Balaenoptera musculus
| Asul na balyena | |
|---|---|
| |
| |
| Sukat kumpara sa isang karaniwang tao | |
| Katayuan ng pagpapanatili | |
Endangered (uicn3.1)
| |
| Klasipikasyong pang-agham | |
| Kaharian: | |
| Kalapian: | |
| Hati: | |
| Orden: | |
| Pamilya: | |
| Sari: | |
| Espesye: | B. musculus (Linnaeus, 1758)
|
| |
Ang , balyenang asul, tinatawag din na asul na balyena (Ingles: Blue whale) (Balaenoptera musculus). ay isang mamalyang pandagat na kabilang sa suborder ng baleen whale. [1] Ito ay umaabot ng higit sa 33 metro ang haba at isang naitala na masa na 181 tonelada o higit pa. Ang hayop na ito ay pinaniniwalaan na ang pinakamalaking hayop na nakilala.
Ang mahaba at mabigat na balyenang ito ay may mala-bughaw na kulay-abong likod (dorsal) at mas maputlang na harapan (ventral).[2] Mayroong hindi bababa sa tatlong subspecies ng mga balyenang asul: B. m. musculus sa Hilagang Atlantiko at Hilagang Pasipiko, B. m. intermedia sa Katimugang Karagatan, at B. m. brevicauda (tinatawag ding pygmy blue whale) sa Karagatang Indiyano at Timog Pasipiko. Ang B.m. indica na naninirahan sa Karagatang Indiyano ay maaaring isa pang subspecies. Tulad ng ibang mga baleen whale, ang pangunahing pagkain ng balyenang asul ay maliliit na krustaseo na tinatawag na alamang.
Ang mga balyenang asul ay sagana sa halos lahat ng karagatan hanggang sa unang bahagi ng ika-20 siglo. Sa loob ng mahigit isang siglo, ang mga balyenang ito ay hinuhuli hanggang sa malapit nang mawala bago tuluyang naprotektahan ng internasyonal na komunidad noong 1966. Ayon sa isang ulat noong 2002, mayroong nasa pagitan ng 5,000 at 12,000 balyenang asul sa buong mundo[3] na nahahati sa hindi bababa sa limang grupo. Ang kamakailang pananaliksik sa pygmy blue whale subspecies ay nagmumungkahi na ang pagtatantya na ito ay maaaring maliit. Bago ang panghuhuli ng balyena, ang pinakamalaking populasyon ay nasa Antarctica, na humigit-kumulang 239,000 (sa pagitan ng 202,000 at 311,000). Sa kasalukuyan, ang konsentrasyon ng mga kumpol sa silangang Karagatang Pasipiko ng Hilagang Pasipiko, Katimugang Karagatan, at Karagatang Indiyano ay mas mababa kaysa sa naunang pigura (humigit-kumulang 2,000). Mayroon ding dalawang iba pang grupo sa Hilagang Karagatang Atlantiko, at hindi bababa sa dalawa pa sa Timog Emisperyo.