Pambansang wika: Pagkakaiba sa mga binago

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Content deleted Content added
AnakngAraw (usapan | ambag)
Kinansela ang pagbabagong 250894 ni 121.97.247.215 (Usapan)
JAnDbot (usapan | ambag)
Linya 32: Linya 32:
[[pt:Língua nacional]]
[[pt:Língua nacional]]
[[ro:Limbă naţională]]
[[ro:Limbă naţională]]
[[ru:Национальный язык]]
[[simple:National language]]
[[simple:National language]]
[[sk:Národný jazyk]]
[[sk:Národný jazyk]]

Pagbabago noong 15:46, 10 Setyembre 2008

Ang pambansang wika ay isang wika (o diyalekto) na natatanging kinakatawan ang pambansang pagkilanlan ng isang lahi at/o bansa. Ginagamit ang isang pambansang wika sa politikal at legal na diskurso at tinatatalaga ng pamahalaan ng isang bansa.

May mahigit sa isang pambansang wika ang ilan sa mga bansa, katulad sa Canada na gumagamit ng Pranses at Ingles. Hindi dapat ipagkamali ang pambansang wika sa namamayaning wika, na sinasalita ng karamihan ng mga tao sa loob ng teritoryo ng isang bansa.

Mga opisyal vs. mga pambansang wika

Pilipinas

Sa antas ng wika sa Pilipinas, naisakategorya ang pambansang wika bilang pangatlo, kaakibat ng balbal (una), lalawiganin (pangalawa), at ng pampanitikan (pangatlo).

Ang kasaysayan ng pambansang wika sa Pilipinas ay lubhang makulay at kontrobersyal. Gayumpaman, sa likod ng mayamang kasaysayan at kawalan ng matibay na pagliliwanag sa saligang batas, naitala ang pambansang wika bilang Filipino. Ang Filipino ay hango sa humigit kumulang na 170 diyalekto sa bansa. Gayumpaman, ang Tagalog ang siyang sinasabing nagluwal nito. Ang Tagalog, sa panahon ng mga pagtatakda ng pambansang wika ay ang siyang napili at ang pinakamabilis na maintindihan ng halos buong Pilipinas.

Gayumpaman, hindi nag-iisa ang Filipino, bilang opisyal na wika ng Pilipinas, ang saligang batas ng 1987 ay nagtakda ng Ingles, bilang isa rin sa opisyal na wika, kung pahihintulutan ng batas.

Usbong Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.