Ang Listong Munting Sastre

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang "Listong Munting Sastre" (Aleman: Vom klugen Schneiderlein) ay isang Aleman na kuwentong bibit na nakolekta ng Magkapatid na Grimm bilang kuwento 114. Ito ay Aarne-Thompson tipo 850, The Princess's Birthmarks. Isinama ito ni Andrew Lang sa The Green Fairy Book.

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Isang mapagmataas na prinsesa ang nagbigay ng bugtong sa kaniyang mga manliligaw at pinaalis sila nang hindi sila makasagot. Tatlong sastre ang dumating. Ang dalawa ay kilala sa kanilang katalinuhan at husay, at ang pangatlo ay dahil sa kaniyang kawalang-silbi. Tinanong sila ng prinsesa kung ano ang dalawang kulay ng kaniyang buhok. Ang unang sinabi itim at puti; ang pangalawang kayumanggi at pula; ang ikatlong ginto at pilak, at tama siya.

Hiniling ng prinsesa na magpalipas din siya ng gabi kasama ang isang oso. Sa kaniyang stall, ang sastre ay nagsimulang pumutok ng mga mani. Inalok niya ang oso hindi mga mani kundi mga maliliit na bato, at hindi ito mabitak ng oso. Kinuha ng sastre ang isa, pinalitan ng mani, at binasag ito. Nagsimulang magbiyolin ang sastre, at sumayaw ang oso. Inalok ng sastre na ituro ito, ngunit kailangan muna niyang putulin ang mga kuko nito. Kinulong niya ito sa isang vise at iniwan doon.

Pumayag ang prinsesa na pakasalan siya. Pinalaya ng dalawa pang sastre ang oso. Dumating ito pagkatapos ng karwahe. Inilapit ng sastre ang kaniyang mga paa sa labas ng bintana at pinagbantaan ang oso sa pag-aangkin na sila ay isang vise. Tumakas ito.

Pagsusuri[baguhin | baguhin ang wikitext]

Inuri ni Propesor Stith Thompson ang uri ng kuwento bilang Aarne–Thompson–Uther ATU 850, "The Birthmarks of the Princess".[1]

Ang isa pang katangiang elemento ng uri ng kuwento ay ang uri ng bálat: kadalasang ipinapakita ang mga ito bilang araw, buwan, o bituin.[2] Ang Pranses na mananalaysay na si François Delpech (fr) ay nagsabi na ang mga kakaibang bálat sa mga kuwentong-bayan ay nagpapahiwatig ng isang sobrenatural o maharlikang pinagmulan ng mga tauhan, at binanggit ang uri ng kuwento sa bagay na iyon. Binigyang-kahulugan niya ang "nakatagong tanda ng kapanganakan" bilang tanda ng soberanya, na nauugnay sa kapalaran ng pangunahing tauhan: ang umakyat sa trono.[3]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Thompson, Stith (1977). The Folktale. University of California Press. pp. 155-156. ISBN 0-520-03537-2.
  2. Toporkov, Andrei (2018). "'Wondrous Dressing' with Celestial Bodies in Russian Charms and Lyrical Poetry" (PDF). In: Folklore: Electronic Journal of Folklore. 71: 210. doi:10.7592/FEJF2018.71.toporkov. ISSN 1406-0949. Archived (PDF) from the original on April 20, 2021.
  3. Delpech, François (1945-). "Les marques de naissance: physiognomonie, signature magique et charisme souverain". In: Augustín Redondo (éditeur). Le corps dans la société espagnole des XVIe et XVIIe siècles: colloque international, Sorbonne, 5-8 octobre 1988. Centre de recherche sur l'Espagne des XVIe et XVIIe siècles. Travaux du Centre de recherche sur l'Espagne des XVIe et XVIIe siècles. [Paris]: Publications de la Sorbonne, 1990. p. 34. ISBN 2-85944-172-7.