Tulisa, ang Anak na Babae ng Mantotroso

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang Tulisa, ang Anak na Babae ng Mantotroso ay isang Indiyanong alamat mula sa Somadeva Bhaṭṭa. Ang kuwento ay may kinalaman sa anak na babae ng isang mangangahoy na nakarinig ng boses sa isang puwente: "Puwede ba kitang maging asawa?" Sa pangatlong beses ay tinukoy niya ang boses sa kaniyang ama - isang mangangahoy -, kung kanino ang boses ay nangangako ng malaking kayamanan. Ang boses pala ay iyon ng isang hari ng ahas na nakakasalubong ni Tulisa sa gabi ngunit hindi nakikita. Hindi nagtagal pagkatapos ng kasal ng anak na babae, yumaman ang kaniyang ama, na pumukaw ng paninibugho ng mga kapitbahay. Pagkatapos ng maraming mga pagliko ang kuwento ay nagtatapos sa Tulisa at sa kaniyang asawang si prinsipe Basnak Dau na nakadamit ng maharlikang damit.[1]

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Si Tulisa, ang magandang anak na babae ng isang mahirap na mangangahoy (Nur Singh, o Nursingh), ay lumapit sa isang puwente, nang marinig niya ang isang boses, na may kakaibang panukala: "Puwede mo ba akong pakasalan?". Hindi niya alam kung kaninong boses iyon, hindi niya pinapansin. Ang episodyo ay umuulit ng ilang beses, at sinabi niya sa kaniyang ama ang kakaibang nangyayari.

Ang kaniyang magiging manliligaw ay ang Prinsipe (o Hari) ng mga Ahas, si Basnak Dau, at nangako ng kayamanan sa ama ni Tulisa, kapalit ng kamay ng kaniyang anak na babae. Pumayag siya sa panukala at lumipat sa isang napakagandang palasyo. Ikinasal si Tulisa sa misteryosong may-ari ng boses, sa ilalim ng kondisyon na maaaring hindi na niya makita ang kaniyang asawa pagdating sa higaang bridal, sa gabi, at hindi siya dapat tumanggap ng anumang bisita.

Sa isang tiyak na punto, tinutulungan niya ang isang ardilya, na nagsasabi sa kaniya na ibabalik nito ang pabor sa hinaharap. Isang araw, isang matandang babae (isang nilalang na nagngangalang Sarkasukis, nakabalatkayo) ang tinulungan ni Tulisa sa palasyo. Sa pakikipag-usap sa maybahay ng bahay, hinikayat ng matandang babae si Tulisa na tanungin ang pangalan ng kaniyang asawa. Dumating ang nakamamatay na araw: nang tanungin siya ni Tulisa, sinagot niya ang kaniyang pangalan ay "Basnak Dau", at biglang nawala ang palasyo at ang prinsipe, at iniwan siya doon, nag-iisa.

Si Tulisa ay bumalik sa kaniyang mga magulang, muli sa kahirapan. Isang araw, natanggap niya ang pagbisita ng nagpapasalamat na ardilya, at nalaman ang misteryo ng kaniyang asawa: siya ang Prinsipe ng mga Ahas, na pinatalsik ng kaniyang sariling ina. Kung magtagumpay siya sa pagkuha ng mga mata mula sa ahas na pumulupot sa leeg ng Reyna, ng isang partikular na ibon (ang ibong Huma), ang Reyna ay matatalo at ang tunay na Hari ay maibabalik.

Si Tulisa at ang ardilya ay dumating sa palasyo ng Reyna ng mga Serpiyente upang gampanan ang mga gawaing itinalaga sa kaniya, salamat sa tulong ng ardilya. Una, nakatanggap siya ng isang kristal na kabaong at dapat punuin ito ng pabango ng isang libong bulaklak, ngunit siya ay ginagabayan sa isang may pader na hardin. Ang pangalawang gawain ay ang gawing mahalagang bato ang isang bag na puno ng binhi.

Ang huling pakikipagsapalaran ay ang nakawin ang itlog ng ibong Huma, sa isang moat na puno ng mga makamandag na ahas. Si Tulisa, sa tulong ng mga bubuyog at squirrel, ay namamahala upang magawa ang gawain.[2]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Dunlop, Colin John. History of Prose Fiction. Vol. I. London: George Bell and Sons. 1896. pp. 110-112 (footnote nr. 2)
  2. Krappe, Alexander H. "Guiding Animals". In: The Journal of American Folklore 55, no. 218 (1942): 242. Accessed March 30, 2021. doi:10.2307/535865. www.jstor.org/stable/535865