Pag-awit

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Gary Valenciano
Kuh Ledesma

Ang pag-awit ay ang paglikha ng musika gamit ang tinig. Ito ay maikukumpara sa pagsasalita na may kasamang tono. Ang isang taong umaawit at tinatawag na mang-aawit o kaya ay bokalista. Ang pag-awit ay maaaring gawin na meron o walang instrumento. Ang pag-awit ng walang instrumento ay tinatawag na acapella. Maaari ding kumantang mag-isa o na may kasamang ibang tao sa isang pangkat gaya ng koro o banda.

Nakakaawit halos lahat ng nagsasalita, yayamang isang anyo ng matagalang pagsasalita ang awitin. Maaari itong impormal at para lamang sa kasiyahan, halimbawa, ang pag-awit sa banyo; o maaari itong maging pormal, katulad ng propesyunal na pagganap o pag-awit sa isang istudyong nag-rerekord. Ang pag-awit sa isang mataas na antas ng baguhan o propesyunal ay kadalasang kinakailangan ng isang tiyak na halaga ng likas na talento at isang madalas na pagsasanay, at/o instruksiyon.[1] Kadalasang nasa isang partikular na uri ng musika ang karera ng propesyunal na mang-aawit at sumasailalim sila sa pagsasanay ng tinig, na binibigay ng isang guro o tagapag-turo ng boses sa kanyang buong karera.

Tingnan din[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Falkner Keith (ed) (1983). Voice. MacDonald Young. p. 26. ISBN 0-356-09099-X. {{cite book}}: |author= has generic name (tulong)

Musika Ang lathalaing ito na tungkol sa Musika ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.