Pansamantalang pamahalaan

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang pansamantalang pamahalaan, na tinatawag ding pamahalaang interim, isang pamahalaang pang-emergency, o isang pamahalaang transisyonal, aty isang pang-emerhensiyang awtoridad ng pamahalaan na itinakda upang pamahalaan ang isang pampulitikang transisyon sa pangkalahatan sa mga kaso ng mga bagong bansa o kasunod ng pagbagsak ng nakaraang namamahalang administrasyon. Ang mga pansamantalang pamahalaan ay karaniwang hinirang at madalas na lumilitaw sa panahon man o pagkatapos ng mga digmaang sibil o dayuhan.[1]

Nananatili ang pansamantalang pamahalaan sa kapangyarihan hanggang maaring hirangin ang isang bagong pamahalaan ng isang regular na prosesong pampolitika, na pangkalahatang ay isang halalan.[2]

Isa sa halimbawa ng pansamantalang pamahalaan ay ang nangyari sa Pilipinas kasunod ng Rebolusyong EDSA ng 1986 na natapos noong Pebrero 25, 1986. Bilang resulta ng rebolusyon, natanggal sa puwesto si Pangulong Ferdinand Marcos, at naluklok si Corazon Aquino bilang bagong pangulo ng bansa.[3][4]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Google Ngram Viewer
  2. "caretaker government". Credo Reference (sa Ingles). Dictionary of politics and government. Nakuha noong 18 Disyembre 2015.
  3. Clines, Francis X. (26 Marso 1986). "Aquino Proclaims Interim Government". The New York Times (sa Ingles). Nakuha noong 17 Agosto 2021.
  4. Cawley, Janet (26 Marso 1986). "`Freedom Constitution` Gives Aquino Free Reign Reign". Chicago Tribune (sa Ingles). Nakuha noong 17 Agosto 2021.