Little Johnny Sheep-Dung

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang Little Johnny Sheep-Dung (Munting Johnny Ipot-Tupa) ay isang Pranses na kuwentong bibit na kinolekta nina Achille Millien at Paul Delarue.[1]

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Isang walang kwentang batang lalaki ang minsang humingi ng balat ng tupa sa mga magkakatay; napakarumi kaya tinawag siyang "Little Johnny Sheep-Dung" (Munting Johnny Ipot-Tupa). Isang araw, nakilala niya ang isang burges na nakasakay sa isang kabayo, na inupahan siya sa pangako ng kaunting trabaho at pagpapakain sa kaniya; Hindi namalayan ni Johnny na siya ang Diyablo. Sa kaniyang tahanan, ipinakita sa kaniya ng Diyablo ang isang kabayo (talagang isang prinsipe na binago niya sa ganoong anyo) at sinabihan siyang talunin ito tuwing umaga. Ginawa ni Johnny, ngunit hindi mahirap, dahil sa takot na mapapagod ang sarili. Pagkaraan ng ilang araw, binalaan siya ng kabayo na nagtatrabaho siya para sa Diyablo, sinabihan siyang kumuha ng sampung sako ng ginto ng Diyablo, at pasakayin siya rito. Sumakay sila sa karagatan, kung saan bumukas ang tubig para sa kanila. Hinabol sila ng Diyablo, ngunit sa tuwing lalapit siya, pinababa ng kabayo si Johnny ng isang sako, kaya huminto ang Diyablo upang kunin ang pera. Nang maihulog ang ikasampung sako, sila ay tumakas sa kabilang ibayo, at ang tubig ay tumakip sa Diyablo at nilunod siya.

Hindi nagtagal ay nakarating sila sa kastilyo ng hari, kung saan inakala ng hari na ang kaniyang anak ay naligaw sa pangangaso. Sinabi ng kabayo kay Johnny na magtrabaho bilang hardinero; ilalagay nila siya sa pag-aalaga ng mga strawberry, at dapat niyang putulin ang mga ito sa ugat at humiga sa tabi nila. Ginawa niya iyon, at nakatulog. Nawala ang kaniyang balat ng tupa, at nakasuot siya ng magagandang damit. Nakita siya ng bunsong prinsesa, napakagwapo nito, at nainlove siya. Nang magising siya, hinog na ang mga strawberry, at suot na niya ang kaniyang balat ng tupa. Bumalik siya sa kabayo, at ito ay may ulo ng lalaki. Kinabukasan, pinadala siya ng kabayo. Inilagay nila siya sa pag-aalaga sa mga arbors, at sa utos ng kabayo, pinutol niya ang lahat ng kanilang mga ugat at natulog. Nakita muli ng bunsong prinsesa na siya ay mukhang gwapo, ang mga arbors ay lumaki at may prutas sa oras na siya ay nagising, at ang kabayo ay naging isang lalaki sa kaniyang baywang. Sa ikatlong araw, muli siyang pinadala ng kabayo, itinanim niya ang pala sa lupa na dapat niyang palapa at natulog, hinangaan muli siya ng pinakabatang prinsesa, ang lupa ay napalad nang magising, at ang kabayo ay lalaki muli.

Iniisip ng hari na pakasalan ang kaniyang mga anak na babae. Ang kaniyang nakatatandang dalawa ay ipinangako sa dalawang prinsipe, ngunit ang bunso ay tumanggi sa lahat ng mga laban. Pumunta siya sa kaniyang ama at sinabi sa kaniya na gusto niyang pakasalan si Johnny. Ayaw ng hari, ngunit iginiit niya, at nangako sila. Pagkatapos ay tinawag ng hari ang tatlo sa mga lalaki at sinabi sa kanila na ang makatalo sa dalawa pa ay makakakuha ng kaniyang korona. Ang mga prinsipe ay sumakay sa mga pira-pirasong kabayo at hinamak si Johnny, sa isang pilay na kabayo, ngunit nang sila ay nakasakay na, ang kabayo at ang kaniyang mga damit ay napalitan ng isang magandang kabayo at damit. Sumakay siya pagkatapos at sinabi sa kanila na dumating siya upang makipaglaban sa lugar ni Johnny. Nag-away sila at hindi nasaktan ang isa't isa, at sumakay si Johnny. Sa ikalawang araw, ganoon din ang nangyari, ngunit sa pangatlo, nasugatan ni Johnny ang iba pa. Bumalik siya sa kanila at inihayag kung sino siya; hindi nagulat ang bunsong prinsesa. Sinabi ng hari na kaniya ang korona. Sinabi ni Johnny na pag-aari ito ng kaniyang anak, at nang sabihin ng hari na patay na ang kaniyang anak, dinala niya ito sa korte. Ang mga kasal ay isinagawa, ang anak ay naging hari, at si Johnny ang kaniyang pinakamatapat na kaibigan.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Paul Delarue, The Borzoi Book of French Folk-Tales, p 370, Alfred A. Knopf, Inc., New York 1956