Katedral ng Grosseto
| Katedral ng Grosseto | |
|---|---|
| Katedral ng San Lorenzo | |
| Duomo di Grosseto (Italyano) | |
| |
 Katedral ng Grosseto | |
| 42°45′36″N 11°06′49″E / 42.76°N 11.1137°EMga koordinado: 42°45′36″N 11°06′49″E / 42.76°N 11.1137°E | |
| Lokasyon | Grosseto, Tuscany |
| Bansa | Italya |
| Denominasyon | Katoliko Romano |
| Tradisyon | Ritung Latin |
| Arkitektura | |
| Estado | Katedral |
| Arkitekto | |
| Uri ng arkitektura | Simbahan |
| Istilo | Italyanong Gotiko, Romaniko, Klasiko |
| Pasinaya sa pagpapatayo | 1294 |
| Pamamahala | |
| Diyosesis | Diyosesis ng Grosseto |
| Klero | |
| Obispo | Rodolfo Cetoloni |
| Provost | Franco Cencioni |
Ang Katedral ng Grosseto (Italyano: Cattedrale di San Lorenzo, Duomo di Grosseto) ay isang Katoliko Romanong katedral sa Grosseto, Tuscany, Italy. Ito ang katedral ng diyosesis ng Grosseto at alay kay San Lorenzo.
Kasaysayan[baguhin | baguhin ang wikitext]
Ang konstruksiyon ay nagsimula sa pagtatapos ng ika-13 siglo, sa ilalim ng arkitektong si Sozzo Rustichini ng Siena. Itinayo sa naunang simbahan ng Santa Maria Assunta, hindi ito natapos hanggang sa ika-15 siglo (pangunahin dahil sa patuloy na pakikibaka laban sa Siena).
Ang harapan ng mga magkahaliling layer ng puti at itim na marmol ay istilong Romaniko, ngunit halos buong resulta ng mga pagpapanumbalik noong ika-16 na siglo at noong 1816-1855. Pinapanatili nito ang mga pandekorasyon na bahagi ng orihinal na mga gusali, kabilang ang mga simbolo ng mga Ebangelista. Ang plano ay isang Krus na Latin, na may transepto at abside. Ang loob ay may isang nabe na may dalawang pasilyo, na pinaghihiwalay ng mga pilastrang hugis-krus. Ang mga pangunahing likhang-sining ay ang mahusay na pag-uukit sa balong ng binyag mula 1470–1474 at ang Madonna delle Grazie ni Matteo di Giovanni (1470).
Ang campanile (kampanaryo) ay natapos noong 1402, at ipinanumbalik noong 1911.