mga bingi. Si Martinez ang kasalukuyang tagapamahala ng Philippine Deaf Resource Center. Isa siya sa mga nagpanimula ng mga pagaaral hinggil sa paggamit ng senyas sa Pilipinas, sa pagpapalimbag ng mga lathalain at paglulunsad ng mga proyekto hinggil dito.[2]

Mga lathalain hinggil sa pagsesenyas sa Pilipinas

Ilan ito sa mga piling lathalain hinggil sa wika ng pagsenyas sa Pilipinas:[2]

  • An Introduction to Filipino Sign Language (PDRC/PFD, 2004)
  • Filipino Sign Language: A Compilation of Signs from Regions of the Philippines (PFD, 2005)
  • Status Report on the Use of Sign Language in the Philippines (NSLC)

Mga talabanggitan

Mga talababa

Mga talasanggunian