Drakestail

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang Drakestail na kilala rin bilang Quackling ay isang Pranses na kuwentong bibit tungkol sa isang pato, kung saan ang pag-uulit ang bumubuo sa karamihan ng lohika sa likod ng kuwento. Ang kuwento ay katulad din ng iba pang mga kuwentong bayan at engkanto kung saan ang bayani ay kumukuha ng ilang kakampi (o kung minsan ay mga bagay o kasanayan) at ginagamit ang mga ito sa eksaktong pagkakasunud-sunod na natagpuan.

Ang kuwento[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang Drakestail sa una ay nakahanap ng isang barya, ngunit agad na hiniling na ibigay ito sa Hari (na may pangako ng isang pagbabayad sa hinaharap). Kapag lumipas ang isang tiyak na haba ng panahon, siya ay tumungo sa palasyo. Sa daan, kumakanta siya:

  • Quack! Quack! Quack! Kailan ko maibabalik ang aking pera?

Sa mabilis na pagkakasunod-sunod, nakilala ni Drakestail ang apat na kaibigan, isang soro, isang hagdan, isang ilog, at isang pugad ng mga bubuyog. Sa bawat isa, ang palitan ay mahalagang pareho:

  • "Saan ka pupunta?"
  • "Pupuntahan ko ang Hari."
  • "Puwede ba akong sumama?"
  • "Ito ay isang mahabang paraan."
  • "Magpapaliit ako at bababa sa iyong lalamunan, at maaari mo akong buhatin."

(Ang iba't ibang bersiyon ng kuwento ay magsasabi nito nang iba, at ang ilan ay may Drakestail na nag-aalok ng biyahe sa halip na sumang-ayon lamang dito.)

Nang makarating si Drakestail sa palasyo, hiniling niyang makita ang Hari. Ang Hari, na nagastos na ng barya (kasama ang ilang taon na mga buwis) na walang maipakita dito, ay nagsabi na itapon ang Drakestail sa bakuran ng manok.

Ang mga manok ay umaatake, ngunit si Mr. Fox ay lumabas at pinapatay sila. Katulad nito, iniligtas ng hagdan ang Drakestail mula sa isang balon at iniligtas siya ng ilog mula sa hurno. Sa bawat oras na bumalik siya sa mga pintuan ng palasyo at sinasabi:

  • Quack! Quack! Quack! Kailan ko maibabalik ang aking pera?

Sa wakas, nagpasya ang Hari na umupo sa Drakestail. Lumalabas ang pugad ng mga bubuyog at maaaring tukatin siya hanggang mamatay o maging dahilan upang tumalon siya sa bintana hanggang sa kaniyang kamatayan.

Hinahanap ni Drakestail ang kaniyang pera at hindi ito mahanap; gayunpaman, nang dumating ang mga taong-bayan upang magpetisyon sa Hari, nagalak sila na siya ay patay na at ginawang bagong Hari si Drakestail.

Mga pagsasalin[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang orihinal na bersiyon ng Drakestail ay ikinuwento sa Pranses bilang Bout-d'-Canard sa aklat na Affenschwanz et Cetera ni Charles Marelle noong 1888, isinalin sa Ingles sa Red Fairy Book ni Andrew Lang noong 1890.

Ang kuwento ay isinalin bilang Drakesbill and his Friends at inilathala sa pagtitipon ng mga Fairy stories my children love best of all.[1]

Pagsusuri[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ayon sa iskolar ng alamat na si Stith Thompson, ang kuwento ay kabilang sa Talatuntunang Aarne–Thompson–Uther bilang uri ng kuwento na ATU 715, "Half-Chick" (kilala rin sa pangalan nitong Pranses, "Demi-Coq"). Ang pangalan ay tumutukoy sa pangunahing tauhan, minsan isang buong tandang, minsan sa ibabang kalahati ng isa, at ang mga nakakatawang pakikipagsapalaran na nararanasan niya kasama ang kaniyang mga kaibigan.[2]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Shimer, Edgar Dubs. Fairy stories my children love best of all. New York: L. A. Noble. 1920. pp. 89-101.
  2. Thompson, Stith (1977). The Folktale. University of California Press. pp. 77-78. ISBN 0-520-03537-2.