Fortunatus (aklat)

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Pahina ng pamagat ng Ausgabe des Fortunatus, 1509

Ang Fortunatus ay isang Aleman na proto-nobela o chapbook tungkol sa isang maalamat na bayani na sikat sa ika-15 at ika-16 na siglong Europa at kadalasang nauugnay sa isang mahiwagang hindi mauubos na pitaka.

Ang kuwento[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang kuwento ay sumusunod sa buhay ng isang binata na nagngangalang Fortunatus mula sa kamag-anak na kalabuan sa pamamagitan ng kaniyang mga pakikipagsapalaran patungo sa katanyagan at kapalaran; kasunod nito ang mga karera ng kaniyang dalawang anak na lalaki. Si Fortunatus ay isang katutubong, sabi ng kuwento, ng Famagusta sa Tsipre, at nakilala ang diyosa ng Kapalaran (Fortune) sa isang kagubatan ay nakatanggap mula sa kaniya ng isang pitaka na patuloy na pinupunan nang madalas hangga't siya ay kumukuha mula dito. Sa pamamagitan nito siya ay gumala sa maraming lupain, at sa Cairo ay ang panauhin ng sultan. Kabilang sa mga kayamanan na ipinakita sa kaniya ng sultan ay ang isang lumang napless na sombrero na may kapangyarihang dalhin ang may suot nito sa anumang lugar na gusto niya. Mula sa sumbrero na ito, marahas niyang sinapian ang kaniyang sarili at bumalik sa Tsipre, kung saan namuhay siya ng marangyang buhay. Sa kaniyang kamatayan iniwan niya ang pitaka at ang sumbrero sa kaniyang mga anak na sina Ampedo at Andelosia; ngunit sila ay naninibugho sa isa't isa, at sa pamamagitan ng kanilang kawalang-ingat at kahangalan ay hindi nagtagal ay nahulog sa masasamang araw.

Tulad ng kuwento ni Miguel de Cervantes na si Don Quixote, ang Fortunatus ay isang kuwento na nagmamarka ng pagdaan ng pyudal na mundo sa mas moderno, globalisado, kapitalistang mundo. Hindi isang moralidad na kuwento sa pinakadalisay na kahulugan, gayunpaman ay malinaw na isinulat upang maihatid ang mga aral sa mambabasa. Ang moral ng kuwento ay halata: ang mga tao ay dapat maghangad ng katwiran at karunungan bago ang lahat ng mga kayamanan ng mundo. Napakadali, nang walang karunungan, na mawalan ng kapalaran, gaano man ito nakuha.

Mga pinagmulan[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ibinigay ng matandang babae ang kawal (Fortunatus) ng mahika na walang laman na pitaka. Ilustrasyon ni John Batten para sa Europa's Fairy Book ni Joseph Jacobs (1916).

Ayon sa kamakailang tagasalin sa Ingles na si Michael Haldane, unang inilathala ang Fortunatus sa Augsburg noong 1509. Ito ay inilimbag ng isang Johann Otmar at ibinenta sa apotekaryo ni Johannes Heybler sa lungsod na iyon. Maraming mga mapagkukunan ang isinama upang lumikha ng teksto.

Ang Magkapatid na Grimm, sa mga anotasyon sa kanilang mga kuwento, ay nagmungkahi ng isang Iberiko o Español na pinagmulan para sa kuwentong Fortunatus, batay sa mga pangalan tulad ng Ampedo at Andolosia.[1]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Grimm, Jacob, and Wilhelm Grimm. Kinder Und Hausmärchen: Gesammelt Durch Die Brüder Grimm. 3. aufl. Göttingen: Dieterich, 1856. p. 205.