Tale of Two Brothers
Ang "Tale of Two Brothers" (Kuwento ng Dalawang Magkapatid na Lalaki) ay isang sinaunang kuwentong Ehipto na nagmula sa paghahari ni Seti II, na namuno mula 1200 hanggang 1194 BK noong ika-19 na Dinastiya ng Bagong Kaharian.[1] Ang kuwento ay napanatili sa Papiro D'Orbiney,[2] na kasalukuyang itinatago sa Museo Britaniko.
Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]
Nakasentro ang kuwento sa dalawang magkapatid na lalaki: si Anpu (Anubis), na may asawa, at ang nakababatang Bata. Ang magkapatid ay nagtutulungan, nagsasaka at nag-aalaga ng baka. Isang araw, sinubukan ng asawa ni Anpu na akitin si Bata. Nang mariin niyang tinanggihan ang kaniyang mga pangunguna, sinabi ng asawang babae sa kaniyang asawa na tinangka siya ng kaniyang kapatid na akitin at bugbugin nang tumanggi ito. Bilang tugon dito, tinangka ni Anpu na patayin si Bata, na tumakas at nanalangin kay Re-Harakhti na iligtas siya. Lumikha ang diyos ng lawa na pinamumugaran ng buwaya sa pagitan ng dalawang magkapatid, kung saan sa wakas ay nagawang umapela ni Bata sa kaniyang kapatid at ibahagi ang kaniyang panig sa mga pangyayari. Upang bigyang-diin ang kaniyang katapatan, pinutol ni Bata ang kaniyang ari at itinapon sa tubig, kung saan kinakain ng hito.
Sinabi ni Bata na pupunta siya sa Lambak ng mga Sedro, kung saan ilalagay niya ang kaniyang puso sa tuktok ng pamumulaklak ng isang puno ng sedro, upang kung ito ay putulin ay mahahanap ito ni Anpu at hayaang mabuhay muli si Bata. . Sinabi ni Bata kay Anpu na kung bibigyan siya ng isang garapon ng serbesa na bumubula, dapat niyang malaman na hanapin ang kaniyang kapatid. Matapos marinig ang plano ng kaniyang kapatid, umuwi si Anpu at pinatay ang kaniyang asawa. Samantala, si Bata ay nagtatatag ng buhay sa Valley of the Cedar, na nagtatayo ng bagong tahanan para sa kaniyang sarili. Dumating si Bata sa Ennead, o ang mga pangunahing diyos ng Egypt, na naaawa sa kaniya. Si Khnum, ang diyos na madalas na inilalarawan sa mitolohiyang Egyptian bilang nagpahubog ng mga tao sa isang gulong ng mga magpapalayok, ay lumikha ng asawa para kay Bata. Dahil sa kaniyang banal na nilikha, ang asawa ni Bata ay hinanap ng faraon. Nang magtagumpay ang faraon na dalhin siya upang manirahan kasama niya, sinabi niya sa kaniya na putulin ang puno kung saan inilagay ni Bata ang kaniyang puso. Ginawa nila iyon, at namatay si Bata.
Pagkatapos ay tumanggap si Anpu ng mabula na garapon ng serbesa at pumunta sa Lambak ng Cedar. Hinahanap niya ang puso ng kaniyang kapatid sa loob ng higit sa tatlong taon, natagpuan ito sa simula ng ikaapat na taon. Sinunod niya ang utos ni Bata at inilagay ang puso sa isang mangkok ng malamig na tubig. Gaya ng hinulaang, muling nabuhay si Bata.
Pagkatapos ay nag-anyong toro si Bata at pinuntahan ang kaniyang asawa at ang faraon. Ang kaniyang asawa, na nalalaman ang kaniyang presensya bilang isang toro, ay nagtanong sa faraon kung maaari niyang kainin ang atay nito. Pagkatapos ay isinakripisyo ang toro, at ang dalawang patak ng dugo ni Bata ay bumagsak, kung saan tumubo ang dalawang puno ng Persea. Si Bata, na ngayon ay nasa anyo ng isang puno, ay muling kinausap ang kaniyang asawa, at siya ay umapela sa faraon na putulin ang mga puno ng Persea at gamitin ang mga ito sa paggawa ng mga kasangkapan. Habang nangyayari ito, napupunta ang isang splinter sa bibig ng asawa, na nagbubuntis sa kaniya. Nang maglaon ay nagsilang siya ng isang anak na lalaki, na sa huli ay ginawang korona ng faraon. Kapag namatay ang faraon, ang prinsipe ng korona (isang nabuhay na muli na Bata) ay naging hari, at itinalaga niya ang kaniyang nakatatandang kapatid na si Anpu bilang prinsipe ng korona. Ang kuwento ay nagtapos nang masaya, na ang mga kapatid ay nasa kapayapaan sa isa't isa at may kontrol sa kanilang bansa.
Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]
- ↑ Jacobus Van Dijk, "The Amarna Period and the Later New Kingdom," in "The Oxford History of Ancient Egypt" ed. Ian Shaw. (Oxford: Oxford University Press, 2000) p. 303
- ↑ "Papyrus d'Orbiney (British Museum), the hieroglyphic transcription". Watchung, N.J., The Elsinore Press. 1900.
- ↑ Budge, Wallis (1889). Egyptian Language. pp. 38–42.