Tradisyong-pambayang Koreano
Ang mga kuwento at kasanayan na itinuturing na bahagi ng Koreanong tradisyong-pambayan ay bumalik sa ilang libong taon. Ang mga kuwentong ito ay nagmula sa iba't ibang pinagmulan, kabilang ang Shamanismp, Confucianismo, Budhismo, at mas kamakailang Kristiyanismo.
Maraming tradisyong-pambayan ang nabuo sa mga kanayunan tulad ng mga nayon. Madalas silang nauugnay sa mga sambahayan at pagsasaka, at pinatitibay ang mga ugnayan ng pamilya at komunal. Ang pagtatanghal ng mga kuwentong-pambayan ay sumasalamin dito, kung saan ang mga gumaganap ay kadalasang naghihikayat at naghihikayat ng pakikilahok ng madla. Ang mga tradisyon at kwento ay ipinasa sa bibig, bagaman ang mga nakasulat na halimbawa ay lumilitaw simula sa ika-5 siglo.
Bagaman maraming tradisyon ang hindi gaano nang naisasagawa o modernisado na, ang alamat ay nananatiling malalim na nakaugat sa lipunan ng Korea, na patuloy na nakakaimpluwensiya sa mga larangan tulad ng relihiyon, kwento, sining, at kaugalian.
Mga uri ng tradisyong-pambayan[baguhin | baguhin ang wikitext]
Maraming uri ng alamat sa kulturang Koreano, kabilang ang Imuldam (이물담), na nakatuon sa mga sobrenatural na nilalang tulad ng mga halimaw, duwende, at multo. Ang pinakakaraniwang nilalang ay ang Dokkaebi (도깨비), na itinuturing na Koreanong bersyon ng mga goblin. Gayunpaman, ang terminong ito ay naiiba sa konsepto ng Europa dahil hindi sila nagtataglay ng isang kasamaan o demonyong katangian. Sa halip, sila ay mga nilalang na may kapangyarihan na naghahangad na magdala sa mga tao ng kasiyahan at paghihirap. Ang mga nilalang na ito ay nakikibahagi sa pagiging palakaibigan o nakakainis na pag-uugali sa mga tao. Ang pagkakaroon ng mga nilalang na ito ay itinuturing na may kaugnayan sa parehong mga paghihirap at kasiyahan sa buhay.[1]
Ang mga kuwento ngayon ay hinango mula sa iba't ibang pinagmulan, kabilang ang Shamanismo, Confucianismo, Budismo, at mas kamakailang Kristiyanismo.[2] Ang Koreanong tradisyong-pambayan ay nagsimulang organisahin matapos ang mga lektura hinggil sa tradisyong-pambayan ay sinimulan ni Cho Chi-hun.[3]
Relihiyong-pambayan[baguhin | baguhin ang wikitext]
Ang relihiyong-pambayang Koreano (Korean: 민속신앙) ay nananatiling bahagi ng buhay ng mga modernong Koreano. Ang mga katutubong relihiyon ng Korea ay nakabatay sa Koreanong shamanismo at mga dayuhang relihiyon tulad ng Budismo. Ang mga katutubong relihiyon ng Korea ay nagbago sa kalikasan at mga katangian dahil sa kultural na pagbubuhos habang ang mga dayuhang relihiyon ay ipinakilala sa Korea, at ang mga katutubong relihiyon ay unti-unting nahulma bilang pinaghalong mga dayuhang relihiyon at katutubong paniniwala.[4] Ang mga katutubong relihiyon sa Korea ay hindi indibidwal na paniniwala, ngunit ipinahayag sa pamamagitan ng isang komunidad, na nabuo sa loob ng mga lokal na nayon at tahanan. Ang mga Koreanong shaman ay kasangkot sa parehong pagsamba sa mga diyos ng sambahayan at mga ritwal na nakatuon sa mga diyos ng patron ng nayon.[5]
Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]
- ↑ bibimgirl (2016-12-15). "Korean Folklore – Goblins and Other Beings". Sageuk: Korean Historical Dramas. Inarkibo mula sa orihinal noong 2019-03-30. Nakuha noong 2020-06-05.
- ↑ Bibimgirl (2016-12-16). "Korean Folklore – Goblins and Other Beings". Sageuk: Korean Historical Dramas (sa Ingles). Inarkibo mula sa orihinal noong 2019-02-24. Nakuha noong 2020-06-05.
- ↑ The Academy of Korean Studies (2012). "Korean Folklore". Encyclopedia of Korean Culture (sa Koreano). Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2021-10-25. Nakuha noong 2020-04-24.
- ↑ "Evolution of Korean Folk Religion - From Nature worship to Faith in the Spiritual World". Culturing (sa Koreano). 2020-05-21. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2020-06-16. Nakuha noong 2020-06-16.
- ↑ The Academy of Korean Studies (2012). "Korean Folk Religion". Encyclopedia of Korean Culture (sa Koreano). Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2021-10-21. Nakuha noong 2020-05-21.