Hans Aking Parkupino

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang "Hans Aking Parkupino" (Aleman: Hans mein Igel) ay isang Aleman na kuwentong bibit na nakolekta ng Magkakapatid na Grimm (KHM 108). Ang kuwento ay isinalin bilang Jack My Hedgehog ni Andrew Lang at inilathala sa The Green Fairy Book.[1] Ito ay Aarne-Thompson tipo 441.[2]

Ang kuwento ay sumusunod sa mga pangyayari sa buhay ng isang maliit na kalahating parkupino, kalahating tao na pinangalanang Hans, na kalaunan ay nagtanggal ng kaniyang balat ng hayop at naging ganap na tao pagkatapos manalo ng isang prinsesa.

Pinagmulan[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang kuwento ay unang inilathala ng Magkapatid na Grimm sa Kinder- und Hausmärchen, tomo. 2, (1815) bilang kuwento blg. 22. Mula sa ikalawang edisyon pasulong, binigyan ito ng no. 108.[2][2] Ang kanilang pinagmulan ay ang na Aleman ma mananalaysay na si Dorothea Viehmann (1755–1815).[kailangan ng sanggunian]

Mga pagkakaiba[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ito ay katulad ng iba pang mga kuwento ng ATU 441 tulad ng pampanitikang engkanto ni Straparola na Il re Porco ("Haring Baboy") at Prinsipe Marcassin ni Madame d'Aulnoy.[a][3][4] Ang Polish philologist na si Mark Lidzbarski ay nagsabing ang prinsipe ng baboy ay karaniwang lumilitaw sa mga kuwento sa wikang Romanse, habang ang porkupina bilang banang hayop ay nangyayari sa mga kuwentong Aleman at Eslabo.[5]

Ang isa pang bersiyon ay ang "Der Lustige Zaunigel" ("Ang Masayang Parkupino";[6] na totoo ay isang "Porkyupayn") na kinolekta ni Heinrich Pröhle ay inilathala noong 1854. [7] Ang mga tala ng mga Grimm ay nagsasaad na sa mga kuwentong bibit na ito, "Ang Parkupino, Porkupayn, at Baboy ay magkakapareho, gaya ng Porc at Porcaril".[8]

Ang bersyong Eskoses na "The Hedgehurst" na binigkas ng mananalaysay ng Manlalakbay na si Duncan Williamson ay inilathala rin sa koleksiyon ng aklat.

Isang Silangang Europeong bersiyon, Prinsipe Parkupino, ay inilathala sa The Russian grandmother's wonder tales, isang koleksiyon ng mga muling ginawang mga kuwentong Silangang Europeo at Ruso sa loob ng isang aparato sa pagbalangkas.[9]

Talababa[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ Pranses: marcassin, lit. 'young wild boar'.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ Lang, Andrew. The Green Fairy Book. Longmans, Green. 1892. pp. 304-310.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 Ashliman, D. L. (2011). "Hans-My-Hedgehog". University of Pittsburgh.
  3. ↑ Uther, Hans-Jörg (2013). Handbuch zu den "Kinder- und Hausmärchen" der Brüder Grimm: Entstehung - Wirkung - Interpretation (2 pat.). Walter de Gruyter. p. 232. ISBN 978-3-110-31763-3.
  4. ↑ Ziolkowski, Jan M. (2010) [2009]. Fairy Tales from Before Fairy Tales: The Medieval Latin Past of Wonderful Lies. University of Michigan Press. pp. 208–214. ISBN 978-3-110-31763-3.
  5. ↑ Lidzbarski, Mark (Hg.). Geschichten und Lieder aus den neuaramäischen Handschriften. Weimar: Verlag von Emil Felber, 1896. p. 82.
  6. ↑ Schmiesing (2014).
  7. ↑ Grimm (1884).
  8. ↑ Grimm (1884), p. 409.
  9. ↑ Houghton, Louise Seymour. The Russian grandmother's wonder tales. New York: C. Scribner's sons. 1906. pp. 205-211.
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hans_Aking_Parkupino&oldid=2058353"