Ang Kuwintas ni Prinsesa Fiorimonde

Ang "The Necklace of Princess Fiorimonde" (Ang Kuwintas ni Prinsesa Fiorimonde) ay isang kuwentong bibit na isinulat ni Mary de Morgan (1850–1907) sa kaniyang koleksyon ng mga maikling kwento na tinatawag na "The Necklace of Princess Fiorimonde and Other Stories." Ang koleksyon ng mga fairy tale na ito ay orihinal na inilathala noong 1880. Tumulong si Mary de Morgan na gawing prominente ang panahong Victoriano sa panitikan. Sa kaniyang mga maikling kwento, nagagamit niya ang "misteryo, kalunos-lunos, at komedya" upang lumikha ng nakakaaliw at mapanlikhang panitikan para tangkilikin ng lahat. Bilang karagdagan, ginagamit ni de Morgan ang parehong babae at lalaki na mga pangunahing tauhan sa kaniyang pagsulat na nagpapakita ng kaniyang paniniwala sa pagkakapantay-pantay sa mga kasarian. Sa marami sa kaniyang mga gawa, si Mary de Morgan ay gumagamit ng mga elemento mula sa mga kuwentong bayan ng medyebal na Inglatera. Ito ay maliwanag sa pagiging pangkalahatan ng kaniyang panitikan, dahil madali itong maiugnay sa lahat sa Victorianong Inglatera sa kabila ng iba't ibang mga sosyoekonomikong uri.

Ang kuwentong bibit ng "The Necklace of Princess Fiorimonde" ay tungkol sa isang batang masamang prinsesa na nagngangalang Fiorimonde. Sa tulong ng isang mangkukulam, gumamit si Fiorimonde ng mahika upang mapanatili ang kaniyang kagandahan. Nang hilingin ng Hari na magpakasal siya, si Fiorimonde, na hindi nagnanais na matuklasan ng kaniyang mga manliligaw ang kaniyang sikreto, ay ginawa silang magagandang kuwintas sa isang kuwintas. Ang kaniyang kasambahay na si Yolande, at isang kaibigan ng isa sa mga manliligaw, ay nalaman ang kasamaan ng Prinsesa at nais niyang palayain ang kaniyang mga manliligaw mula sa kaniyang sumpa. Siya ay natatalo lamang kapag siya mismo ay naging isang butil sa kuwintas.

Buod

Si Fiorimonde ay isang magandang prinsesa na ang ama ay isang makapangyarihan ngunit mabait na hari. Ang prinsesa ay hindi katulad ng sinumang babae sa Earth, siya ay may mahabang ginintuang kandado, ang pinakamagandang balat, at malalaking magagandang mata. Sa kabila ng kaniyang kagandahan, gayunpaman, si Prinsesa Fiorimonde ay isang masamang prinsesa, na nagsasagawa ng itim na mahika at pangkukulam. Gabi-gabi, habang natutulog ang natitirang bahagi ng kastilyo, naglalakbay si Prinsesa Fiorimonde sa isang maliit na kubo sa gilid ng bundok kung saan tinuturuan siya ng isang matanda at pangit na mangkukulam. Sa katunayan, sa pamamagitan ng mahika ng Bruha na lalong gumaganda ang prinsesa sa bawat araw na lumilipas.

Sa kaniyang pagtanda, ang balo na ama ng prinsesa, na walang lalaking tagapagmana ng kaniyang trono, ay nagpasiya na oras na para magpakasal ang prinsesa. Kaya, ang Hari at ang kaniyang konseho ay nagpadala ng mga tawag sa mga kalapit na kaharian na nagsasabi na ang Hari ay pipili ng angkop na asawa para sa Prinsesa na magiging Hari pagkatapos ng kaniyang kamatayan. Nang marinig ito, alam ng Prinsesa na sakaling ikasal siya, matutuklasan ng kaniyang asawa ang kaniyang sikreto na dinadalaw niya ang mangkukulam tuwing gabi at pipilitin siyang huminto sa pagsasanay ng mahika, na magiging sanhi ng pagkawala ng kaniyang kagandahan.

Nang gabing iyon, pumunta ang prinsesa sa kubo ng matandang Bruha at humingi ng payo. Binigyan ng mangkukulam ang prinsesa ng tatlong pagpipilian: gawing mga aso ang kaniyang mga manliligaw sa tuwing tatawag ang prinsesa, gawin silang mga ibon at palilipad sa himpapawid at kantahin ang kaniyang kagandahan, o gawing kuwintas ng isang kuwintas. maganda na wala pang babaeng nakasuot ng katulad nito. Sa mga ito, kontentong pinipili ng Prinsesa ang huli. Ang mangkukulam, bago ibigay sa Prinsesa ang pinakamatibay na sinulid na ginto kung saan ilalagay ang mga butil, ay nagbabala sa prinsesa na kung ibalot niya ang kaniyang mga daliri sa sinulid, siya rin ay magiging isang butil hanggang sa maputol ang gintong sinulid at ang kaniyang butil ay maalis sa ibabaw. thread. Pagsunod sa babala ng mangkukulam, kinuha ng Prinsesa ang gintong sinulid at umuwi.

Kinabukasan, ibinalita ng hari na si Haring Pierrot ay dumating upang pakasalan ang kaniyang anak na babae. Halos sa sandaling ipahayag ito ng hari, ipinabalot ng Prinsesa si Haring Pierrot ng kaniyang mga daliri sa kaniyang gintong sinulid at siya ay naging isang magandang butil sa kuwintas. Ang prinsesa ay nagluluksa ng isang buwan sa "pagkawala" ni Haring Pierrot. Marami pang manliligaw ang patuloy na dumarating upang hingin ang kamay ng Prinsesa sa kasal, at patuloy silang niloloko ng Prinsesa na hawakan ang kaniyang kuwintas at maging mga kuwintas. Sa tuwing nawawala ang isang manliligaw, napapansin ni Yolande, ang kasambahay ng prinsesa na may bagong butil na lilitaw sa gintong sinulid ng Prinsesa.

Isang araw, pagkatapos ng maraming manliligaw na dumating at nawala, sinubukan ni Prinsipe Florestan ang kaniyang kapalaran sa Prinsesa, sa kabila ng mga babala ng kaniyang kaibigang si Gervaise na lahat ng magpakasal kay Prinsesa Fiorimonde ay mawawala. Pagdating sa korte, si Prinsipe Florestan ay malugod na tinanggap ng Hari. Nang maglaon, kung paanong nawala ang lahat ng iba, ganoon din si Prinsipe Florestan. Gayunpaman, si Gervaise ay sinabihan ng katulong ng Prinsesa, si Yolande, tungkol sa pangkukulam ng Prinsesa. Nang gabing iyon, sa pagsisikap na iligtas si Prinsipe Florestan at ang iba pa, pumunta sina Gervaise at Yolande upang putulin ang sinulid sa leeg ng natutulog na Prinsesa. Gayunpaman, si Yolande mismo ay naging isang butil sa proseso.

Makalipas ang ilang araw, bumalik si Gervaise sa palasyo ni Prinsesa Fiorimonde na napakahusay na nakabalatkayo bilang isang Prinsipe na hindi man lang siya nakilala ng Prinsesa. Sa pagdating, sinimulan ni Gervaise na pukawin ang Prinsesa sa pagsasabing nakakita siya ng mas magandang babae kaysa sa kaniya. Sa galit, hiniling ng Prinsesa kay Gervaise na dalhin ang babaeng ito sa kaniya. Tuso, sinabi ni Gervaise na dadalhin lamang niya ang babae sa Prinsesa kung ibibigay nito sa kaniya ang kaniyang kuwintas. Sa galit, tumanggi ang Prinsesa, at nang gabing iyon ay naglakbay siya sa kubo ng Bruha upang humingi ng tulong sa kaniya. Pinayuhan ng bruha ang Prinsesa na huwag makinig sa mga kasinungalingan ng Prinsipe na ito at mag-ingat maliban kung siya mismo ang gustong maging butil sa kaniyang kuwintas.

Kinaumagahan sa pagsikat ng araw, pumunta si Gervaise sa kakahuyan. Doon, namumulot siya ng mga acorn, haws, at balakang at gumawa ng sarili niyang kuwintas at itinago niya ito sa kaniyang dibdib. Pagkatapos ay bumalik siya sa palasyo na walang nakakaalam ng kaniyang pagkawala. Kinaumagahan, tinawag ng Prinsesa si Gervaise sa kaniyang kumpanya. Ang Prinsesa, sa kaniyang pagdating, ay nagtanong muli sa kaniya kung siya ang pinakamagandang babae sa mundo at muli niya itong sinagot na nagsasabing nakahanap na siya ng isa pang mas maganda. Nang maalala ang babala ng mangkukulam, tinanong ng Prinsesa si Gervaise kung nakakita ba siya ng mas magandang kuwintas kaysa sa kaniya. Tuso siyang tumugon na hindi pa siya nakakita ng ganoon kagandang kuwintas; gayunpaman, mas gusto niya ang isa pa, na kung saan siya ay pinagtagpi-tagpi kanina mula sa mga haws at acorns. Sakim na gustong makita ni Fiorimonde ang kuwintas na sinasabi ni Gervaise na mas magaling kaysa sa kaniya at naniniwala siya na marahil ay may kapangyarihan ang kuwintas ni Gervaise upang mapaganda ang may suot kaya naman nakakita siya ng mas magandang babae kaysa sa kaniya. Pumayag si Gervaise na palitan ang kaniyang kuwintas at sinabi niyang hubarin niya ang kuwintas nito. Sa kaniyang galit, tinangka ng Prinsesa na tanggalin ang kaniyang kuwintas, hindi napagtanto ang kaniyang pagkakamali. Nawala siya at naging ikalabintatlong butil sa gintong sinulid. Sa kaniyang kasiyahan, kinuha ni Gervaise ang kuwintas gamit ang dulo ng kaniyang espada at dinala ito sa Hari.

Pagkatapos ay pinutol ni Gervaise ang ginintuang sinulid at tinatanggal ang bawat butil sa kuwintas nang sabay-sabay, na nagbibigay-daan sa mga nagbabalik na Prinsipe na sabihin ang kanilang mga kuwento sa Hari. Samakatuwid, ito ay nagpapatunay sa kasamaan ng prinsesa. Sa wakas, inalis ni Gervaise ang mga butil na sina Yolande at ang kaniyang mahal na kaibigan na si Prinsipe Florestan. Sa kaniyang pagpapakumbaba, tinanong ng Hari kung paano niya mababayaran si Gervaise at ang iba pang mga Prinsipe na napailalim sa kalupitan ng kaniyang mga anak na babae. Hinihiling lamang ni Gervaise na ang butil na kumakatawan kay Prinsesa Fiorimonde ay hindi kailanman maalis sa gintong sinulid, at ang kuwintas ay isabit bilang babala para sa iba na kasingsama niya. Sang-ayon sa payo ni Gervaise, isinabit ng Hari at ng kaniyang hukuman ang kuwintas sa bulwagan ng bayan para makita ng lahat ang parusa ng prinsesa. Ang lahat ng mga prinsipe ay bumalik sa kanilang mga kaharian. Ikinasal si Gervaise kay Yolande at ibinalik sa kaniyang tahanan kasama si Prinsipe Florestan at lahat sila ay namumuhay nang maligaya magpakailanman.

Paglalathala

Ang "The Necklace of Princess Fiorimonde and Other Stories" ay isinulat noong 1880 at inilathala sa Londres ni Macmillan & Co noong 1886.