Ang Batang nanggaling mula sa isang Itlog

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang Bata na nagmula sa isang Itlog o Ang Prinsesang ipinanganak mula sa Itlog (Estonyo: Munast sündinud kuningatütar) ay isang Estonyong kuwentong bibit, na kinolekta ni Dr. Friedrich Reinhold Kreutzwald sa Eestirahwa Ennemuistesed jutud.

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Sinabi ng isang reyna sa isang matandang babae na mayroon siyang dalawang kalungkutan: ang isang bago, na ang kaniyang asawa ay nasa digmaan, at ang isang matanda, na wala silang anak. Binigyan niya siya ng isang basket na may itlog: ilalagay ito ng reyna sa isang mainit na lugar. Sa tatlong buwan, masisira ito at maglalabas ng manika. Hayaan niya ito, at pagkatapos ay magiging isang sanggol na babae. Siya ay magkakaroon ng sariling sanggol, isang anak na lalaki, at isasama niya ang batang babae at ipapakita silang dalawa sa hari, at pagkatapos ay palakihin ang anak mismo ngunit ipagkatiwala ang anak na babae sa isang nars. Higit pa rito, dapat niyang anyayahan ang babaeng ito sa pagbibinyag sa pamamagitan ng paghagis ng isang ligaw na balahibo ng gansa sa hangin.

Eksakto namang sumunod ang reyna. Nang dumating ang pagbibinyag, isang nakasisilaw na magandang babae ang dumating sakay ng kulay cream na karwahe, at nakadamit tulad ng araw. Ipinag-utos niya na ang babae ay tatawaging Dotterine.

Lumaki ang mga bata. Mahal siya ng nars ni Dotterine, ngunit alam niyang gabi-gabi ay may isang magandang babae na tumabi sa kaniya; ipinagtapat niya sa reyna, at nagpasya silang ilihim ito. Nang ang kambal ay dalawa, ang reyna ay nagkasakit at ipinagtapat ang basket sa nars, dahil noong si Dotterine ay sampu. Pagkatapos ay namatay siya.

Nag-asawang muli ang hari, dahil sa ambisyon, at kinasusuklaman ng madrasta ang kambal. Isang araw, binugbog niya si Dotterine, at tumakbo si Dotterine para umiyak. Natagpuan niya ang basket, naisip niya na maaaring magpatawa sa kaniya, at isang balahibo lamang ang nakita niya. Inihagis niya ito sa labas ng bintana. Isang magandang babae ang nagpakita at sinabi sa kaniya na siya ang kaniyang ninang ; nakipag-usap siya sa kaniya, sinabi sa kaniya kung paano gamitin ang basket para pakainin ang sarili, at sinabi na para matawag siya, kailangan lang niyang itapon ang pakpak ng gansa sa bintana.

Isang araw, kinubkob ang lungsod. Inihagis ni Dotterine ang pakpak ng gansa sa labas ng bintana. Binuhat siya ng ginang. Kinabukasan, ang hari at ang lahat ng kaniyang mga tauhan ay nahuli, ngunit ang prinsipe ay nakatakas sa kalituhan, at ang kaniyang matigas na pusong ina ay napatay sa pamamagitan ng isang sibat.

Ipinakilala ng ginang si Dotterine bilang isang magsasaka. Ginamit niya ang basket upang pakainin ang kaniyang sarili ngunit naglingkod bilang isang magsasaka upang makakuha ng kanlungan. Isang araw nakita siya ng isang babae at kinuha siya sa serbisyo. Nabalitaan niya na ang prinsipe ay nagtayo ng isang hukbo at pinalayas ang mang-aagaw na sumakop sa lungsod, ngunit ang hari ay namatay sa pagkabihag. Ang bagong hari ay humawak ng bola upang piliin ang kaniyang asawa. Sinabihan siya ng kaniyang ninang na ihanda ang kaniyang mga mistress; nang wala na sila, sinabi niya sa kaniya na tumingin sa basket. Natagpuan niya ang lahat ng kailangan niya doon at pumunta sa bola. Sinabi ng lahat ng babae na ito ang nawawalang prinsesa.

Sa hatinggabi, isang madilim na ulap ang bumulag sa kanila, at lumitaw ang ninang ni Dotterine. Sinabi niya sa hari na si Dotterine ay hindi pa naging kapatid sa kaniyang kapanganakan, sa halip, siya ay isang prinsesa mula sa isang kalapit na kaharian, na ipinagkatiwala sa kaniyang ina na palakihin upang protektahan siya mula sa isang masamang salamangkero. Siya ay nawala, at gayundin ang basket, ngunit si Dotterine ay namuhay nang maligaya kasama ang hari magpakailanman.

Mga pagsasalin[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang kuwento ni Friedrich Reinhold Kreutzwald ay isinalin sa Aleman bilang Die aus dem Ei entsprossene Königstochter.[1]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Kreutzwald, Friedrich Reinhold. Ehstnische Märchen. Halle: Verlag der Buchhandlung des Waisenhauses, 1869. pp. 340-355.