Ang Liyebre at ang Parkupino
Ang Ang Liyebre at ang Parkupino o Ang paunahan sa pagitan ng Hare at Hedgehog (Low Saxon: "Dat Wettlopen twischen den Hasen un den Swinegel up de lütje Heide bi Buxtehude", Aleman: "Der Hase und der Igel") ay isang pabula ng Mababang Sanon. Inilathala ito noong 1843 sa ika-5 edisyon ng Grimms' Fairy Tales ng Magkapatid na Grimm sa Mababang Sahon (KHM 187) at noong 1840 sa Hannoversches Volksblatt ni Wilhelm Schröder sa ilalim ng buong pamagat na Ein plattdeutsches Volksmärchen. Dat Wettlopen twischen den Hasen un den Swinegel up de lütje Heide bi Buxtehude. Inilathala din ito ni Ludwig Bechstein sa Aleman sa kaniyang Deutsches Märchenbuch (1853).
Mga nilalaman
[baguhin | baguhin ang wikitext]-
"Sige Morgen"
-
"Ick bün all here"
-
"…un wenn se nich storben sünd, lewt se noch"
Isang magandang umaga, pinagtatawanan ng liyebre ang baluktot na mga binti ng parkupino, kung saan hinahamon siya ng parkupino sa isang karera upang manalo ng gintong "Lujedor" (Louis d'or) at isang bote ng brandy. Kapag nagsimula ang karera sa bukid, ang parkupino ay tumatakbo lamang ng ilang hakbang, ngunit sa dulo ng tudling ay inilagay niya ang kaniyang asawa, na kamukhang-kamukha niya. Nang ang liyebre, tiyak sa tagumpay, ay pumasok, ang asawa ng parkupino ay bumangon at tinawag siya: "Ick bün all hier!" ("Nandito na ako!"). Hindi maintindihan ng liyebre ang pagkatalo, humihingi siya ng paghihiganti at nagsasagawa ng kabuuang 73 na pagtakbo na palaging may parehong resulta. Sa ika-74 na karera siya ay bumagsak sa pagod at namatay.
Estilo
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang tagapagsalaysay ay nagsimula nang malikot, na nagsasabing ang kuwento ay "sasabihin na nagsisinungaling", ngunit sinabi ng kaniyang lolo na ito ay dapat totoo, kung hindi, hindi ito masasabi ng isa ("Wahr mutt se doch sein, mien Söhn, anners kunn man se jo nich vertellen"), at kumportableng sinasabi kung paano kumakanta ang "Swinegel" ng isang kanta sa hangin ng umaga at hinahanap ang mga singkamas. Ang sinabi ng liyebre tungkol sa kaniyang mga binti ay nakakainis sa kaniya, dahil likas ang mga ito. Ang moral ay hindi ang pagtawanan ang isang ordinaryong tao at pakasalan ang isang taong kamukha.
Mga kapansin-pansin
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang tagpuan sa Buxtehude Heath ay ideya ni Schröder. Sa orihinal, narinig niya ang kuwentong bibit sa Bexhövede, na humigit-kumulang 70 kilometro ang layo mula sa Buxtehude malapit sa Bremerhaven. Ang mga dahilan ni Schröder sa paglipat ng aksiyon ay hindi alam nang may katiyakan. Ang terminong Schweinigel o Swienegel sa Mababang Aleman ay isang karaniwang termino para sa parkupino, hindi isang nakakainsulto.
Ang pahayag na "sa lugar ng Osnabrück" ay maaaring masubaybayan sa isang pagkakamali ni Wilhelm Grimm.[1]
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ Rölleke, Heinz: Kinder- und Hausmärchen: Ausgabe letzter Hand mit den Originalanmerkungen der Brüder Grimm, Volume 3, Stuttgart, 2010, P. 527