Ang Anak na Suso (kuwentong-pambayang Hapones)
Ang Anak na Susô ay isang tauhang lumilitaw sa mga kuwentong-pambayan ng Hapon, bilang isang uri ng mahikang asawa na nadidismaya sa kaniyang anyo ng hayop at naging isang kaakit-akit na lalaki.[1] Ang ilang mga kuwento ay nauugnay sa siklo ng Hayop bilang Nobyo o Ang Paghahanap para sa Nawawalang Bana.
Buod
[baguhin | baguhin ang wikitext]Putik-susong Anak
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang Hapones na iskolar na si Seki Keigo na pinamagatang Anak na Lalaki na Susong Putik ay isang grupo ng mga kuwento kung saan ang mag-asawang walang anak ay nananalangin sa isang diyos (uji-gami, Kannon o Yakushi) para sa isang anak na lalaki; maaari silang makahanap ng isang maliit na kuhol (o iba pang hayop) at ampunin ito bilang kanilang anak, o isang anak na lalaki ang ibinigay sa kanila bilang sagot sa kanilang mga panalangin. Sa pagpapatuloy ng kuwento, pinakasalan ng susong-putik ang isang babaeng dalaga, sa pamamagitan man ng panlilinlang o paggawa ng tapat na trabaho sa kanyang ama. Nakahanap ng mahikang maso ang anak na kuhol o binigay at ginamit niya ito sa kanyang sarili (o ginagamit ito ng kanyang asawa) para maging isang kaakit-akit na lalaki.[2]
Ang Susong-putik na si Chōja
[baguhin | baguhin ang wikitext]Kinolekta ng iskolar na si Kunio Yanagita ang kuwentong Ang Susong-putik Chōja mula sa isang mangkukuwento sa Sannohe-gun, Aomori. Sa kuwentong ito, isang matandang mag-asawa ang nagtatrabaho sa kanilang palayan, nang marinig nila ang isang boses na nagsasabi sa kanila na magpahinga. Iniwan nila ang palay, at isang maliit na susong-putik ang umakyat sa tuhod ng lalaki at nakikiusap na ampunin sila bilang kanilang anak. Sila ay sumang-ayon. Pagkaraan ng ilang oras, sumakay ang susong-putik sa isang kabayo patungo sa nayon at huminto sa isang magandang bahay. Hinihiling ng susong-putik ang anak na babae ng bahay bilang isang nobya para sa kaniya—isang kahilingan na tinatanggihan ng mga residente. Ang susong-putik ay nagbabanta na magsasabog ng kumukulong tubig, pagkatapos ay mainit na abo, kung patuloy nilang tatanggihan ang kanyang kahilingan. Isinuko ng mga residente ang kanilang anak na babae, na inilagay ng susong-putik sa kanyang kabayo at sumakay sa kanya pabalik sa matandang mag-asawa. Ang kanyang mga adoptive parents ay nalulugod sa kasal ng kanilang anak, ngunit hindi rin ito masasabi tungkol sa asawang tao. Napansin ng susong-putik ang galit na kalooban ng kanyang asawa at hiniling sa kanya na dalhin siya sa bato kung saan ang matandang mag-asawa ay humihimas ng dayami at, pagdating doon, dapat niya itong durugin. Ang asawang tao ay sumunod sa kanyang kahilingan at dinurog ang kanyang katawan ng suso. Siya ay nagiging isang guwapong lalaki.[3]
Ang Susong Chōja
[baguhin | baguhin ang wikitext]Kinolekta at inilathala ni Seki Keigo sa kaniyang aklat na Folktales of Japan ng isang kuwento na pinamagatang The Snail Chōja: sa mayamang lupain ng isang choja (isang lokal na mayayamang tao), nakatira ang isang walang anak na mahirap na mag-asawa. Ang kaawa-awang asawa ay nagdadasal sa dambana ng isang diyos ng tubig para sa isang anak na lalaki, at sinasagot ng diyos ang kanyang mga panalangin: siya ay nagsilang ng isang maliit na kuhol na pinangalanan nilang Lalaking Suso. Ang Lalaking Suso, sa kabila ng kanyang maliit na sukat at hitsura, ay nais na tulungan ang kanyang tao na ama sa pagmamaneho ng mga kabayo, at ang kanyang ama, na naaalaala na ang kanyang anak ay regalo mula sa Bathala ng Diyos, ay nagpasya na magpakasawa sa kanya. Ang Lalaking Suso ang nagtutulak sa mga kabayo na may buwis sa bigas sa bahay ng choja. Nakikita ng choja at ng mga residente ang mga hayop at hinuhusgahan nila na hindi maaaring dumating nang mag-isa ang mga kabayo. Pagkatapos ay sinabi ng Lalaking Suso sa mga tao na dinala niya ang bigas mula sa kanyang mga magulang at hiniling na alisin ang bag nang may pag-iingat. Inaanyayahan ng choja ang Lalaking Suso na maghapunan kasama sila, at inialok niya ang isa sa kanyang dalawang anak na babae sa kasal. Tumanggi ang panganay na pakasalan ang kuhol, ngunit pumayag ang bunso. Nagpakasal sila at binigyan ng choja ang Lalaking Suso at ang kanyang mga magulang ng malaking dote.
Isang araw pagkatapos ng kasal, nakumbinsi ng asawang tao ang asawang kuhol na sumama sa kanya sa pista ng Yukashi (sa Abril 8). Gayunpaman, huminto sila bago pumunta sa templo ni Yukashisama upang sumamba, at hiniling ng kuhol sa kanya na magpatuloy nang wala siya. Lumipas ang oras, at nawala sa paningin niya ang kanyang asawang kuhol at nagsimulang hanapin siya sa palayan, sa pamamagitan ng pagsuri sa bawat kuhol—dahil Abril na. Natapos niyang dumihan ang kanyang damit mula sa putik at tubig ng mga palayan. Isang mabuting binata ang nagpakita sa kanya at ipinahayag na siya ang kuhol, na ngayon ay nagbagong-anyo bilang tao.[4]
Inuri ni Kaeigo ang kuwentong ito bilang AT 425, "The Search for the Lost Husband".[5][6]
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext] | Walang kategorya ang artikulong ito.
Makakatulong sa pagpapaunlad ng artikulong ito sa paglalagay ng isa o higit pang kategorya upang maisama ito sa mga kaugnay na artikulo (paano?). Alisin po lang ang tag pagkaraan ng pagsasauri, hindi bago nito.(Marso 2022) |
- ↑ Kelsey, W. M. (1981). [Review of Folk Tales from Kammu, II: A Story-Teller’s Tales, by K. Lindell, J.-Ö. Swahn, & D. Tayanin]. In: Asian Folklore Studies, 40(1): 119. https://doi.org/10.2307/1178149
- ↑ Seki, Keigo. Folktales of Japan. Translated by Robert J. Adams. University of Chicago Press. 1963. pp. 80-81. ISBN 9780226746142.
- ↑ Ancient Tales in Modern Japan: An Anthology of Japanese Folk Tales. Selected and Translated by Fanny Hagin Mayer. Bloomington, Indiana: Indiana University Press, 1964. pp. 15-16. ISBN 0-253-30710-4.
- ↑ Seki, Keigo. Folktales of Japan. Translated by Robert J. Adams. University of Chicago Press. 1963. pp. 82ff. ISBN 9780226746142.
- ↑ Seki, Keigo. Folktales of Japan. Translated by Robert J. Adams. University of Chicago Press. 1963. p. 82. ISBN 9780226746142.
- ↑ Bamford, Karen. "Quest for the Vanished Husband/Lover, Motifs H1385.4 and H1385.5". In: Jane Garry and Hasan El-Shamy (eds.). Archetypes and Motifs in Folklore and Literature. A Handbook. Armonk / London: M.E. Sharpe, 2005. p. 253.