The Fisherman and the Jinni

Ang "The Fisherman and the Jinni" (Ang Mamamalakaya at ang Jinni) ay ang pangalawang nangungunang antas na kuwento na sinabi ni Sheherazade sa Isang Libo't Isang Gabi.

Buod

1898 na paglalarawan ni René Bull

May isang matandang, mahirap na mangingisda na eksaktong apat na beses sa isang araw naghahagis ng kaniyang lambat. Isang araw pumunta siya sa dalampasigan at inihagis ang kaniyang lambat. Una ay hinuli niya ang isang patay na asno, pagkatapos ay isang pitsel na puno ng dumi, pagkatapos ay mga tipak ng palayok at salamin. Sa kaniyang ikaapat at huling pagsubok, tinawag niya ang pangalan ng Diyos at inihagis ang kaniyang lambat. Nang hatakin niya ito ay nakakita siya ng isang tansong banga na may takip na may tatak ni Solomon. Tuwang-tuwa ang mangingisda, dahil naipagbili niya ang garapon para sa pera. Na-curious siya kung ano ang nasa loob ng garapon, at tinanggal ang takip gamit ang kaniyang kutsilyo. Ang isang balahibo ng usok ay lumalabas mula sa garapon at namumuo sa isang Ifrit (isang mas makapangyarihan, masamang jinni). Ang mangingisda ay natakot, bagaman sa simula ay hindi siya napapansin ng mga jinni. Iniisip ng jinni na dumating si Solomon upang patayin siya. Nang sabihin sa kaniya ng mangingisda na si Solomon ay patay na sa loob ng maraming siglo, ang Jinni ay tuwang-tuwa at binigyan ang mangingisda ng pagpili sa paraan ng kaniyang kamatayan.

Ipinaliwanag ng jinni na sa unang daang taon ng kaniyang pagkakulong, nanumpa siya na payayamanin ang taong magpapalaya sa kaniya magpakailanman, ngunit walang nagpalaya sa kaniya. Para sa ikalawang siglo ng kaniyang pagkakulong, nanumpa siyang ipagkaloob sa kaniyang tagapagpalaya ang malaking kayamanan, ngunit walang sinuman ang nagpalaya sa kaniya. Pagkaraan ng isa pang siglo, nanumpa siyang magbibigay ng tatlong kahilingan sa taong magpapalaya sa kaniya, ngunit walang gumawa nito. Matapos ang apat na raang taon ng pagkakulong, ang jinni ay nagalit at nanumpa na bibigyan ang taong magpapalaya sa kaniya ng isang pagpipilian ng kamatayan.

Ang mangingisda ay nagsusumamo para sa kaniyang buhay, ngunit ang jinni ay hindi pumayag. Nagpasya ang mangingisda na linlangin ang jinni. Tinanong niya ang jinni kung paano siya nakapasok sa bote. Ang jinni, sabik na magpakitang-gilas, ay lumiliit at ibinalik ang sarili sa bote upang ipakita ang kaniyang mga kakayahan. Mabilis na ibinalik ng mangingisda ang takip at nagbanta na itatapon ito pabalik sa dagat. Ang jinni ay nakiusap sa mangingisda, na nagsimulang magkuwento ng "The Wazir and the Sage Duban " bilang isang halimbawa kung bakit dapat siya iniligtas ng jinni.

Si Duban ay isang matalinong pantas na ipinatawag kay Haring Yunan upang pagalingin ang hari sa kaniyang kakila-kilabot na ketong . Pinagaling siya ni Duban sa pamamagitan ng paglalaro sa kaniya ng polo gamit ang isang club na nilagyan ng gamot. Lubos ang pasasalamat ng hari hanggang sa sabihin sa kaniya ng isang vizier na kung mapapagaling siya ni Duban nang ganoon kadali, maaari rin niya itong patayin nang ganoon kabilis. Ang hari ay nananatiling may pag-aalinlangan at ang dalawa ay nagpalitan ng ilang moral na kwento.

Isinalaysay ng hari ang kuwento ni haring Sindbad na hindi sinasadyang nakapatay ng sarili niyang falcon na nagtangkang iligtas siya mula sa pagkalason ng mga ulupong habang ang vizier ay nagsasalaysay ng kuwento ng isang vizier na walang ingat na nagtulak sa isang prinsipe na muntik nang kainin ng isang ghula habang nangangaso.

Ang mga kuwento ay binigkas ngunit sa huli ang hari ay napanalunan sa panig ng vizier. Sinabi ng hari kay Duban na papatayin niya siya at sinabi ni Duban na pagkatapos niyang mapugutan ng ulo, dapat basahin ng hari mula sa isang espesyal na libro hanggang sa kaniyang ulo at maririnig niya ang ulo na magsalita. Ang hari ay namangha dito at si Duban ay inihanda at pinatay bilang pinili ng hari. Si Duban ay pinugutan ng ulo at ang hari ay dinilaan ang kaniyang mga daliri at binubuksan ang mga pahina ng libro upang walang makita doon. Nalason ang libro at namatay ang hari. Ang ulo ay nagsasabi sa kaniya na kung siya ay nagpapasalamat kay Duban kung gayon ang Diyos ay nagpaligtas sa kaniya, ngunit dahil hindi niya siya iniligtas, kung gayon ang Diyos ay hindi rin magpapatawad sa hari.

Pagkatapos ng kuwento, ang jinni ay humingi ng awa, at nanumpa na tulungan siya bilang kapalit sa pagpapalaya. Tinanggap ng mangingisda ang bargain, at pinakawalan ang jinni. Pagkatapos ay dinala ng jinni ang mangingisda sa isang lawa na may maraming kakaibang isda, at ang mangingisda ay nakahuli ng apat. Bago mawala, sinabihan ng jinni ang mangingisda na ibigay ang isda sa Sultan. Ginagawa ito ng mangingisda at ginagantimpalaan ng pera para sa paglalahad ng mga isda. Gayunpaman, sa tuwing pinirito ang isang isda, may isang tao na lilitaw at magtatanong sa kanila, at ang isda ay sasagot. Kapag ang isda ay binaligtad sa kawali, ito ay masusunog. Namangha sa tanawin, tinanong ng Sultan ang mangingisda kung saan niya nakuha ang isda at pumunta sa lawa upang aklasin ang kanilang misteryo. Nang makarating siya sa kaniyang destinasyon, natagpuan ng Sultan ang isang binata na kalahating tao at kalahating bato.

Isinalaysay ng binata ang kaniyang kuwento, bilang kuwento ng "Ang Hiniwagang Prinsipe".

Ang prinsipe ay isang sikat na monarko ng kaniyang bansa at ikinasal sa kaniyang pinsan na kaniyang minamahal. Gayunpaman, hindi ibinalik ng kaniyang pinsan ang kaniyang pagmamahal, at bawat gabi ay nakikipagtalik sa isang alipin. Ininom niya ng droga ang prinsipe at iiwan ang mga tarangkahan ng lungsod para matulog kasama ang alipin. Nalaman ito ng prinsipe nang marinig ito ng isa sa kaniyang mga aliping babae at sinundan niya ang kaniyang asawa palabas ng gate isang gabi upang hanapin ang alipin at patayin siya. Hinampas niya sa leeg ang alipin ngunit nasugatan lamang siya at umalis bago natapos ang trabaho.

Ang kaniyang asawa ay gumugol ng sumunod na tatlong taon sa pagluluksa at nagtayo ng isang libingan para sa kaniyang nabubuhay pa ring kasintahan. Tiniis ito ng prinsipe ng ilang sandali ngunit kalaunan ay nasiyahan at sinigawan siya na hindi na babalik ang alipin. Napagtatanto na siya ang gumawa nito ay isinumpa ng asawa ang prinsipe at ang lahat ng mga naninirahan sa lungsod. Ginawa niyang kalahating bato ang prinsipe at ang mga naninirahan ay mga isda at inilagay sila sa isang malaking lawa.

Narinig ito ng Sultan at pagkatapos ay tinulungan ang Prinsipe sa kaniyang pagpapalaya at paghihiganti. Pinatay niya ang alipin at pagkatapos ay pumalit sa kaniyang lugar na natatakpan ng mga benda sa libingan. Makapal na impit ang pagsasalita niya sa asawa pagdating nito. Sinabi niya sa kaniya kung ibabalik niya ang prinsipe at ang mga naninirahan sa kaniya ay gagaling siya at maaari nilang ituloy ang kanilang pag-iibigan muli. Ginawa niya ang utos nito at pagdating niya para batiin siya, binunot ng hari ang kaniyang espada at hiniwa siya sa dalawa.

Ang hari at ang prinsipe na ngayon ay gumaling na ay naging matalik na magkaibigan, at ang mangingisdang unang nakatagpo ng isda ay ginantimpalaan ng kaniyang anak na hinirang na ingat-yaman ng Sultan, at ang Sultan at ang Prinsipe ay ikinasal sa dalawang magagandang anak na babae ng mangingisda.

Mga sanggunian

• (1955) The Arabian Nights Entertainments, New York: Heritage Press
• (2006) The Arabian Nights Reader, Marzolph, Ulrich, Wayne State University Press