Wedding dress of Lady Diana Spencer

Ang damit-pangkasal ni Lady Diana Spencer ay isang ivory silk taffeta at antigong lace gown, na may 25 talampakan (7.6 m) tren at isang 153 yard (140 m) tulle veil, na nagkakahalaga noon sa £9,000 ( 33884 ).^{[kailangan ng sanggunian]} Isinuot ito sa kasal ni Diana kay Charles, Prince of Wales noong 1981 sa St Paul's Cathedral . Ito ay naging isa sa mga pinakatanyag na damit sa mundo,^{[kailangan ng sanggunian]} at itinuturing na isa sa mga pinaka mahigpit na binabantayang lihim sa kasaysayan ng fashion.^{[kailangan ng sanggunian]}

Disenyo[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang damit ay idinisenyo nina David at Elizabeth Emanuel, na inilarawan ito bilang isang damit na "kailangang maging isang bagay na mawawala sa kasaysayan, ngunit isang bagay din na mahal ni Diana", at kung saan ay magiging "angkop na dramatiko upang makagawa ng isang impresyon".^{[kailangan ng sanggunian]} Personal na pinili ni Diana ang mga designer para gawin ang kanyang wedding dress dahil mahilig siya sa chiffon blouse na idinisenyo nila para sa formal photo session nila ni Lord Snowdon.^{[kailangan ng sanggunian]}

Ang hinabing silk taffeta ay ginawa ni Stephen Walters ng Suffolk.^{[kailangan ng sanggunian]} Ang Emanuels ay sumangguni kay Maureen Baker, na gumawa ng unang damit-pangkasal ni Prinsesa Anne, sa panahon ng kanilang pagtatayo ng gown.^{[kailangan ng sanggunian]} Isinulat ng isang tagamasid "ang damit ay isang crinoline, isang simbolo ng sekswalidad at engrande, isang meringue na burdado ng mga perlas at sequin, ang bodice nito ay nilagyan ng puntas".^{[kailangan ng sanggunian]} Ang gown ay pinalamutian ng hand embroidery, sequins, at 10,000 pearls, na nakasentro sa motif ng puso.^{[kailangan ng sanggunian]} Isang 18-karat na gintong horseshoe ang itinahi sa mga petticoat bilang tanda ng magandang kapalaran.^{[kailangan ng sanggunian]} Ang lace na ginamit sa pag-trim nito ay antigo at hand-made at isang parisukat ng Carrickmacross lace na pag-aari ni Queen Mary ay nakakabit sa gown.^{[kailangan ng sanggunian]} Ang isang maliit na asul na bow ay tinahi din sa loob ng bewang ng gown bilang kanyang " something blue ". Sa kabaligtaran, ang damit-pangkasal ni Catherine Middleton, para sa kanyang pagpapakasal kay Prince William, ang nakatatandang anak ni Diana, ay nagsama ng mga motif na ginupit mula sa machine-made lace na nilagyan ng silk net.^{[kailangan ng sanggunian]} Itinampok sa damit ang "lace flounces adorning neckline and sleeves".^{[kailangan ng sanggunian]}

Ang mga kabit ng damit ay nagdulot ng kahirapan dahil nagkaroon si Diana ng bulimia at bumaba mula sa sukat na 14 hanggang sa sukat na 10 sa mga buwan bago ang kasal. Maging ang mananahi ay nag-aalala tungkol sa kanyang pagbaba ng timbang at natatakot na ang damit ay maaaring hindi magkasya sa nararapat.^{[kailangan ng sanggunian]}

Ang dalawampu't limang talampakan na tren ay nagdulot ng mga problema. Ayon sa manunulat na si Andrew Morton, sa Diana: Her True Story, huli na napagtanto ng mga taga-disenyo ng gown na nakalimutan nilang payagan ang haba ng tren na may kaugnayan sa laki ng salamin na sinakyan ni Diana at ng kanyang ama sa seremonya. Nahirapan silang magkasya sa loob ng glass coach, at ang tren ay nadurog nang husto sa kabila ng pagsisikap ni Diana. Ito ang naging dahilan ng mga nakikitang wrinkles sa wedding gown pagdating niya sa cathedral.^{[kailangan ng sanggunian]}

Si Diana ay mayroon ding ekstrang damit-pangkasal, na magiging stand-in kung ang disenyo ng damit ay ipinahayag bago ang kanyang malaking araw.^{[kailangan ng sanggunian]} Gumawa rin ang Emanuels ng parasol in a matching taffeta na gagamitin ni Diana sakaling maulan ang araw ng kasal.^{[kailangan ng sanggunian]}

Pagtanggap at impluwensya[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang damit ay nagtatakda ng mga uso sa fashion ng kasal pagkatapos ng kasal. Naging sikat na mga kahilingan ang malalaking puffed sleeves, full skirt at "soft touch fabrics".^{[kailangan ng sanggunian]} Ang mga kopya ng iba pang mga dressmaker ay makukuha "sa loob ng mga oras" ng 1981 na kasal.^{[kailangan ng sanggunian]}

Itinuring ng maraming eksperto sa kasal ang damit na isang "pamantayan ng ginto" sa fashion ng kasal sa mga taon pagkatapos ng kasal.^{[kailangan ng sanggunian]} Ang patuloy na pagpapahalaga sa damit ay hindi pangkalahatan. Inilista ito ng isang 2004 bridal magazine bilang "masyadong damit, napakaliit na prinsesa."^{[kailangan ng sanggunian]} Gayunpaman, sinabi ni Elizabeth Emanuel noong 2011 na nakatanggap pa rin siya ng mga kahilingan para sa mga replika ng damit ni Diana.

Sa kanyang 2003 memoir, A Royal Duty, isinulat ni Paul Burrell na gusto ni Diana na maging bahagi ang damit ng fashion collection ng Victoria and Albert Museum.^{[kailangan ng sanggunian]}

Ang damit ay naglibot sa loob ng maraming taon kasama ang eksibisyon na "Diana: Isang Pagdiriwang", bagaman sa pangkalahatan ay nanatili ito sa bahagi lamang ng eksibit. Ang Althorp House, Northampton ang pangunahing lokasyon ng pagpapakita ng damit.^{[kailangan ng sanggunian]} Ang damit ni Diana ay inilipat ang pagmamay-ari mula sa kanyang kapatid na lalaki sa kanyang mga anak noong 2014 dahil hiniling niya na ibalik sa kanila ang kanyang mga gamit kapag pareho silang 30 taong gulang.^{[kailangan ng sanggunian]} Ang kanyang engagement ring ay ibinigay kay Prince William, habang ang pagmamay-ari ng damit-pangkasal ay parehong ibinigay kay Prince William at Prince Harry.^{[kailangan ng sanggunian]}

Noong 2018, napili ang damit bilang isa sa "Most Influential British Royal Wedding Dresses of All Time" ng Time magazine.^{[kailangan ng sanggunian]} Noong 2021, ipinakita ito sa Kensington Palace bilang bahagi ng "Royal Style in the Making" exhibition.^{[kailangan ng sanggunian]}