Puno
- Para sa ibang gamit, tingnan ang Puno (paglilinaw).
Ang puno ay isang pampalagian makahoy na halaman. Kadalasang binibigyan ito ng kahulugan bilang isang makahoy na halaman na may maraming sekondaryang mga sanga na nakasuporta sa isang lupa sa isang pangunahing tangkay o katawan na may maliwanag na apikal na pangingibabaw.[1] May pinakamababang taas na espesipikasyon sa paggulang ang binigay ng ilang mga may-akda, nag-iiba mula sa 3 m [2] hanggang 6 m[3], may ilang mga may-akda ang nagtatakda ng pinakamababang 10 cm diametro ng katawan (30 cm kabilugan).[4] Tinatawag na mga palumpong ang mga makahoy ng mga halaman na hindi umaabot sa mga kahulugang ito na may mga maraming tangkay at/o maliit ang laki.
Ang puno o punungkahoy ay binubuo ng mga dahon, sanga, at ugat. May mga puno ring may prutas.
Mga sanggunian[i-edit | i-edit ang source]
- ↑ Huxley, A., ed. (1992). New RHS Dictionary of Gardening. Macmillan ISBN 0-333-47494-5.
- ↑ Rushforth, K. (1999). Trees of Britain and Europe. Collins ISBN 0-00-220013-9.
- ↑ Mitchell, A. F. (1974). A Field Guide to the Trees of Britain and Northern Europe. Collins ISBN 0-00-212035-6
- ↑ Utkarsh Ghate. "Field Guide to Indian Trees, introductory chapter: Introduction to Common Indian Trees". Tinago mula sa orihinal (RTF) noong 2005-05-26. Nakuha noong 2007-07-25.
Ang lathalaing ito na tungkol sa Puno ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.