Anthousa, Xanthousa, Chrisomalousa

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang Anthousa, Xanthousa, Chrisomalousa o Anthousa ang Maputing may Ginintuang Buhok ay isang Griyegong kuwentong bibit na kinolekta ni Georgios A. Megas sa Folktales of Greece.[1] Ang iba pang pagkakaiba ay kinolekta nina Michalis Meraklis at Anna Angelopoulou.[2]

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Sinubukan ng isang matandang babae sa loob ng maraming taon na gumawa ng sopas ng lentil, ngunit sa bawat oras na wala siya sa isang sangkap o iba pa. Sa wakas, nagawa na niyang gumawa ng sopas, ngunit nang ilagay niya ito sa batis upang lumamig, dinala ni Prinsipe Phivos ang kaniyang kabayo upang inumin; ginulat ng palayok ang kabayo at hindi ito umiinom, kaya sinipa ng prinsipe ang palayok. Sinumpa niya siya na manabik kay Anthousa, Xanthousa, Chrisomalousa gaya ng sabaw niya.

Siya, na natupok sa pananabik, ay hinanap si Anthousa, Xanthousa, Chrisomalousa sa loob ng tatlong buwan hanggang sa dumating siya sa tore na walang pasukan, kung saan siya nakatira. Nakita niya ang isang ogresa (drakaina) na lumapit at tinawag si Anthousa, Xanthousa, Chrisomalousa upang ihagis ang kaniyang buhok; inakyat ito ng dambuhala, kumain at uminom kasama sina Anthousa, Xanthousa, Chrisomalousa, at muling bumaba. Tinawag siya ng prinsipe, at inihagis ni Anthousa, Xanthousa, Chrisomalousa ang kaniyang buhok sa kaniya. Sila ay umibig. Itinago siya ni Anthousa, Xanthousa, Chrisomalousa mula sa dambuhala, na kakainin sana siya, at sa sandaling umalis ang dambuhala sa tore kinaumagahan, tinatakan nila ang mga bibig ng lahat ng nasa tore, dahil lahat ng bagay na nandoon ay nakapagsasalita, at tumakas. Ang dambuhala ay bumalik, ang kaniyang anak na babae ay hindi sumagot, at ang mortar, na ang prinsipe at Anthousa, Xanthousa, Chrisomalousa ay nakalimutan, ay nagsabi sa kaniya na sila ay tumakas. Hinabol sila ng dambuhala na sakay ng isang oso, ngunit si Anthousa, Xanthousa, Chrisomalousa ay naghagis ng isang suklay, na naging isang latian, at pagkatapos na dumaan doon ang dambuhala, isa pang suklay, na naging mga tinik, at sa wakas ay isang bandana, na naging isang dagat. Ang dambuhala ay hindi makadaan sa dagat, ngunit binalaan niya si Anthousa, Xanthousa, Chrisomalousa na iiwan siya ng prinsipe sa isang puno habang siya ay pupunta upang sunduin ang kaniyang ina upang dalhin siya sa kastilyo, at kapag hinalikan niya ang kaniyang ina, malilimutan niya ito. at magpasya na magpakasal sa iba. Kapag nangyari iyon, dapat siyang kumuha ng dalawang piraso ng tinapay na masa na inihahanda para sa kasal, at gawin itong mga ibon.

Nangyari ito tulad ng sinabi niya, at ginawa ni Anthousa, Xanthousa, Chrisomalousa ang sinabi ng dambuhala. Lumipad ang mga ibon patungo sa kastilyo at tinanong ng isa ang isa tungkol sa nangyari sa pagitan ni Prince Phivos at Anthousa, Xanthousa, Chrisomalousa. Naalala niya siya, pumunta sa puno kung saan siya iniwan, at dinala siya sa kastilyo, kung saan sila nagpakasal.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Georgios A. Megas, Folktales of Greece, p 42, University of Chicago Press, Chicago and London, 1970
  2. Soula Mitakidou and Anthony L. Manna, with Melpomeni Kanatsouli, Folktales from Greece: A Treasury of Delights, p 9 ISBN 1-56308-908-4