Paghahating Silangan-Kanluran: Pagkakaiba sa mga binago

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Content deleted Content added
m r2.7.1) (robot dinagdag: fy:Eastersk Skisma
Linya 31: Linya 31:
[[fiu-vro:Suur kerkolaheq]]
[[fiu-vro:Suur kerkolaheq]]
[[fr:Schisme de 1054]]
[[fr:Schisme de 1054]]
[[fy:Eastersk Skisma]]
[[gl:Gran Cisma]]
[[gl:Gran Cisma]]
[[he:פילוג הכנסייה הנוצרית]]
[[he:פילוג הכנסייה הנוצרית]]

Pagbabago noong 16:36, 12 Pebrero 2011

Ang Ikalawang Konsehong Ekumenikal na ang mga pagdaragdag nito sa orihinal na Kredo ng Niseno ang naglatag sa puso ng isa sa mga teolohikal na pagtatalo na nakakabit sa Paghahati ng Silangan-Kanluran. (Ilustrasyon, 879-882 AD, mula sa manuskripto, Mga Homiliya ni Gregory Nazianzus, Bibliothèque nationale de France)

Ang Paghahati ng Silangan-Kanluran o ang Dakilang Paghahati, na hinati ang gitanang Kristiyanismo sa Silangan (Griyego) at Kanluran (Latin), na kikilanin bilang Simbahang Silangang Ortodokso at ang Simbahang Romano Katoliko, sa ayos na nabanggit. Matagal nang may samaan ng loob ang relasyon sa pagitan ng Silangan at Kanluran sa pamamagitan ng pagkakaibang pampolitika at pansimbahan at pagtatalo sa teolohiya.[1] Pinaigting ang pagtatalo nina Papa Leo IX at Patriyarka ng Konstantinopla na si Michael Cerularius sa pamamagitan ng pagpipigil ng Griyego at Latin sa kani-kaniyang mga dominyo. Noong 1054, naglakbay ang Romanong legado patungo kay Cerularius upang itanggi ang titulong Patriyarkang Ekumenikal at pilitin ang pag-angkin ng Simbahan sa Roma bilang ang ulo at ina ng mga simbahan.[1] Tumanggi si Cerularius. Tiniwalag sa Iglesiya (excommunicated) si Cerularius ng pinuno ng pangkat na Latin, si Kardinal Humbert, samantalang tiniwalag din ni Cerularius si Kardinal Humbert at ang ibang mga legado.[1]

Mga sanggunian

  1. 1.0 1.1 1.2 Cross, F. L., ed., pat. (2005). The Oxford Dictionary of the Christian Church. New York: Oxford University Press. {{cite book}}: |editor= has generic name (tulong)CS1 maint: multiple names: mga patnugot (link)