Maxim Berezovsky

Maxim Berezovsky
Kapanganakan	27 Oktubre 1745 (Hlukhiv Hromada, Shostka Raion, Sumy Oblast, Ukranya)
Kamatayan	2 Abril 1777 San Petersburgo (Rusya)
Mamamayan	Imperyong Ruso
Trabaho	kompositor, mang-aawit sa opera

Berezovsky, Maksim Sozontovich.png

Si Maxim Sozontovich Berezovsky (Russian: Макcи́м Созо́нтович Березо́вский listeni; Ukrainian: Максим Созонтович Беррезовский; c. 1745 – 2 Abril [O.S. 24 Marso] 1777) ay isang composer ng sekular at liturgical musika, at isang conductor at opera singer, na nagtrabaho sa St. Petersburg Court Chapel sa Russian Empire, ngunit na nagastos din ng karamihan ng kanyang karera sa Italya. Siya ay ginawa ng isang mahalagang kontribusyon sa musika ng Ukraine. Kasama sa Artemy Vedel at Dmitry Bortniansky, Berezovsky ay itinuturing ng mga musicologists bilang isa sa mga "Golden Three" composers ng ika-18 siglo Ukrainian classical musika, at isa sa Russia's pinakamalaking koral na composer.

Ang lugar kung saan siya ipinanganak at ang pangalan ng kaniyang ama ay nalaman lamang mula sa mga berbal na pagtatala. Siya ay nag-aral sa Hlukhiv Singing School at maaaring nag-aral rin sa Kyiv Theological Academy. Noong 1758, siya ay tinanggap bilang isang manunulat sa kapella sa Oranienbaum, bago siya ay nagtatrabaho sa Imperial court ng Catherine II sa Saint Petersburg, kung saan siya natanggap ng mga aralin mula sa Italian composer Baldassare Galuppi. Noong 1769, Berezovsky ay ipinadala sa pag-aaral sa Bologna. Doon niya isinulat ang kaniyang sekular na mga gawa, kabilang ang Demofonte, isang tatlong-act opera seria na ang unang Italian-style opera na nakasulat sa pamamagitan ng isang Ukrainian o isang Russian composer. Siya bumalik sa Saint Petersburg sa Oktubre 1773. Ang mga kalagayan ng kanyang kamatayan sa 1777 ay hindi dokumentado.

Berezovsky ay pinaka-kilala para sa kanyang koral na mga gawa, at ay isa sa mga tagagawa ng Ukrainian banal na estilo ng koral. Siya raised ang genre ng mga banal na mga konserto sa pinakamataas na musika at artistic antas, at naiimpluwensyahan ang parehong Bortniansky at Vedel. Ang ilang ng kanyang mga komposisyon ay umiiral, ngunit pananaliksik sa mga kamakailan-lamang dekada na humantong sa muling pagtuklas ng mga nakaraang nawala na mga gawa, kabilang ang tatlong symphonies. Kanyang opera at violin sonata ay ang unang kilala na halimbawa ng mga genres na ito sa pamamagitan ng isang Imperial Russian composer.

Talambuhay

Hanggang sa ika-21 siglo, ang kakulangan ng dokumentong katibayan ay nangangahulugan na kaunti tungkol sa Maxim Sozontovich Berezovsky ay kilala para sa tiyak. Sa panahon ng 1830s at 1840s, ang mga librarian ng St. Petersburg State Academic Capella nakolekta ng mga detalye tungkol sa kanyang buhay at trabaho. Sila ay may access sa composer's sariling mga score at mga tala, ngunit relied sa anecdotal impormasyon mula sa iba na nag-iingat sa kanya. Ang mga unang mga manunulat na gumawa ng maikling biographies ng Berezovsky ay ang German historiographer Jacob von Stehlin [ru], ang antique at libro collector Eugene Bolkhovitinov, at ang Russian poet at translator Nikolai Dmitrievich Gorchakov. Bolkhovitinov's unfounded biography, na nakasulat apat na dekada matapos ang Berezovsky ng kamatayan, ay ginagamit sa pamamagitan ng mamaya writers bilang ang pangunahing pinagmulan ng impormasyon tungkol sa composer. Unconfirmed mga detalye pa rin kasama sa mga modernong biographies kabilang siya ay isang biktima ng rehimen na inilagay sa suicide, o sa pamamagitan ng utang o ang kakulangan ng pagkilala ng kanyang creative genius.

Maagang buhay

Ang ama ni Berezovsky ay maaaring kasangkot sa maliit na karangalan. Ang mga kontemporaryong mga anak ng isang kapatid na lalaki, Pavel, ay sumasang-ayon ng mga pinagmulan ng pamilya sa mga Cossacks. Ang pamagat ng pamilya ay din preserved, patotoo sa kanyang Polish pinagmulan.

Isang bahagi ng isang mapa, na ginawa noong 1769 ni Johann Gottlieb Facius. Ang Kyiv (na may label na "Kiow") at Hlukhiv ("Gluchow") ay ipinapakita sa kaliwa at kanang bahagi ayon sa pagkakabanggit.

Ang lugar ng kapanganakan Berezovsky, ang pangalan ng ama, at inaasahang panahon bilang isang iskolar sa Academia Kiioviensis Mohileana sa Kyiv, ay kilala lamang mula sa salitang account, at kaya ay hindi kilala para sa tiyak.Ang isang beses-akda aspeto ng kanyang buhay na kasaysayan ay nagmula sa isang halos fictional na drama ni Peter Smirnov, na nakasulat sa 1841, pati na rin sa isang novel na isinulat sa 1844 sa pamamagitan ng Russian manunulat Nestor Kukolnik.

Ito ay sa nakaraang paniniwala na Berezovsky ay ipinanganak sa 27 Abril [O.S. 16 Abril] 1745, tulad ng iningatan ng isang guro sa Capella sa Saint Petersburg. Iba pang mga pinagmulan ng ika-19 siglo ay naglalaman ng iba't ibang mga taon: 1743, 1742, at kahit 1725. Dahil ay ipinahayag sa pamamagitan ng isang encyclopedic dictionary, na nai-publish sa 1836, na Berezovsky ay ipinanganak sa paligid ng 1745, ang taon na ito ay naging tinanggap na taon ng kanyang kapanganakan. Ang buwan at araw ng kanyang kapanganakan ay lumitaw sa mga gawa ni Mikhail Lebedev [ru] at Mikhail Solovyov [ru]. Hindi malinaw kung saan nagmula ang kanilang impormasyon.

Berezovsky ng kapanganakan ay hindi kilala para sa tiyak, ngunit ayon sa maraming mga pinagmulan ay Hlukhiv, sa oras na ang pangunahing tahanan ng Hetman ng Zaporizhian Host. Sa panahon ng ika-18 siglo, Hlukhiv nagsilbi bilang ang kabisera ng Cossack Hetmanate at ang administrasyon center ng Little Russia Governorate.

Edukasyon sa Hlukhiv at Kyiv

Sa panahon ng ika-18 siglo, bilang koro lumitaw sa Ukrainian mga iglesya, monasteryo at paaralan, composers at singers itataas koral na musika sa isang mataas na artistic at propesyonal na antas. Sa pagkakaiba sa Italian kasanayan ng employing castrati, ang lahat ng mga lalake Capella ginagamit lalaki soprano. Ukraine ay naging kilala bilang isang lugar upang mag-recruit ng mga batang lalaki na may mahusay na mag-aawit na mga tinig, at mula sa 1730s, Russian nobles nagdala ng may-ari ng mga kabataan mula sa rehiyon sa kanila upang kumakatawan sa Capella. Mula 1738, ang Hlukhiv Singsing School [ru] ay ginagamit sa pamamagitan ng Capella upang magbigay ng mga bata sa kanilang unang pagsasanay, bago ang mga na pinili ay coached bilang mga manunulat sa loob sa Saint Petersburg. Kapag ang kanilang mga tinig ay nagbago, ang mga may pinakamahusay na tinig na pagkatapos ay nagtrained bilang adult singers, at pinahihintulutan kung sila ay serfs. Ang mga hindi pinili ay karaniwang natagpuan ng trabaho bilang mga empleyado ng gobyerno, o choristers sa mga monasteryo.

Berezovsky ay karaniwang itinuturing na ay isang bata chorister sa paaralan sa Hlukhiv. Kanyang pangalan ay hindi lumitaw sa natitirang mga dokumento ng institusyon na ito, ngunit bilang ito ay ang tanging isa sa Russian Empire na nagtrained singers para sa Imperial Court Choir, ito ay malamang na siya ay edukado doon, tulad ng iba pang mga composers tulad ng Artemy Vedel, Hryhorii Skovoroda, at Gavrilo Rachinsky [uk]. Siya ay maaaring may composed tatlong-at apat na bahagi motets kapag isang bata.

Ito ay itinalaga sa pamamagitan ng ilang mga 19th siglo na Berezovsky natanggap bahagi ng kanyang edukasyon sa Kiev Theological Academy, ngunit kapag ang mga dokumento ng akademiya ay ginawa pampublikong sa simula ng ika-20 siglo, Berezowsky's pangalan ay hindi matatagpuan sa anumang sa mga mag-aaral mga listahan. Walang dokumentaryong patunayan ng Berezovsky pag-aaral sa akademya.

Oranienbaum, at Saint Petersburg

Prospect ng Grand Palace sa Oranienbaum, batay sa isang guhit ni Mikhail Makhaev (1750s), Hermitage Museum

Noong 29 Hunyo 1758, Berezovsky ay tinanggap bilang isang mag-aawit sa kapella ng hinaharap Pablo I ng Russia, sa Oranienbaum, malapit sa Saint Petersburg. Doon siya nag-aawit sa Italian opera at ang kanyang pangalan ay lumitaw sa inilathala librettos ng mga opera Alessandro nell'Indie (1759) by Francesco Araja (kung siya-play ang papel ng Poro) at La Semiramide riconosciuta (1760) by Vincenzo Manfredini (when he portrayed Ircano). Ang mga 1756 salary receipts ay preserved, signed sa pamamagitan ng “Beresevsky”, na nagpapahiwatig na siya ay isang bayad bilang isang opera singer sa Oranienbaum.

Ang magiging gobernador ng Little Russia, si Pyotr Rumyantsev, dinala ang 13-taon na Berezovsky sa korte royal. Siya ay nagtatrabaho sa hukbo para sa 19 taon, bilang isang opera singer (hindi 1765), isang musician sa orchestra (mula 1766) at isang composer (from 1774). Sa 1762, siya ay naging isang manunulat ng Italian Saint Petersburg Court Capella. Siya ay tinuturuan upang sumusunod at i-play ang harpischord sa pamamagitan ng Italian conductor Francesco Tsoppis, at siya ay tinuruan sa pagsusunod sa pamamagitan sa Italian composer Baldassare Galuppi. Berezovsky surprised Tsoppis kapag siya nilikha ng isang serye ng mabuti-written koral na mga konserto. Sa pamamagitan ng Dmitry Bortniansky, siya ay kasangkot sa isang performance ng Hermann Raupach's Alceste sa Saint Petersburg.

Sa panahon ng 1760s, Berezovsky ay isang court staff-musician at composed mga konserto para sa mga koro ng iglesya. Influenced sa pamamagitan ng mga banal na mga konserto na nilikha ng mga Italiano sa loob, Berezovsky ng bagong musika sa "Italian" estilo ay mabuti tinanggap. Siya ay hindi na nag-aawit bilang isang prinsipe pagkatapos Catherine II ay naging emperador sa 1762, marahil dahil sa kanyang edad, o dahil sa Russian musicians nawala ang favour sa hukuman sa panahon ng kanyang paghahari.

Buhay may asawa

Sa 1763, sa edad na 18, Berezovsky may-asawa sa isang batang babae na siya ay kilala mula sa kanyang mga araw sa Oranienbaum, isang court ballerina na tinatawag na Franzina Uberscher, na ang anak na babae ng isa sa mga horn player ng court orchestra. Berezovsky ay kasangkot sa Russian Orthodox Church, at Franzina ay isang Romano Katoliko, kaya kailangang humingi ng pahintulot para sa kasal. Pagkatapos ng nagtrabaho para sa 11 taon bilang isang dancer sa court theatre, sa 1774, siya ay dismissed dahil sa kanyang edad.

Ayon sa conductor musicologist Mstyslav Yurchenko [uk], Berezovsky ay nagkaroon ng isa pang asawa na tinatawag na Nadiya Matviivna, ngunit ang Ukrainian musikaologist Olga Shumilina nagpapahiwatig na Franzina binago ang kanyang pangalan kapag siya nag-asawa sa Ortodoksong Iglesya.

Ito ay hindi kilala para sa tiyak kung bakit, sa lalong madaling panahon pagkatapos ng Berezovsky ng kamatayan, ang isang empleyado ng court natanggap ng isang pagbabayad mula sa imperial treasury na kung saan ay karaniwang ibinigay sa kanyang asawa, na pa rin ay buhay. Isang taon matapos ang kamatayan ng kanyang asawa, Nadiya Matviivna, hindi nagkaroon ng mga paraan ng pag-ibig, namatay sa kabuluhan. Ang sertipiko ng kamatayan, na petsa 1 Enero 1778, naming kanyang asawa ng Berezovsky, isang kameral na orchestra musician.

Unang paglalakbay sa Italya

Ang rekord ng posisyon ni Berezovky bilang kompositor ng korte sa Saint Petersburg

Ito ay hindi malinaw na kung kailan o kung paano madalas Berezovsky napunta sa Italya, ngunit may mga katibayan na siya naglakbay doon higit sa isang beses. Isang imperyal na dokumento ay mayroong tungkol sa dalawang pasaporte na ibinigay sa 26 Agosto 1764 sa “Little Russians” na ipinadala sa Italya sa pribadong gastos ng Kirill Razumovsky, ang huling Hetman ng Zaporizhian Host. Isa sa mga pasaporte ay naniniwala na ay para sa Berezovsky. Razumovsky had kinuha sa kanya mula sa Hlukhiv sa St. Petersburg sa huli 1757. Siya ay kumilos bilang kanyang mentor, at assisted sa kanya pinansiyal. Ang pasaporte dokumento read: "Sa Little Russia sa Kiev sa Little Russian nobleman Maxim Berezevsky at ang merchant Ivan Konstantinov, ipinadala sa Italya sa pamamagitan ng Kanyang Eminence Hetman Count Razumovsky". Ang indication na Berezovsky ay isang nobleman ay nagpapakita na siya ay marahil may ilang mga privileges, at isang magandang suweldo.

Pagkatapos ng kanyang pagbabalik mula sa Italya, Berezovsky ay hinirang bilang Deputy direktor ng Capella, sa isang taon na suweldo ng 500 rubles. Kanyang mga tungkulin kasama ang pagsusulat ng opera ballet musika. Ang posisyon ay ipinapakita sa isang listahan ng mga empleyado ng teatro na ginawa sa 1766. Kanyang banal na koral na mga konserto ay ginanap sa Agosto 1766 sa Amber Room ng Tsarskoye Selo Palace sa presensya ng Catherine II. Lima pang mga konserto ay nakasulat sa loob ng susunod na dalawang taon at ay pinuri sa pamamagitan ng Italian musicians (kabilang ang Galuppi) at courtiers parehong.  

Pagbabalik sa Italya

Noong 1769, si Berezovsky, sa pamamagitan ng pagkatapos ay sa kanyang huli ng dalawang pung taon, ginawa ng isang bumalik na paglalakbay sa Italya. Siya ay naglakbay unang sa Vienna, bilang isang kuryente sa ambassador Dmytro Golitsyn, tulad ng ipinahayag sa isang border crossing dokumento ng 26 Mayo. Mula doon siya napunta sa Bologna. Doon siya-aral sa composer Stanislao Mattei, ang assistant ng musika kasaysayan at composer Giovanni Battista Martini sa Accademia Filarmonica di Bologna. Siya ay nanatili sa Italya hanggang 1773.

Berezovsky ay hindi magkaroon ng mga kinakailangang sulat ng pagpapakilala para sa Martini. Ang sulat ay ipinadala sa Martini sa Pebrero 1770 sa pamamagitan ng direktor ng Russian imperyal na teatro, Ivan Yelagin, sa panahon na kung saan Berezovsky ay na sa Bologna at nagsimula na klase. Shumilina ay iminungkahi na ang appearance ng Berezovsky sa Italya (sa isang panahon kapag Russia at ang Ottoman Empire ay sa digmaan) ay hindi unang upang siya ay maaaring guro sa pamamagitan ng Martini, at na ang Russian awtoridad na ginagamit Berezowsky's pagtuturo bilang isang cover, upang siya maaaring kumilos bilang isang agente ng gobyerno.

Sa Mayo 1771, Berezovsky opisyal na iminungkahi upang maging pinahihintulutan na kumuha ng graduation pagsusuri:

May 15, 1771: Venerable Signor President and Professors of the Academy. Maksym Berezovsky, nicknamed The Russian, wishing to be admitted to the ranks of composers and conductors of the most famous Philharmonic Academy, asks the Signor President and members of the Philharmonic Academy to admit him to the exam for admission to the Academy. To the glory of the Lord.

— Maxim Berezovsky

Kasama sa mga kasamahan Bohemian graduate Josef Mysliveček, Berezowsky ay upang magsulat ng isang polifonic trabaho sa isang tiyak na tema. Ito ay isang katulad ng pagsusuri sa isa na ibinigay sa 14 taong gulang Wolfgang Amadeus Mozart isang taon na mas maaga. Academicians nakipisan upang suriin ang mga aplikante, na tinutukoy ang mga piraso ng pagsusuri ng mga kandidato sa pamamagitan ng secret ballot, gamit ang white at black balls upang bumoto na ang kinakailangang pamantayan ay natagpuan.Hindi karaniwang, parehong Mysliveček at Berezovsky natanggap lamang na puti, at kaya pareho ay naging academics. Ito nagdala sa kanila pinansiyal at panlipunan benepisyo. Berezowsky ng pagsusuri piraso, Hic vir despiciens, signed "Massimo Berezovsky", ay kasalukuyang iningatan sa pamamagitan ng akademya. Berezovsky ng komposisyon sa Italya kabilang ang Demofonte, isang tatlong-aktong opera seria, na may isang Italian libretto sa pamamagitan ng Pietro Metastasio. Ito ay itinatag sa Livorno at premiere sa Pebrero 1773. Ang musika siya composed sa Italya ay dapat na nai-publish sa France, bilang sa panahon ng kanyang buhay, alinman sa Russia o Italya regular na-public printed musika.

Pagbabalik sa Saint Petersburg

Kapag natapos ng mga pondo, Berezovsky bumalik sa Saint Petersburg sa Oktubre 1773, at ay inilagay sa ulo ng koro kung saan siya ay nagtrained. Kanyang allowance para sa kanyang mga taon sa Italya ay binayaran lamang sa 1774, sa kanyang pagbabalik sa Russia.

Bilang ang kanyang mga tungkulin na kasangkot sa pagsulat at pagganap ng musika, Berezovsky ay tinutukoy bilang isang composer sa ilang mga dokumento. Gayunman, walang mga komposisyon o mga aklat ng kanyang trabaho sa court mula sa panahon na ito ay survived. Ito ay malamang na siya ay walang permanenteng posisyon, at pagkatapos ng kanyang pagbabalik mula sa Italya, ang kanyang karera sa pagsusulat ay epektibong natapos. Siya ay hindi na humantong muli.

Kamatayan

Ang dokumento na may kaugnayan sa paglilibing ni Berezovsky

Berezovsky natanggap ang kanyang huling suweldo sa Pebrero 1777. Ang Russian mamamayan Grigory Potemkin inimbitahan sa kanya upang magtrabaho bilang direktor ng isang akademya ng musika sa Kremenchuk (ngayon sa modernong Ukraine), ngunit sa 24 Marso (2 Abril N.S.) 1777, Berezovsky namatay sa Saint Petersburg.

Sa paglipas ng panahon, ang mga detalye ng Berezovsky ng kamatayan ay embellished, halimbawa na siya ay naging alcoholic, at nagkasala. Walang mga record na nagpapahiwatig na siya namatay sa pamamagitan ng paraan na ito ay kilala. Siya ay sa wakas na nabanggit pagkatapos ng kanyang kamatayan, kapag ang isyu ng kanyang ari-arian ay tinalakay: "Composer Maxim Berezovsky namatay sa 24 na araw ng buwan na ito; Ang suweldo siya ay may utang ay dapat na bayaran, ngunit dahil mayroong walang natira matapos ang kanyang kamatay, at walang anumang upang magkasala ang katawan, pagkatapos ay mangyaring, ang iyong kaluwalhatian, upang bigyan ang kanyang suwesto sa court singer Yakov Timchenko...." Pagkatapos ng kanyang pagkamatay, Catherine II secretly ordered na ang mga papeles sa Berezowsky ng mga kuwarto ay magiging sunog.

Bolkhovitinov, sa kanyang 1804 biography ng Berezovsky, na ginagamit ng mga patotoo ng mga tao na kilala sa kanya, at wrote na "hypochondria" na humihikayat Berezowsky sa "pagpipisan ang kanyang sarili sa kamatayan". Kanyang suicide, kinuha bilang katotohanan mula sa simula ng ika-19 siglo, ay maaaring mangyari dahil sa mga problema ng utang o ang kamatayan ng kanyang asawa, sa kabila ng mas maaga ng mga teorya tulad ng kanyang inaasahang masama pamamahala sa pamamagitan ng imperial court. Ang Russian at Israeli musicologist Marina Ritzarev [ru] ay nagpapahayag na namatay si Berezovsky sa isang init.

Mga Gawa

Karamihan sa mga komposisyon ni Berezovsky ay nawala. Sa 18 koral na mga konserto siya wrote, tatlong ay umiiral, kung saan lamang ang isang autograph score, ang antiphony siya wrote sa panahon ng kanyang pagsusuri para sa eleksyon sa Academy of Music, ay kilala.Sa 40 koral na gawa na nasusulat sa panahon ng ika-19 siglo, halos kalahati ay nawala.

Sa 1901, ang musika encyclopedia Riemann Musiklexikon sumangguni sa "hindi lamang ang opera Demofont, ngunit din ang iba pang sekular na mga gawa" ng composer na nakasulat sa Italya. Ang paglalarawan ng Berezovsky bilang isang composer ng banal na musika na oras-oras na ginawa ng sekular na mga gawa ay pagkatapos ay challenged sa pamamagitan ng ilang mga modernong scholars. Kanyang opera Demofonte at ang kanyang violin sonata ay ang unang halimbawa ng mga genres na ito sa pamamagitan ng alinman sa isang Ukrainian o isang Russian composer.

Sagradong musika

Ang talento Berezovsky ay pinakamahusay na ipinakilala sa kanyang mga gawa ng koral, para sa kung saan siya ay naging sikat. Ang estilo ng kanyang mga koral na mga konserto naiimpluwensyahan mamaya composers tulad ng Bortniansky at Vedel.Ang kanyang mga pinaka-mahalaga na koral na mga gawa ay ang konserto "Ne otverzhi mene vo vremya starosti" ("Huwag Huwag Magbigay Sa akin sa aking Lumang Araw"), na itinuturing ng mga musicoloist na ang kanyang huling komposisyon, liturgical musika para sa panalangin ng Panginoon at ang Credo, at apat na himno ng kapisanan: "Chashu spaseniia" ("Chalice ng Kaligtasan"), "V pamiat' vichnuiu" ("Sa walang hanggan na memorya"), "Tvoriai anhely svoia" (Hayaan ang mga anghel magbigay), at "Vo vsiu zemliu" ("Over All the Land"). "Do Not Forsake Me in My Old Age" was first published in 1817. It is sung regularly by Russian and Ukrainian choirs. Some of Berezovsky's communion hymns are lost, and it is possible that of those that are extant, some were not composed by him. Ang mga ito ay may kaugnayan sa Ukrainian folk songs at sa tradisyon ng Kiev sing. "Do Not Forsake Me in My Old Age" ay unang nai-publish sa 1817. Ito ay tinatawag regular na sa pamamagitan ng Russian at Ukrainian koro. Ang ilan sa Berezovsky's kapisanan himnas ay nawala, at ito ay posibleng na ng mga na umiiral, ang ilan ay hindi composed sa pamamagitan ng kanya.

Si Berezovsky ay isa sa mga tagapaglikha ng Ukrainian estilo ng koral sa banal na musika, at ang unang composer na ibahagi ang Orthodox liturgy sa pitong bahagi, na nagbibigay ng bawat isa sa kanila ng isang natatanging papel. Kanyang mga setting ay kapuna-puna para sa kanilang mga expressive melodies, na naglalaman ng mga hint ng Ukrainian folk songs. Siya ang pinagmulan ng paggamit ng mga popular na tradisyon ng homophonic koral recitation sa genre.

Siya itinaas ang genre ng mga banal na mga konserto sa pinakamataas na musika at artistic antas. Ayon kay Yurchenko, ang kalidad ng ilan sa mga liturgical na gawa ni Berezovsky ay “hindi katulad lamang sa Ukrainian ngunit sa European musika”.Bago sa 2018, tatlong koral na mga konserto ay itinuturo sa Berezovsky, na nakasulat sa panahon ng kanyang pangalawang panahon sa Saint Petersburg. Berezovsky nilikha ang apat na-motion klasikong koral na konserto. Siya rin ang unang humantong sa tema ng pagdurusa ng Creator sa antas ng pilosopiko konsepto ng pakikibaka sa pagitan ng mabuti at masama. Ang lakas ng ekspresyon ng konsepto na ito sa Yurchenko opinyon "liwanag Berezovsky komposisyon sa standing ng mga internasyonal na masterpieces ng kultural na mundo ng musika tulad ng mga nakaraang mga gawa ng Mozart at ang symphonies Beethoven".

Noong 2001, ang ilan sa mga koral na gawa ni Berezovsky ay natagpuan sa Kiev, kung saan pagkatapos ng katapusan ng World War II sila ay inilagay sa pangangasiwa ng Kiev Conservatory, bago inilipat sa Central State Archive ng Ukraine [uk]. Sa 2018, isang dami ng mga bagong natuklasan koral concerti Berezovsky, siyam para sa apat na mga tinig, at tatlong para sa double-koro, ay nai-publish, halos lahat para sa unang pagkakataon.

Choral concerts

Number	Title	Key	Extant manuscript/score
2	"God stands in the assembly of Gods" ("Бог ста в сонмі богів", "Boh sta v sonmi bohiv")	C major	score
6	"Pay attention, my people"; ("Внемлите, людие мои, закону моему")	D major	Anonymous manuscript (attributed to Berezovsky)
8	"Clap all the tongues with your hands"; ("Всі язиці восплещите руками")	E-flat major	anonymous manuscript
9	"Clap all the tongues with your hands"; ("Всі язиці восплещите руками")	C major	anonymous manuscript
10	"Uskuyu rejected me"; ("Вскую мя отринул")	–	not extant
11	"Lord, by Your power the king will rejoice"; ("Господи, силою Твоєю возвеселиться цар")	C major	anonymous manuscript, unpublished (attributed to Berezovsky)
12	"The Lord reigns"; ("Господь воцарися", Gospod' votsarisia)	B-flat major	score; (attributed to Berezovsky)
13	"Let God arise"; ("Да воскреснет Бог")	F major	manuscript
14	"How long, O Lord, will you forget my name"; (Доколе, Господи, забудешь имя; "Dokole, Hospodi, zabudesh′ imya moye")	G minor	(uncertain attribution to Berezovsky)
21	"I will sing mercy and judgment to You, Lord"; ("Милость і суд воспою Тебі, Господи")	B-flat major	anonymous manuscript, unpublished; (attributed to Berezovsky)
23	"Imams have no other help"; ("Не імами іния помощи")	A minor	(attributed to Berezovsky)
24	"Forsake me not in my old age"; ("Не отвержи мене во время старости"); (Ne otverzhi mene vo vremya starosti)	D minor	score
25	"Forsake me not in my old age"; ("Не отвержи мене во время старости"); (Ne otverzhi mene vo vremya starosti	–	not extant
27	"I will open my heart"; ("Отрыгну сердце")	–	not extant
30	"Come and see the works of God"; ("Приідіте і видіте діла Божиї")	C major	manuscript (incomplete; (attributed to Berezovsky)
33	"Glory to God in the highest"; ("Слава во вишніх Богу")	D major	anonymous manuscript; (attributed to Berezovsky) score
36	"Judge, O Lord, the transgressors"; ("Суди, Господи, обидящия")	–	not extant' (possible attribution to Berezovsky)
38	"We praise you God" 1; ("Тебе Бога хвалим")	C major	score; (attributed to Berezovsky)
39	"We praise you God" 2; ("Тебе Бога хвалим")	G major	anonymous manuscript, (attributed to Berezovsky)
40	"We praise you God" 3; ("Тебе Бога хвалим")	C major	anonymous manuscript (attributed to Berezovsky)
41?	"Hear this, all tongues"; ("Услышите сия, вси языцы")	–	not extant, (possible attribution to Berezovsky)

Sekular na musika

Demofonte

Isang fragment ng manuskrito ni Berezovky mula sa marka ng kanyang opera na Demofonte (1773)

Berezovsky's opera Demofonte ay commissioned at binayaran para sa pamamagitan ng Russian tagapagtatag Count Alexei Grigoryevich Orlov, na ay naka-post sa kanyang squadron sa Livorno. Ang opera ay itinatag sa panahon ng mga taon na karnival ng lungsod sa Pebrero 1773, at ito ay mabuti tinanggap.

Apat na arias, na natuklasan sa isang musika library sa Florence, ay survived: Mentre il cor con meste voci, Misero pargoletto, Per lei fra l'armi, at Prudente mi chiedi. Ang dalawang arias ang bawat para sa Demophoön (tenor) at Timanthes (castrato)—sa isang copist score. Diamond’ arias, Misero pargoletto at Prudente mi chiedi?, naglalaman ng da capo seksyon sa estilo ng Niccolò Jommelli. Ang kanilang kalidad ay patotoo sa kompositor ng karanasan ng opera seria genre.

Ang opera ay ginanap parehong sa Livorno at Florence, ayon sa dalawang account ng produksyon na natagpuan sa "Notizie del mondo" na nai-publish sa livorno sa 27 Pebrero 1773. Ipinapakita nila na si Demofonte ay ipinapakita bilang bahagi ng karnival ng lungsod ng Livorno, pati na rin sa isang teatro ng Florence. Ang isang entry na nakalista ang opera ay matatagpuan din sa Milanese "Index of Theatre Performances para sa 1773".

Ang autograph manuscripts mula sa Demofonte ay ginanap sa library ng Conservatorio Luigi Cherubini. Sergei Diaghilev, ang tagapagtatag ng Ballets Ruses, ay pinigil mula sa reviving ang opera, dahil marami ay nawala.

Violin sonata

Berezovsky's symphony sa C mayor at ang sonata para sa violin at harpsichord sa C major; pareho ay may isang cyclical istraktura at ay nakasulat sa isang maagang form ng sonata, isang musika estilo na ay posisyon ng ilang lugar sa pagitan ng mga Baroque at Classical estilo ng musika.

Ang sonata (1772), composed kapag siya ay sa Pisa, naglalaman ng parehong Italian at Ukrainian elemento. Ang impluwensiya ng Ukrainian folk songs ay matatagpuan sa ikalawang kilusan, at ang trabaho incorporates ang melody sa isang tradisyonal na folk song, "Ang Cossack Rode sa labas ng Danube". Ang kompleksidad ng violin bahagi ay nagpapakita na Berezovsky ay able sa pag-play ang instrumento sa isang propesyonal na antas.

Ang piraso ay binubuo ng tatlong paggalaw:

1. Allegro
2. Grave
3. Minuet con 6 variazioni

Ang manuskrito score, kasama ang maraming iba pang mga kultura-mahalagang mga dokumento at mga bagay, ay kinuha sa pamamagitan ng Napoleon Bonaparte ng hukbo sa Paris. Sa 1974, ang trabaho ay nabanggit sa isang account ng Berezovsky ng buhay ng musicologist Vasyl Vytvytsky [uk]. Ang manuskrito ng sonata ay nakuha mula sa Bibliothèque nationale de France (code D 11688), at nai-publish sa Kiev sa pamamagitan ng Ukrainian composer Mykhailo Stepanenko. Ang kanyang unang performance, sa Stepanenko kasama ang violinista Alexander Panov, ay gaganapin sa 26 Mayo 1981 sa Conservatory Kyiv (now the Ukrainian National Tchaikovsky Academy of Music).

Sa simula ng 2000s, isang manuskrito na may pangalawang Sonata Per il Clavircembalo Del. Sig. Sonata para sa Clavircembalo Del. Sig. natagpuan sa library ng Czartoryski Museum sa pamamagitan ng Ukrainian akademiko Valeriya Shulgina [uk]. Ang paghahatid sa Berezovsky ay pinatunayan sa pamamagitan ng Shulgina at mga eksperto sa National Library ng Poland, na analyzed ang mga handwriting at demonstrated na ang mga sonata ay nakasulat sa isang tao. Ang isang paghahambing ng mga sonata sa Berezovsky's surviving autograph ng antiphon siya wrote bilang isang pagsusuri piraso sa 1771 ay nagpapakita na ang manuskrito ay nakasulat sa pamamagitan ng isang copist. Noong 2014, ang mga gawa ay muling tinutukoy bilang ng Czech pinagmulan, kapag ang mga composers ay nakilala bilang Kauchlitz Colizzi, Johann Baptist Wanhal, at marahil ang clarinettist Joseph Beer.

Symphony sa C major

Ang unang dalawang pahina ng symphony ni Berezovsky sa C major

Ang artikulo “Symphony: 18th century”, ang 1980 edisyon ng New Grove Dictionary of Music and Musicians nag-aral na “... maraming Italian overtures ay natagpuan ang kanilang daan sa Russian library; at Berezovsky's Russian symphony / overture ay preserved sa Doria Pamphilj koleksyon sa Roma.”