Kalangitan

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang langit o kalangitan ay ang pook na kinaroonan ng Diyos, at lugar na kinapapamuhayan din ng espiritwal na mga nilalang. Naging mga mamamayan ng kalangitan ang mga tagasunod ni Hesus dahil naroroon din si Hesus. Ngunit hindi nangangahulugan ang pagtira, pagtahan o pananatili ng Diyos o ni Hesus sa langit na pinabayaan o iniwan na ng Diyos ang lupa o mundo, bagkus  – ayon sa Bibliya  – ang kasalukuyang tunggali laban sa kasamaan ay nagaganap kapwa sa lupa at kalangitan. Sasapit ang isang araw na wawasakin ng Diyos ang langit at lupa upang "alugin" at tanggalin ang lahat ng mga kasamaan, at pagkaraan ay gagawa siya ng isang pook kung saan magsasagawa ng tama ang lahat ng mga nilalang: isang bagong kalangitan at bagong lupa o daigdig.[1]

Sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. The Committee on Bible Translation (1984). "Heaven". The New Testament, God's Word, The Holy Bible, New International Version (NIV). International Bible Society, Colorado, USA., Dictionary/Concordance, pahina B4.

Relihiyon Ang lathalaing ito na tungkol sa Pananampalataya ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.