Vicente Lukban

Vicente Lukbán
General of the Philippine Republican Army
Pangulo	Emilio Aguinaldo
Nakaraang sinundan	Baldomero Aguinaldo
Pansariling detalye
Ipinanganak	Vicente Lukbán y Rilles 11 Pebrero 1860(1860-02-11) Labo, Camarines Norte, Kapitaniya Heneral ng Pilipinas, Espanya
Namatay	16 Nobyembre 1916(1916-11-16) (edad 56) Maynila, Philippine Islands, U.S.
Dahilan ng pagkamatay	Sakit
Relasyon	Sofía Dízon Barba (agom) Paciencia Gonzales (agom)
Mga parangal	Philippine Republic Medal
Serbisyo sa militar
Palayaw	"Enteng" "El General de Samar"
Katapatan	Unang Republika ng Pilipinas
Sangay/Serbisyo	Philippine Republican Army
Taon sa lingkod	1898–1902
Ranggo	General
Labanan/Digmaan	Digmaang Pilipino–Amerikano Battle of Balangiga Operations in Bicol military area Operations in Leyte military area Operations in Samar military area

Si Vicente Rilles Lukban (Pebrero 11, 1860 - Nobyembre 16, 1916) ay isang Pilipino na opisyal sa Emilio Aguinaldo staff niya sa panahon ng Rebolusyong Pilipino at ang mga pulitiko-militar chief ng Samar at Leyte sa panahon ng Digmaang Pilipino–Amerikano. Ang mga Amerikano-credit sa kanya bilang ang utak ng sikat na Balangiga massacre, kung saan ang higit sa apat na Amerikanong napatay.Mamaya ang pagsisiyasat ng mga mananalaysay, subalit, isiniwalat ng nag-play na walang aktwal na bahagi si Lukban sa pagpaplano ng pag-atake.

Talambuhay

Si Lukban ay ipinanganak sa Labo, Camarines Norte sa Pebrero 11, 1860 sa Agustin Lukban ng Ambos Camarines at Andrea Rilles ng Lucban, Tayabas. Nakumpleto niya ang kanyang unang bahagi ng edukasyon sa Escuela Pia sa Lucban, patuloy na ang kanyang pag-aaral sa Ateneo Municipal de Manila, at binuhat ang Bachelor of Laws sa University of Santo Tomas at Colegio de San Juan de Letran.

Siya ay bumalik sa Labo pagkatapos magresigning mula sa kanyang trabaho sa Manila hukumang unang dulugan. Siya ay kasal kay Sofia Dizon Barba at mga unyon ng ginawa ng apat na bata: Cecilia, Félix, Agustín, at Vicente, namatay si Jr. Sofia pagkatapos ng kanilang huling anak ay ipinanganak. Si Lukban pagkatapos ay iniwan ang kanyang mga anak sa pangangalaga ng kanyang mga kapatid na kaya siya ay italaga ang kanyang oras upang ang sanhi ng rebolusyon.

Rebolusyong Pilipino

Si Lukban, pagkatapos noon, tinanggap ang mga post ng katwiran ng kapayapaan. Sa 1884, siya ay iniluklok sa Freemasonry, Luz de Oriente ("Ilaw ng Orient"). Ang organisasyon ay akit ng maraming mga intelektuwal at middle-class Pinoy na hanay nito. Sa 1886, siya tumigil nagtatrabaho sa opisina panghukuman at busied kanyang sarili sa agrikultura at commerce sa Bicol. Siya nabuo La Cooperativa Popular na naglalayong pagtataguyod ng mga kooperatiba gawain sa negosyo ng mga maliit at medium scale producer sa mga layunin upang madagdagan ang kanilang mga kita mula sa mga lupain sa pamamagitan ng pagbebenta ng kanilang mga produkto nang hindi pagpasa sa pamamagitan ng gitna ng mga tao. Bahagi ng kita ng kooperatiba ay lihim ipinadala sa rebolusyonaryong kilusan na si Andres Bonifacio, ang Katipunan. Ang kooperatiba rin ay nagsilbi bilang isang epektibong taguan paraan ng pagkalat ng mga mithiin ng rebolusyon. Ang kanilang mga miyembro ay maaaring ilipat sa paligid ng malayang nang walang arousing ang hinala ng mga awtoridad Spanish.

Sa pamamagitan ng 1896, Si Lukban ay sentralisado sa pondo ng kooperatiba sa pananalapi ng rebolusyon. Pana-panahon niyang neremit ang pera para sa mga umuusbong na rebolusyonaryong kilusan. Kasabay nito, siya ay kumilos bilang isang sugo ng Katipunan unit sa Bicol upang lumikom ng impormasyon tungkol sa mga Espanyol na paggalaw sa Manila at upang matukoy kung paano tulad ng paggalaw apektado ang mga probinsya tulad ng Bicol. Sa isa sa kanyang mga biyahe sa Manila, siya ay naaresto sa pamamagitan ng guardia civiles , ("civil guards") at sisingilin sa conspiring upang ibagsak ang pamahalaan. Siya ay nabilanggo sa Bilibid bilangguan at pinahirapan Padron:Pagsipi kinakailangan sa Fort Santiago. Habang si Lukban ay nasa bilangguan pa rin, Ang Philippine Revolution ay nagsimula. Sa Agosto 18, 1897, siya ay inilabas mula sa bilangguan, kasama si Juan Luna at pagkatapos noon ay umalis,Siya ay sumali sa armadong pwersa ng rebolusyonaryong pamahalaan.

Sa hukbo, siya ay kinomisyon upang maglingkod bilang isa sa mga opisyal ni Emilio_Aguinaldo Lukban ay kabilang sa mga iilan na tinulungan Aguinaldo sa pagpaplano ng mga estratehiya at mga gawain ng digmaan. Kapag ang Kasunduan sa Biak-na-Bato ay naka-sign, siya ay nagtanong sa pamamagitan ng Aguinaldo na maging isa sa mga kasapi ng kanyang partido sa pagpunta sa pagkakatapon sa Hong Kong. Lukban ginugol ang kanyang pagkakatapon sa Hong Kong pag-aaral Militar_agham sa ilalim ng Panginoon kumander Joseph Churchase ng British Naval command. Ito-enable sa kanya upang master ang mga sining ng mga sundalo & mdash; pagbabakod, shooting, pulbura at Bala paghahanda sa pagpaplano at pagpapatupad ng mga estratehiya sa digmaan at taktika.

Ilang sandali lamang matapos ni Aguinaldo maipahayag ang Philippine Independence sa 1898, Lukban ay ipinadala sa rehiyon Bicol sa direct militar na operasyon laban sa mga Kastila. Ang kanyang mga tagumpay sa Bicol ushered sa kanya sa isang bago at mapaghamong assignment: bilang pulitiko-militar chief sa Leyte at Samar.Ang kanyang ikalawang asawa ay si Paciencia Gonzales sa Unyon,Samar sila ay nagkaroon ng walong anak ito ay sina: Victoria, Juan, Maria, Fidel, Rosita, Ramon, José at Lourdes.

Digmaang Pilipino-Amerikano

Noong Disyembre 31, 1899, sa isang daang riflemen ilalim Lukban natipon at ipinahayag niya ang kanyang sarili sa bagong gobernador ng Samar sa ilalim ng Unang Republika ng Pilipinas Kapag ang U.S._1st_impanterya_disiplinahin lupain sa baybayin ng Samar noong Enero 1901, sila ay nakikilala sa pamamagitan ng paniwala singil Padron:Pagsipi kinakailangan ng bolomen sa ilalim ng utos Lukban ni. Gayon pa man, Lukban ay lalong madaling panahon pinilit na retreat sa loob ng isla, nag-iwan sa likod ng isang organisadong paglaban network. Samareños nahuli pakikipagtulungan sa mga Amerikano ay pinaandar ng matulin at kapansin-pansing. Kapag US General Arthur MacArthur inaalok Lukban amnestiya kapalit ng kanyang pagsuko, siya naka-down na ito at isinumpa sa labanan sa dulo.

Kahit na tindig na utos ng responsibilidad para sa Balangiga massacre, natutunan Lukban tungkol dito sa isang linggo mamaya, sa Oktubre 6, 1901. Maliban sa isang sulat sa town mayors paghikayat sa kanila na sundin ang mga halimbawa Balangiga sa parehong petsa, walang mga nai-publish talaan ng kanyang mga reaksyon sa mga balita o mamaya puna mula sa kanya.

Pagkatapos si Baldomero Aguinaldo ay nahuli sa 1901, Samar, sa ilalim ng pamumuno Lukban, nanatili ang isa sa ilang mga lugar ng Filipino pagtutol. Tropang Amerikano nakatagpo ng ilang mga kaaway upang labanan sa bukas, sa paghahanap ng kanilang mga sarili patuloy ginigipit ng guerrillas Lukban ni. Gayunman, ang dalawang mga bilanggo mamaya nagsiwalat sa mga lokasyon ng mga lihim na punong-himpilan Lukban sa kahabaan ng Cadac-an River, Basey, Samar. Ang mga bilanggo binigyan ng babala na ang depensa ay hindi maigugupo, ngunit Major Littleton Waller na ipinadala maghahanap upang siyasatin. Noong Nobyembre 17, 1901, Waller inaatake sa isang amphibious assault team up ng ilog, tulad ng Captains Bearss at Porter inaatake ng lupa na may pwersa mula Basey at Balangiga. Ang amphibious assault ay foiled sa pamamagitan ng isang bitag Filipino, at Porter inaatake nag-iisa. Ang mga sundalo Pilipino tumakas sa harap gun,machine,sunog, nag-iwan ng scaling ladders sa likod para sa mga Amerikano. Ang retreating Pilipino ay binaril mula sa likod bilang ang bandila ng Amerika ay itinaas sa itaas sa pulutong. Ito ay isang malinaw na tagumpay para sa Estados Unidos, na may 30 Pilipinong patay at ang pagkuha ng Lukban at ang kanyang mga lieutenants. Ang digmaan sa Samar, gayunpaman, ay hindi tunay na maging sa paglipas ng hanggang ang masungit interior ay sinakop.

Si Lukban ay nadakip noong 27 Abril 1902.

Pagkatapos ng pagkabihag

Career Lukban ay hindi nagtapos sa kanyang bihag. Siya ay inihalal gobernador ng Tayabas (ngayon ay Quezon province) noong 1912 at muling nahalal noong 1916. Siya ay namatay sa kanyang Manila residence sa Nobyembre 16, 1916.

Ang lathalaing ito na tungkol sa Pilipinas ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.