Ang Kabayo ng Salamangkero

Ang Prinsipe na Nagtrabaho bilang Lingkod ni Satanas at Nagligtas sa Hari mula sa Impiyerno (Litwano: Apė karaliūnaitį, kur pas šėtoną slūžyjo ir karalių išgelbėjo iš peklos) ay isang Litwanong kuwentong bibit na kinolekta ng German linguist na si August Leskien at Karl Brugmann. Isinama ito ni Andrew Lang sa The Grey Fairy Book sa ilalim ng pamagat na The Magician's Horse.

Buod

Nangangaso ang tatlong anak ng hari, at naligaw ang bunso. Dumating siya sa isang malaking bulwagan at doon kumain. Pagkatapos ay natagpuan niya ang isang matandang lalaki, na nagtanong sa kaniya kung sino siya. Sinabi niya kung paano siya nawala at inalok na pumasok sa kaniyang serbisyo. Itinakda siya ng matanda na panatilihing nakailaw ang kalan, kumuha ng panggatong sa kagubatan, at alagaan ang kabayong itim sa kuwadra.

Ang lalaki ay isang salamangkero, at ang apoy ang pinagmumulan ng kaniyang kapangyarihan, kahit na hindi niya sinabi sa prinsipe.

Isang araw, muntik nang mapatay ng prinsipe ang apoy, at pumasok ang matanda. Sa takot, ang prinsipe ay naghagis ng isa pang troso dito at hinila pabalik.

Sinabihan siya ng kabayo na lagyan ng siyahan at pigilin ito, gumamit ng pamahid na ginawang parang ginto ang kaniyang buhok, at itambak ang lahat ng kahoy na kaya niya sa apoy. Sinunog nito ang bulwagan. Pagkatapos ay sinabi ng kabayo sa kaniya na kumuha ng salamin, isang brush at isang riding-whip, at sumakay sa kaniya. Hinabol ng salamangkero ang isang roan horse, ngunit inihagis ng prinsipe ang salamin, pinutol ng kabayo ang mga paa nito, at ang salamangkero ay kailangang bumalik upang lagyan ng bagong sapatos, ngunit pagkatapos ay hinabol niya muli ang prinsipe. Ipinahagis ng kabayo sa prinsipe ang brush sa lupa. Nagbunga ito ng isang makapal na kahoy, at ang salamangkero ay kailangang bumalik at kumuha ng palakol upang putulin ito, ngunit pagkatapos ay hinabol niyang muli ang prinsipe. Inihagis ng prinsipe ang latigo; ito ay naging isang ilog, at nang subukan ng salamangkero na tumawid dito, pinatay nito ang kaniyang mahiwagang apoy at pinatay siya.

Sinabi ng kabayo sa prinsipe na hampasin ang lupa gamit ang salix na wand. Isang pinto ang bumukas, na gumawa ng isang bulwagan kung saan ang kabayo ay nanatili, ngunit ipinadala niya ang prinsipe sa mga bukid upang maglingkod sa isang hari. Nagsuot siya ng scarf para itago ang kaniyang gintong buhok. Nagtrabaho siya bilang isang hardinero at araw-araw ay dinadala ang kalahati ng kaniyang pagkain sa kabayo.

Isang araw, sinabi sa kaniya ng kabayo na ang tatlong anak na babae ng hari ay pipili ng kanilang mga asawa: isang malaking pangkat ng mga panginoon ang magtitipon, at itatapon nila ang kanilang mga diamante na mansanas sa hangin. Ang lalaking nasa paanan ng mansanas ay huminto ang magiging kasintahang lalaki. Siya ay dapat na nasa hardin, malapit, at ang bunso ay gumulong sa kaniya; dapat niya itong kunin nang sabay-sabay.

Ginawa niya. Nadulas ng kaunti ang bandana, nakita ng prinsesa ang kaniyang buhok at umibig kaagad, at ang hari, bagaman nag-aatubili, ay pinayagang magpakasal sila.

Di nagtagal, ang hari ay kailangang pumunta sa digmaan. Binigyan niya ang prinsipe ng putol-putol na paghagulgol. Pinuntahan ng prinsipe ang itim na kabayo; binigyan siya nito ng mga sandata at baluti, at isinakay niya ito sa labanan at nanalo sa labanan, ngunit tumakas bago siya malinaw na makita. Dalawang beses pa, nakipagdigma siya, ngunit sa ikatlong pagkakataon, nasugatan siya, at tinalian ng hari ang kaniyang sugat ng sarili niyang panyo. Nakilala ito ng prinsesa na kaniyang asawa at ipinahayag ito sa kaniyang ama. Nagkaroon ng malaking kagalakan, at ibinigay sa kaniya ng hari ang kalahati ng kaniyang kaharian.