Ang Bakal na Kalan

Ang Bakal na Kalan (Der Eisenofen) ay isang kuwentong bibit na nakolekta ng Magkapatid na Grimm, bilang numero 127. Ito ay Aarne–Thompson tipo 425A, ang lalaking ikakasal na hayop. Inihanda ni Dorothea Viehmann ang kuwento para sa koleksiyon ng mga Grimm.

Buod

Ang isang prinsipe ay isinumpa ng isang mangkukulam at ikinulong sa isang bakal na kalan sa kakahuyan. Nahanap ng nawawalang prinsesa ang kalan at nagulat nang makitang kausap siya nito, nag-aalok na tulungan siyang mahanap ang daan pabalik sa bahay, basta't bumalik siya sa kakahuyan na may dalang kutsilyo para butasin ang kalan, sa gayon ay napalaya ang prinsipe, at magpakasal kaniya.

Ang kaniyang amang Hari, na ayaw ibigay ang kaniyang nag-iisang anak sa isang kalan sa kakahuyan, ay sumusubok na magpadala ng mga kapalit pabalik sa kakahuyan kabilang ang anak na babae ng manggigiling at anak na babae ng pastol. Bagama't napakaganda, ipinagkanulo ng mga babae ang kanilang pinagmulan, at ang prinsesa mismo ay atubiling bumalik sa kakahuyan. Nang magkamot siya ng kutsilyo para butas, nakita niyang napakagwapo ng prinsipe. Gusto niyang dalhin siya sa sarili niyang bansa, pero gusto niya munang magpaalam sa kaniyang ama. Sumang-ayon siya, ngunit sinabihan siya na magsalita ng hindi hihigit sa tatlong salita. Nabigo siya sa pagbabawal na ito, at hindi mahanap ang bakal na kalan.

Sa kakahuyan, nakakita siya ng isang kubo na puno ng mga palaka at palaka. Binibigyan nila siya ng kanlungan para sa gabi, sinabi sa kaniya kung paano hanapin ang prinsipe-sa pamamagitan ng pag-akyat sa isang mataas na bundok na salamin, at pagtawid sa tatlong matalim na espada at isang malaking lawa-at binibigyan siya ng mga regalo-tatlong malalaking karayom, isang gulong ng araro, at tatlong mani. Ginagamit niya ang mga karayom upang umakyat sa bundok na bubog at gumulong sa ibabaw ng mga espada sa gulong ng araro.

Dumating siya sa isang kastilyo kung saan ikakasal ang prinsipe, dahil naniniwala siyang namatay na siya, at kumuha ng trabaho bilang isang katulong. Isang gabi, nabasag niya ang nut at nakita niya sa loob nito ang isang damit. Nalaman niya na ang bawat nut ay may hawak na damit at ang bawat damit ay mas maganda kaysa sa huli. Hiniling ng nobya ng prinsipe na bilhin ang unang damit, ngunit sa halip ay nag-aalok ang prinsesa ng isang kalakalan. Kapalit ng damit, papayagan siyang magpalipas ng isang gabi sa silid ng prinsipe. Nang gabing iyon ay binibigyan ng nobya ang prinsipe ng pampatulog na inumin upang siya ay makatulog sa buong gabi at hindi maihayag sa kaniya ng prinsesa kung sino siya. Siya ay umiiyak at ang mga katulong ay nakarinig. Sa ikalawang gabi ang prinsesa ay gumawa ng parehong bargain sa nobya ngunit muli ang nobya ay binigyan ang prinsipe ng inuming natutulog upang siya ay makatulog sa buong gabi. Habang umiiyak ang prinsesa, muling narinig ng mga katulong. Sa ikatlong gabi ipinagpalit ng prinsesa ang huling damit para sa isang pagkakataong magpalipas ng gabi sa silid ng prinsipe. Muling pinainom ng nobya ang prinsipe ng inuming natutulog ngunit sa pagkakataong ito ay sinabi ng mga lingkod sa prinsipe ng malungkot na mga pakiusap ng prinsesa, at hindi siya umiinom. Nang magsimulang umiyak ang prinsesa, ipinahayag niya na siya ay gising at alam niyang hindi siya patay at siya ang kaniyang tunay na mahal.

Ninanakaw nila ang damit ng nobya upang hindi siya makatayo at tumakas, gamit ang gulong ng araro at mga karayom upang makabalik sa kubo ng mga palaka at palaka, ngunit pagdating nila, ito ay naging isang kastilyo, at ang mga palaka at palaka, na siyang mga anak ng mga hari, lahat ay binago pabalik sa kanilang tunay na anyo. Nagpakasal sila at naninirahan doon ng maraming taon, nakipagkasundo sa ama ng prinsesa at pinagsama ang kanilang mga kaharian sa isa.