Aleppo Codex
.jpg)
Ang Aleppo Codex (Hebreo: כֶּתֶר אֲרָם צוֹבָא Keter Aram Tzova) ay isang mediebal na nakataling manuskrito ng Bibliyang Hebreo. Ang codex ay isinulat noong ika-10 siglo CE. [1] Ito ay matagal nang itinuturing na pinaka-autoritatibong dokumentosa masorah ("pagpasa") na tradisyon kung saan iniingatan ang mga kasulatang Hebreo sa bawat henerasyon.[2] Ang mga nakaligtas na halimbawa ng panitikang responsa ay nagpapakitang ang Aleppo Codex ay pinagdulugan ng mga malalayong skolar sa buong mga Gitnang Panahon. Ang mga modernong pag-aaral ay nagpapakita ritong ang pinaka-tumpak na representasyon ng mga prinsipyong Masoretiko sa mga umiiral na manuskrito na naglalaman ng napaka-kaunting mga kamalian na tinatayang mga 2.7 milyong detalyeng ortograpiko [3] na bumubo ng tekstong Masoretiko. Dahil dito, nakikita ng maraming mga skolar ang Aleppo Codex na pinaka-autoritatibong kinatawan ng tradisyong Masoretiko sa parehong letra-teksto at bokalisasyon(niqqud at kantilasyon) nito. Gayunpaman, ang karamihan ng seksiyong Torah at maraming mga ibang bahagi ng teksto ay nawala na.
Mga panlabas na link[baguhin | baguhin ang wikitext]
Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]
- ↑ "Fragment of ancient parchment given to Jewish scholars". Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2009-07-07. Nakuha noong 2013-05-24.
- ↑ M. H. Goshen-Gottstein, "The Aleppo Codex and the Rise of the Massoretic Bible Text" The Biblical Archaeologist 42.3 (Summer 1979), pp. 145-163.
- ↑ The numerical estimate is based on the sums compiled in this chart as part of the Westminster Leningrad Codex. An "error" is usually a conflict between a manuscript's letter-text and its masoretic notations.