Turbinang singaw

Isang modernong turbinang singaw mula sa isang plantilya ng kuryente

Ang turbinang singaw (Ingles: steam turbine) ay isang makina o heat engine na kumukuha ng enerhiyang termal mula sa napatinding singaw at ginagamit ito upang gumawa ng mekanikal na gawain sa isang umiikot na output shaft. Ang modernong pagpapakita nito ay naimbento ni Charles Parsons noong 1884. Ang paggawa ng makabagong turbinang singaw ay gumagamit ng mataas na antas ng paggawa ng metal para gawing mga tiyak na bahagi ang mataas na kalidad na haluang metal, gamit ang mga teknolohiyang unang lumabas noong ika-20 siglo. Ang patuloy na pag-unlad sa tibay at pagiging epektibo ng turbinang singaw ay mahalaga pa rin sa ekonomiya ng enerhiya ng ika-21 siglo.

Ang steam turbine ay isang anyo ng heat engine na nakukuha ang karamihan sa pagpapabuti nito sa termodinamikong kahusayan mula sa paggamit ng maraming yugto sa pagpapalawak ng singaw, na nagreresulta sa isang mas malapit na diskarte sa perpektong nababaligtad na proseso ng pagpapalawak.

Dahil ang turbina ay bumubuo ng mosyong umiikot, maaari itong isama sa isang henerador upang magamit ang paggalaw nito sa kuryente. Ang mga turbogenator na ito ang pangunahing bahagi ng mga thermal power station na maaaring gamitin ng mga posil na panggatong, mga panggatong nukleyar, heotermal, o enerhiyang solar. Humigit-kumulang 42% ng lahat ng pagbuo ng kuryente sa Estados Unidos noong 2022 ay sa pamamagitan ng paggamit ng mga turbinang singaw.

Kabilang sa mga teknikal na hamon ang di-balanseng rotor, panginginig, bearing wear, at hindi pantay na pagpapalawak (iba't ibang anyo ng thermal shock). Sa malalaking instalasyon, kahit na ang pinakamatibay na turbina ay maghihiwa-hiwalay kung pinaandar nang hindi maayos.