Balat-oso (Pranses na kuwentong bibit)

Ang Bearskin (Balat-oso, Pranses: Peau d'Ourse) ay isang Pranses na panitikang kuwentong bibit ni Marie-Madeleine de Lubert. Ito ay kasama sa kaniyang binagong edisyon, na inilathala noong 1753, ng huling nobela ni Henriette-Julie de Murat, Les Lutins du château de Kernosy (The Sprites of Kernosy Castle, 1710), kung kaya't ito ay madalas na iniuugnay kay Madame Henriette-Julie de Murat.

Buod

Isang hari at reyna ang nawalan ng lahat ng kanilang mga anak maliban sa isang anak na babae, na hindi sila nagmamadaling pakasalan. Nabalitaan siya ng hari ng mga ogro na si Rhinoceros at nagpasyang pakasalan siya; nang pagbabantaan niya ang kaharian kasama ang kaniyang mga dambuhala, nagpasya ang hari na wala siyang pagpipilian. Nang sabihin sa kaniya ang banta ng dambuhala, pumayag ang prinsesa at umalis kasama ang isang kasama, si Corianda, na kaniyang malapit. Sinubukan ni Corianda na tulungan ang fairy godmother ng prinsesa, ngunit tumanggi siya dahil hindi siya kinunsulta ng hari. Nakilala sila ng mga rhinoceros sa kaniyang anyo ng rhinoceros. Nawalan ng malay ang prinsesa. Dinala silang dalawa ng rhinoceros sa kaniyang kastilyo, at bumaling sa kaniyang sariling anyo, na kasing pangit. Ang pagkabalisa ng prinsesa ay inis sa kaniya, at umalis siya upang manghuli ng mga oso. Iminungkahi ni Corianda na magtago ang prinsesa sa isang balat ng oso, at tahiin siya sa isa, ngunit ang pagkilos na iyon ay naging isang she-bear. Akala nila ang fairy godmother niya ang may pananagutan. Sa ganoong anyo, pinalabas siya ni Corianda upang tumakas at sinabi sa dambuhala na kinain niya siya sa kaniyang galit. Nagsimulang maghanap ang dambuhala, ngunit dinala siya ng kaniyang fairy godmother sa isang bangka kung saan siya tumakas patungo sa ibang kaharian.

Natagpuan siya ng hari ng kahariang iyon (sa kaniyang anyo bilang isang she-bear) habang nangangaso at ang kaniyang banayad na pag-uugali ay humimok sa kaniya na kunin siya na bihag sa halip na patayin siya. Nainlove siya sa kaniya, pero nawalan siya ng pag-asa dahil sa kapangitan niya. Ang kaniyang fairy godmother, sa anyo ng isang isda, ay nagpaalam sa kaniya na maghintay, at sa hatinggabi, siya ay naging isang prinsesa. Pagkatapos ay binalaan niya siya na kailangan niyang ibalik ang balat ng oso tuwing umaga, kahit na maaari niyang alisin ito sa gabi, na sinunod ng prinsesa. Ang hari, samantala, ay dumating sa konklusyon na siya ay nahulog sa pag-ibig sa oso, na shocked sa kaniya. Isang araw, siya ay nasa kaniyang presensya nang siya ay bumalik sa isang prinsesa. Sinabihan siya ng kaniyang fairy godmother na pumunta at ayusin ang kasal. Ginawa niya iyon. Dumating ang oso, at naging prinsesa sa harap ng korte. Nagpakasal sila at sa loob ng dalawang taon ay nagkaroon ng dalawang anak na lalaki.

Nabalitaan ng dambuhala ang kanilang kasal at umalis ito gamit ang kaniyang seven-league boots. Sa kaharian, nagbalatkayo siya at nag-alok na magbigay ng mga gintong distaff at pilak na mga spindle sa mga nars at tagapamahala ng mga batang prinsipe kung maaari siyang magpalipas ng isang gabi sa silid ng mga sanggol. Nang sumang-ayon sila, pinutol niya ang lalamunan ng mga sanggol gamit ang kutsilyo ng reyna at umalis upang itago ang sarili bilang isang astrologo. Sa ganoong anyo, tiniyak niya sa hari na ang mamamatay-tao ay nakatira sa kastilyo. Natagpuan ang duguang kutsilyo at hinatulan ng kamatayan ang reyna. Ang reyna ay nagdalamhati sa kaniyang kapalaran ngunit natutuwa siyang mamatay nang mawala ang pagmamahal ng kaniyang asawa. Naantig ang hari dahil dito at hindi niya napigilan ang kaniyang sarili na ipapatay siya, ngunit hindi siya nakapagsalita nang malakas upang pigilan ang mga tagapaglingkod. Ang kaniyang fairy godmother ay nagpakita sa tabi ng tulos kasama ang dalawang prinsipe at si Corianda upang ibunyag ang dambuhala bilang ang pumatay at ibalik ang mga prinsipe sa kanilang mga magulang.