Integridad

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang integridad ay ang katangian ng pagiging tapat at pagpapakita ng pare-pareho at walang kompromisong pagsunod sa matibay na moral at etikal na mga prinsipyo at pagpapahalaga. [1] Sa etika, ang integridad ay itinuturing na katapatan at pagiging totoo o masigasig ng mga aksyon ng isang tao. Ang integridad ay maaaring sumalungat sa hipokrisiya o pagkukunwari. Itinuturing nito ang panloob na pagkakapare-pareho bilang isang birtud, at nagmumungkahi na ang mga taong nagtataglay ng tila magkasalungat na mga halaga ay dapat isaalang-alang ang pagkakaiba o baguhin ang mga halagang iyon.

Ang salitang integridad ay nagmula sa Latin na pang-uri na integer, ibig sabihin ay buo o kumpleto. [1] Sa kontekstong ito, ang integridad ay ang panloob na diwa ng "kabuuan" na nagmumula sa mga katangian tulad ng pagiging tapat at pagkakapare-pareho ng pagkatao. [2]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. 1.0 1.1 "Definition of integrity in English". Oxford Living Dictionaries. Oxford University Press. Inarkibo mula sa ang orihinal noong Agosto 23, 2017. Nakuha noong Pebrero 26, 2019.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  2. "Integrity". Ethics Unwrapped (sa wikang Ingles). Nakuha noong 2020-05-27.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)