King Fortunatus's Golden Wig

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang "King Fortunatus's Golden Wig" (Ginintuang Peluka ni Haring Fortunato, Breton: Barvouskenn ar roue Fortunatus) ay isang Pranses na kuwentong bibit na kinolekta nina Colonel A. Troude at G. Milin sa Le Conteur breton ou Contes bretons.[1] : 363 

Ito ay Aarne-Thompson tipo 531. Ang ganitong uri ay karaniwang tinatawag na "The Clever Horse", ngunit kilala sa Pranses bilang "La Belle aux cheveux d'or", o "The Story of Pretty Goldilocks", pagkatapos ng pampanitikang pagkakaiba ni Madame d'Aulnoy.[2] : 363 Kabilang sa iba pang mga kuwento ng ganitong uri ang "Ferdinand the Faithful and Ferdinand the Unfaithful", "The Firebird and Princess Vasilisa", "Corvetto", at "The Mermaid and the Boy".[3]

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Walang anak ang isang mag-asawa. Ang asawa ay pumunta sa isang matalinong lalaki, na nag-alok sa kaniya ng kaniyang piniling mga mansanas mula sa isang puno. Pumitas siya ng puti at kinain. Sinabi sa kaniya ng matalinong lalaki na magkakaroon siya ng isang anak sa loob ng isang taon, ngunit kapag ang bata ay labinlimang taong gulang, siya ay aalis at walang kukunin. Sa oras na iyon, dapat niyang sabihin sa bata na kunin ang nahanap niya sa nasirang kubo sa dulo ng isang landas.

Nang ang batang lalaki, si Jean, ay labinlimang taong gulang, nangyari ito tulad ng sinabi ng matalinong lalaki, at sinabi sa kaniya ng kaniyang ama na kunin ang nahanap niya doon. Nakakita si Jean ng isang kabayong may busal at siniyahan at sumakay dito. Laban sa payo ng kabayo, tiningnan niya kung ano ang mga nag-aaway na uwak. Nang makita niyang ito ang ginintuang peluka ni Haring Fortunatus, kinuha niya ito para sa Mardi Gras, kahit na binalaan siya ng kabayo laban dito. Dinala siya nito sa hari at nanatili sa kagubatan, sa isang kubo ng mga sanga, habang si Jean naman ay nagtatrabaho para sa hari bilang isang kuwadra. Ang mga kabayong kaniyang inaalagaan ay higit na mahusay kaysa sa mga kabayo ng iba kaya napukaw niya ang kanilang inggit. Nalaman niyang kumikinang ang peluka kaya ginamit ito sa halip na mga kandila.

Nang dumating si Mardi Gras, sinuot niya ang peluka. Kinuha siya ng hari bilang anak ng hari, ngunit inamin ni Jean na siya ang kaniyang lalaki sa kabalyerisa, at kinuha ng hari ang peluka. Sinabi ng iba pang mga kuwadradong lalaki sa hari na sinabi ni Jean na maaari niyang pakasalan ang anak ni Haring Fortunatus, at hiniling ng hari na dalhin siya ni Jean. Pinuntahan ni Jean ang kaniyang kabayo sa kagubatan, at sinabi nito sa kaniya na kumuha ng tatlong barko, na may karne ng baka, dawa, at abena. Naglayag sila sa isang ilog: una sa lupain ng mga leon, kung saan itinapon nila ang karne ng baka, at binigyan siya ng nagpapasalamat na hari ng mga leon ng buhok upang tumawag sa mga leon; Nang magkagayo'y sa pamamagitan ng lupain ng mga langgam, kung saan kanilang inihagis ang dawa, at ibinigay sa kaniya ng hari ng mga langgam ang isa sa hulihan niyang mga paa; pagkatapos ay sa pamamagitan ng lupain ng mga gansa, kung saan itinapon nila ang mga oats, at binigyan siya ng hari ng mga gansa ng isang balahibo.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Paul Delarue, "The Borzoi Book of French Folk-Tales", Alfred A. Knopf, Inc., New York 1956
  2. Paul Delarue, "The Borzoi Book of French Folk-Tales", Alfred A. Knopf, Inc., New York 1956
  3. Heidi Anne Heiner, "Tales Similar to Firebird" Naka-arkibo 2009-02-05 sa Wayback Machine.